แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 790

รอยตบปรากฏอยู่บนใบหน้าของชายชราอย่างชัดเจน

ชายชราอดทนต่อความขยะแขยงในการกลืนเลือดลงท้อง

“ท่านล่าชีวิตจะต้องฆ่านายแน่นอน!” ชายชรากล่าวด้วยความโกรธ

เพี๊ยะ!

การตบนี้ ทำให้ชายชรากระเด็นกลับหัวออกไปกระแทกเสาหินขนาดใหญ่ถึงจะหยุดลง

“ถ้าคุณยังไม่พูดอีก ผมก็จะใช้วิชาค้นวิญญาณเพื่อดูเอง!” เสียงของเฉินโม่เย็นชา จนทำให้ชายชรารู้สึกขนพองสยองเกล้า

“นาย...นายรู้วิชาชั่วร้ายแบบนั้นได้อย่างไร” ชายชรามองเฉินโม่ด้วยท่าทางสงสัยและไม่เชื่อเล็กน้อย

เฉินโม่ไม่ตอบ แต่ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วเดินไปหาชายชรา

“เดี๋ยวก่อน!” สุดท้ายชายชรารู้สึกหวาดกลัวแล้ว เขามองเฉินโม่และกัดฟันกล่าวว่า “ผมจะพานายไป!”

เฉินโม่หยุดฝีเท้าแล้วพยักหน้าเบา ๆ

“แต่ถ้านายเอาชีวิตไปทิ้งไว้ที่นั่น ก็อย่ามาโทษผม!” ชายชรากล่าวด้วยความดุดัน

“นำทาง!” เฉินโม่กล่าวด้วยสีหน้าราบเรียบ

ชายชรายืนขึ้น แล้วพาเฉินโม่เดินเข้าไปหลังกำแพงหิน

เฉินโม่พบว่าหลังกำแพงหินนั้น ยังมีอีกโลกหนึ่ง

ทางเดินที่พวกเขาเดินเป็นถนนคอนกรีตเสริมเหล็กที่มนุษย์สร้างขึ้น คล้ายอุโมงค์ที่รถไฟแล่นผ่าน

หลังจากเดินไปสิบกว่านาที ความจริงได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าพวกเขาสองคน

ถ้ำสีฟ้าเป็นประกายปรากฏอยู่ตรงหน้าเฉินโม่

ถ้ำนี้เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ด้านบนนั้นไม่รู้ว่าเป็นวัสดุอะไร โปร่งแสงและเห็นกระแสน้ำไหลอยู่ด้านบน แล้วยังมีปลาว่ายอยู่อย่างช้า ๆ

“ทิวทัศน์ที่นี่สวยมาก!”

บุคคลหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างกำแพงหิน ลมหายใจของเขาอ่อนแรงมาก เขาสวมชุดคลุมสีแดงและร่างกายผอมบาง มองแล้วเหมือนซากศพแห้ง

“มิน่าเขาถึงต้องหาตัวแทนอยู่ภายนอก ที่แท้เขามีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว ถ้าเขาสามารถทำให้พลังบำเพ็ญก้าวหน้าขึ้นไปอีกระดับ ก็จะสามารถเพิ่มอายุขัยได้”

เฉินโม่กับชายชราสองคนยืนอยู่ด้านข้างเป็นเวลานาน แต่เขายังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง