เฉินโม่กลับไปที่มหาวิทยาลัยหัวหนาน และยังคงฝึกต่อไป แต่ทันทีที่เขามาถึงประตู เขาก็ถูกมู่หรงยานเอ๋อร์และคนอื่น ๆ ขวางไว้
“เฉินโม่ ทำไมนายกลับมาเร็วจัง? แล้วหรูหั่วล่ะ?” มู่หรงยานเอ๋อร์ถาม
เฉินโม่กล่าวว่า “ผมกลับมาก่อน เธอไม่ได้กลับมาด้วย”
“อ้อ แบบนี้เหรอ?! นายอย่าคิดมาก โชคชะตาเป็นสิ่งที่ไม่สามารถฝืนได้” มู่หรงยานเอ๋อร์ปลอบโยนเขา
พวกจี๋ต๋าจิ่วตูพยักหน้าอย่างรวดเร็วเช่นกัน “ถูกต้อง ไอ้เบื๊อกเฉิน อย่าคิดมาก แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุทรา มีดอกแดฟโฟดิลที่สวยงามอยู่ตรงหน้านายแล้ว!”
มู่หรงยานเอ๋อร์หน้าแดงระรื่น แล้วกลอกตาใส่จี๋ต๋าจิ่วตู
“พวกนายไม่ต้องกังวล ฉันไม่เป็นไร ส่วนเรื่องเรียนต้องรบกวนพวกนายช่วยลาต่อ ฉันจำเป็นต้องปลีกวิเวกสักระยะหนึ่ง”
การปลีกวิเวกที่เฉินโม่พูดถึงคือการดูดซับและหลอมหินหยาบทะเลลึก แต่พวกเขากลับคิดว่าเฉินโม่ได้รับความสะเทือนใจ และต้องการอยู่คนเดียว
“ถูกต้อง นายควรพักผ่อนสักระยะ ส่วนเรื่องลานั้นนายไม่ต้องกังวล ปล่อยเป็นหน้าที่ของห่าวเจี้ยน” จี๋ต๋าจิ่วตูตบไหล่ห่าวเจี้ยนและกล่าวด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย
ห่าวเจี้ยนอยากจะโต้แย้ง แต่จี๋ต๋าจิ่วตูรีบขยิบตาให้เขา ทำให้ห่าวเจี้ยนยอมรับด้วยความจำใจ
เฉินโม่พยักหน้า “ต้องรบกวนพวกนายแล้ว!”
เฉินโม่หันหลังแล้วเดินเข้าไปในห้อง ส่วนพวกเขาที่อยู่ข้างนอกยังคงไม่จากไป
จี๋ต๋าจิ่วตูถามว่า “พวกนายคิดว่าไอ้เบื๊อกเฉินไปแย่งชิงเจ้าสาวครั้งนี้ ผลลัพธ์เป็นอย่างไร?”
ห่าวเจี้ยนกลอกตาใส่เขา “ยังต้องถามอีกเหรอ? แค่เห็นท่าทางที่หัวใจแตกสลายของเฉินโม่ก็รู้ผลลัพธ์แล้ว”
“เฮ้อ ฉันไม่เคยเห็นไอ้เบื๊อกเฉินหดหู่ขนาดนี้มาก่อน ดูเหมือนว่าการแต่งงานอย่างกะทันหันของเล่หรูหั่ว จะทำร้ายจิตใจของไอ้เบื๊อกเฉินมาก!” จี๋ต๋าจิ่วตูกล่าวด้วยสีหน้ากังวล
“แล้วพวกเราควรทำอย่างไรดี? พวกเราทุกคนล้วนไม่มีประสบการณ์ในเรื่องความรัก และไม่มีแม้แต่แฟนเสียด้วยซ้ำ อยากจะปลอบโยนเฉินโม่แต่ก็ทำไม่ได้” ห่าวเจี้ยนกล่าวด้วยความจำใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แดนนิรมิตเทพ
แปลต่อหน่อยครับ...
อ่านต่อไม่ได้เลย...
เงียบสนิท...
ตั้งแต่ตอน1299ถึง1420ไม่มีเลยค่ะตอนขาดหายไปเลย ขอร้องทางทีมงานอัพเดทต่อด้วยนะคะ...
ขอร้องทางทีมงานอัพเดทให้ถึงตอนจบด้วยนะคะ😭...
ไม่เขียนต่อแล้วหรือครับ...