แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 822

เฉินโม่ถอนหายใจและกล่าวว่า “สมาชิกของตระกูลหยุน เป็นคนที่ไม่รู้อะไรเสียเลย แต่กลับอวดเก่งแบบนี้ทุกคนเหรอ? แกเป็นแค่ปรมาจารย์แดนชี่แท้เท่านั้น แต่ยังกล้ามาคุยโวโอ้อวดอย่างไม่รู้สึกกระดากอายต่อหน้าฉันอีก!”

หยุนเหล่ยกล่าวด้วยความโกรธว่า “เจ้าหนู แกช่างคุยโวโอ้อวดยิ่งนัก กล้าดูหมิ่นแม้แต่ปรมาจารย์ อาจารย์ของแกไม่เคยสั่งสอนหรือว่าไม่สามารถดูหมิ่นปรมาจารย์ได้”

เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “อาจารย์ของฉันไม่เคยสอนเรื่องพวกนี้จริง ๆ เพราะสำหรับอาจารย์แล้ว ปรมาจารย์ไม่สามารถเทียบได้แม้แต่มด”

สำหรับกษัตริย์เซียนตงหวาที่น่าเกรงขามแล้ว ปรมาจารย์เทียบไม่ได้แม้แต่มดจริง ๆ อย่างไรก็ตาม หยุนเหล่ยรู้สึกว่าเฉินโม่กำลังดูหมิ่นเขา ซึ่งทำให้เขาโกรธทันที

“กําเริบเสิบสาน!” หยุนเหล่ยตะโกนด้วยความโกรธ

“ลุงเหล่ย ผมเคยบอกแล้วว่าเจ้าหมอนี้เป็นคนจองหองมาก ลุงไม่ต้องมีเมตตา ถ้าไม่สั่งสอนเขาอย่างหนัก เขาจะไม่มีวันรู้ว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำแค่ไหน” หยุนเทียนหลิงกล่าวอย่างเร่งรีบ

หยุนเหล่ยพยักหน้า มองเฉินโม่ด้วยความเย็นชาและกล่าวว่า “เจ้าหนู อย่ามาบอกว่าฉันไม่ให้โอกาสแกน่ะ เพราะแกเป็นคนบีบบังคับฉันเอง”

เฉินโม่หัวเราะและกล่าวด้วยสีหน้าเหยียดหยาม “พวกแกช่างน่าสนใจจริง ๆ ทำราวกับว่าตนเองเป็นคนที่มีคุณธรรมสูงส่ง เห็นได้ชัดว่าพวกแกเป็นฝ่ายรังแกคนอื่นก่อน แต่กลับทำราวกับว่าตนเองได้รับความคับข้องใจ และถูกบีบบังคับจนไม่มีทางเลือก”

“มีประโยคหนึ่งเหมาะสมที่จะใช้พรรณนาพวกแก ตนเองเป็นคนทำความชั่วแท้ ๆ แต่ยังบอกว่าตนเองเป็นคนดี”

หยุนเทียนหลิงรู้สึกโกรธมาก “เฉินโม่ แกกล้าดูหมิ่นลุงเหล่ย แกเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม? แกกล้ายั่วยุปรมาจารย์ ถึงแม้ว่าตอนนี้ลุงเหล่ยจะฆ่าแกตาย ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร!”

“อ้อ อยากจะฆ่าฉัน เชิญลองได้อย่างเต็มที่” เฉินโม่เอามือไพล่หลังด้วยสีหน้าไม่แยแส มีรอยยิ้มจาง ๆ อยู่ที่มุมปาก และเขาไม่เห็นสองคนนี้อยู่ในสายตา

“แกจะต้องชดใช้ให้กับความจองหองของแก!” หลังจากหยุนเหล่ยกล่าวจบ พลังที่ทรงพลังก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา

หลังจากนั้น เขาก็ปล่อยพลังหมัดไปที่เฉินโม่

“เจ้าหนู ฉันจะคอยดูว่าแกมีที่พึ่งพาอะไร ถึงได้ทำให้แกจองหองขนาดนี้!”