แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 749

ลูกน้องของเสิ่นเจี้ยนเหวินมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ “คุณ..คุณชายเสิ่น นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ? นอกจากเจ้าหมอนี้มีความสามารถในการต่อสู้แล้ว ฉันไม่เห็นว่าเขาจะมีข้อดีอะไรเลย ทำไมมู่หรงยานเอ๋อร์และเล่หรูหั่วต่างก็ชอบเขาล่ะ?”

สีหน้าของเสิ่นเจี้ยนเหวินเคร่งขรึม มันคงจะดีถ้าเขารู้ว่าผู้หญิงสองคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ ถ้าเป็นแบบนั้น เขาคงจะสามารถครอบครองหัวใจของผู้หญิงสองคนนี้ได้ก่อนเฉินโม่

มีความเกลียดชังปรากฏอยู่บนหน้าของหลี่ชิงหยี “ฮึ่ม ไม่รู้ว่าเจ้าหมอนี้มีอะไรดี? คราวนี้เขากลายเป็นตัวเด่นอีกแล้ว!”

หลังจากมู่หรงยานเอ๋อร์แสดงจบแล้ว ดูเหมือนว่ารายการแสดงต่อไปล้วนไม่ตระการตา และจี๋ต๋าจิ่วตูก็ไม่ได้ตะโกนเชียร์เสียงดังเหมือนตอนที่มู่หรงยานเอ๋อร์แสดง

เดิมทีเฉินโม่ต้องการจากไปก่อน แต่ถูกพวกจี๋ต๋าจิ่วตูขวางไม่ให้เขาไป เหตุผลของพวกเขาก็คือถ้าเฉินโม่อยู่ที่นี่ บางทีอีกสักครู่พวกเขาอาจจะได้เห็นมู่หรงยานเอ๋อร์อีก

ถ้าเฉินโม่ไปแล้ว พวกเขาก็จะไม่มีโอกาสได้เห็นมู่หรงยานเอ๋อร์

เฉินโม่ทำได้เพียงอยู่ต่อด้วยความจำใจ เขาหลับตาพักผ่อน และรอให้งานเลี้ยงต้อนรับจบอย่างเงียบ ๆ

ผ่านไปสักครู่ เฉินโม่รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง เขาลืมตาขึ้น มองไปตรงมุมเวที

ที่นั่น ชายหนุ่มสวมชุดกีฬาสีดำ กำลังเดินมุ่งหน้ามาทางเฉินโม่

งานเลี้ยงแบบนี้ และนักศึกษารวมตัวกันอยู่ที่นี่ทั้งหมด การที่นักศึกษาเดินไปมามันก็เป็นเรื่องปกติ แต่เฉินโม่รู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดา

เพราะเขาเป็นนักบู๊แดนใน!

ยิ่งกว่าไปนั้น เฉินโม่จำชายหนุ่มคนนี้ได้อย่างลึกซึ้ง ชาติก่อนตอนที่เฉินโม่เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยนี้สี่ปี เขาเป็นการดำรงอยู่ที่เฉินโม่ทำได้เพียงแค่แหงนมองเท่านั้น และเป็นศัตรูตัวฉกาจของเฉินโม่เช่นกัน

หยุนเทียนหลิง สมาชิกของตระกูลหยุนแห่งจงไห่

ชาติก่อนหยุนเทียนหลิงไม่ได้พบปะกับเฉินโม่มากนัก ถึงแม้ว่าเฉินโม่จะถือว่าเขาเป็นศัตรูตัวฉกาจ แต่หยุนเทียนหลิงก็ไม่ได้หาเรื่องเฉินโม่