แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 807

ปัง!

การโจมตีอันทรงพลังทำให้ทั้งสองต่างถอยออกไปหลายก้าว บรรดานักเรียนที่อยู่รอบๆ รีบเว้นพื้นที่ให้คนทั้งสอง

นักเรียนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดา การได้เห็นการต่อสู้ระหว่างนักบู๊ด้วยตาตัวเองแบบนี้ มันน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งกว่าเห็นในโทรทัศน์หรือภาพยนตร์เสียอีก

“เข้ามาอีกที!” กู่หลินเฟิงในเวลานี้รู้สึกเหมือนมีพลังอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เขาตะโกนอย่างเย็นชา แล้วชกออกไปอีกครั้ง

“ฮึ่ม!”

หยุนเทียนหลิงไม่ยอมอ่อนแอให้เห็น ชกกลับไปหนึ่งหมัด

ทั้งสองผลัดกันโจมตี เพียงชั่วพริบตาก็ประมือกันกว่าสิบกระบวนท่าแล้ว พละกำลังอันแข็งแกร่งทำให้นักเรียนทุกคนตกตะลึง

“เอาอีก ฮ่าฮ่า!” กู่หลินเฟิงยิ่งสู้ยิ่งกล้าหาญ หัวเราะลั่นเหมือนคนบ้า พุ่งเข้าไปหาหยุนเทียนหลิงอย่างต่อเนื่อง เหมือนไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

หยุนเทียนหลิงแอบตกใจ “เหตุใดเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้? ชี่แท้ของเขาดูเหมือนจะไม่มีวันหมด ต่อให้เป็นยาวิเศษล้ำเลิศก็ไม่สามารถให้ผลที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้ได้!”

“หรือว่าเขาจะให้กู่หลินเฟิงกินยาทิพย์?”

“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ ต่อให้มองหาทั่วโลกฝึกบู๊ ก็ไม่พบยาทิพย์มากน้อยเท่าไร เขาจะมีได้อย่างไร?”

“ฉันรู้แล้ว เขายังไม่ได้ดูดซับฤทธิ์ยาทั้งหมดของยาเม็ดเมื่อครู่ ดังนั้นเขาจึงเป็นเหมือนเครื่องจักรต่อสู้ที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ยิ่งสู้ยิ่งกล้าหาญ”

“ไม่ได้ เขามียาเม็ดคอยสนับสนุนอยู่ แต่ยิ่งต่อสู้กับฉันนานเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งเสียเปรียบมากขึ้นเท่านั้น ฉันต้องหาทางสิ้นสุดการต่อสู้โดยเร็วที่สุด!” หยุนเทียนหลิงคิดกับตัวเอง

“หากต้องการสิ้นสุดการต่อสู้โดยเร็ว ต้องใช้เคล็ดวิชาบู๊ของตระกูลหยุนของฉันเท่านั้น กระบี่สับแยกสวรรค์!”

หยุนเทียนหลิงไม่เชี่ยวชาญในการใช้กระบี่สับแยกสวรรค์ แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นที่จะเอาชนะกู่หลินเฟิง

ทั้งสองเปิดการโจมตีอย่างดุเดือดอีกครั้ง ทั้งสองฝ่ายจำต้องล่าถอยด้วยแรงสั่นสะเทือน

สีหน้าของหยุนเทียนหลิงขรึมลง “ผมยอมรับว่าพลังบำเพ็ญของนายเพิ่มขึ้นด้วยการกินยา ซึ่งเพียงพอแล้วที่จะทำให้ผมเห็นเป็นเรื่องจริงจัง แต่มันก็ยังเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ นายยังคงเป็นคู่ต่อสู้ที่พ่ายแพ้ให้ผมอยู่ดี!”

“เอาชนะผมให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน!” กู่หลินเฟิงยิ้มเยาะ