แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 729

จี้ชิงที่รูปร่างเตี้ย ยิ้มด้วยความลำพองใจ “กู่หลินเฟิง ถ้านายแน่จริงก็ไปหาคนมาช่วยด้วยสิ กลัวเพียงแค่ว่านายจะหาไม่ได้เท่านั้น! ฮ่าๆ!”

สีหน้าของกู่หลินเฟิงน่าเกลียดเล็กน้อย เขาเป็นคนที่มีนิสัยตรงไปตรงมา แล้วยังเย่อหยิ่งเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยมีเพื่อนมากนัก แต่ถ้ากู่หลินเฟิงอยากหาคนมาช่วยจริง ๆ เขาก็สามารถหาได้ แต่ด้วยนิสัยของเขาแล้ว เขารู้สึกรังเกียจที่จะทำแบบนั้น

“ฮึ่ม! จี้ชิง นายมีความสามารถเพียงเท่านี้ ถึงแม้นายจะหาคนมาช่วย แต่แล้วไงล่ะ? นายยังคงเป็นคนที่เคยพ่ายแพ้ให้กับฉันอยู่ดี!” กู่หลินเฟิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สีหน้าเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

สีหน้าของจี้ชิงเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ กล่าวกับชายหนุ่มสวมชุดกีฬาสีดำที่อยู่ด้านข้างเบา ๆ ว่า “พี่เยว่ เจ้าหมอนี้รังแกคนมากเกินไปแล้ว คุณช่วยสั่งสอนเขาแทนผมด้วย!”

เยว่หนาวกล่าวด้วยสีหน้าเยาะเย้ย “วางใจเถอะ เขาเป็นเพียงแดนนอกชั้นสมบูรณ์เท่านั้น ผมแค่ใช้มือเดียวก็สามารถจัดการเขาได้แล้ว!”

กู่หลินเฟิงกล่าวด้วยความเย็นชา “พูดจาโอ้อวดโดยไม่กระดากปาก!”

ตอนนี้เป็นเวลาช่วงเช้า นักศึกษาเดินผ่านประตูทางเข้ามหาวิทยาลัยเรื่อย ๆ นักศึกษาบางคนที่เข้าร่วมการประชุมแลกเปลี่ยนเมื่อคืนจำกู่หลินเฟิงได้

“คนนั้นคือคุณชายกู่ใช่ไหม? ดูเหมือนว่าเขาจะเจอปัญหาแล้ว!”

“โอ้ สวรรค์ นึกไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าหาเรื่องคุณชายกู่ เพราะคุณชายกู่เป็นคนที่กล้าโจมตีแม้แต่คุณชายเสิ่น!”

“บางทีคนสองคนนั้นอาจจะแข็งแกร่งกว่าเขาก็ได้?”

สมาชิกของหอพักห้อง 306 มาถึงแล้วเช่นกัน พวกเขาเบียดเข้าไปในฝูงชน แล้วไปยืนอยู่ข้างกู่หลินเฟิง

“ไอ้กู่ เกิดอะไรขึ้น?” จี๋ต๋าจิ่วตูถามด้วยความสงสัย เขารู้ความแข็งแกร่งของกู่หลินเฟิง และการที่กู่หลินเฟิงไม่รังแกคนอื่นก็ถือว่าโชคดีมากแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่ายังมีคนไม่กลัวตาย มาหาเรื่องเขาอีก!

กู่หลินเฟิงกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “พวกนายรีบไปจากที่นี่ เรื่องของฉันไม่ใช่สิ่งที่พวกนายสามารถยุ่งได้!”