แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 869

เฉินโม่เลิกคิด แล้วมองนักบู๊แดนมองขวัญสิบสองคนที่ยืนอยู่กลางอากาศ

“พวกแกคิดว่ามีคนมากก็สามารถบีบบังคับให้ฉันยอมประนีประนอมเหรอ?” เฉินโม่กล่าวด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “วันนี้ ฉันจะทำให้โลกใบนี้ไม่มีแดนมองขวัญอีกต่อไป!”

นักพรตเฟยหลงกล่าวเยาะเย้ย “เจ้าหนู เมื่อสักครู่พวกเราเห็นความแข็งแกร่งของแกแล้ว การที่พวกเรารวบรวมคนมากขนาดนี้ เพียงเพื่อให้มั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะแกได้ร้อยเปอร์เซ็นต์!”

“ดังนั้นแกไม่ต้องมาข่มขู่พวกเราหรอก มันไม่มีประโยชน์!”

“เหรอ?” เฉินโม่กล่าวเยาะเย้ย แล้วยื่นมือออกไป ทันใดนั้นท้องฟ้าที่อยู่เหนือทะเลสาบกลับคืนรัง เกิดเสียงสายฟ้าฟาดอย่างต่อเนื่อง

“ถ้าเป็นที่อื่น การฆ่าปรมาจารย์แดนมองขวัญสิบสองคนในคราวเดียวกัน อาจจะต้องใช้แรงเล็กน้อย แต่พวกแกลืมไปอย่างหนึ่งว่าที่นี่คือทะเลสาบกลับคืนรัง!”

หลังจากเฉินโม่กล่าวจบ เขาเอามือไพล่หลัง แล้วลอยขึ้นไปกลางอากาศอย่างช้า ๆ ปล่อยพลังทิพย์ออกมา แล้วสร้างค่ายกลห้าธาตุกลับหัว

สีหน้าของนักพรตเฟยหลงและคนอื่น ๆ เปลี่ยนไปทันที ท้องฟ้ายามราตรีที่สดใสกลายเป็นทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาลทันที

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” นักพรตเฟยหลงคำรามด้วยน้ำเสียงตกใจ

“เขาสร้างค่ายกล และพวกเราถูกขังอยู่ที่นี่แล้ว!”

“เด็กคนนี้เจ้าเล่ห์มาก ถึงแม้พวกเราวางแผนดียังไง แต่ก็วางแผนผิดไปก้าวหนึ่ง เพราะที่นี่คืออาณาเขตของเขา แล้วเขาจะไม่มีการป้องกันได้อย่างไร”

“กลัวทำไม ถึงแม้ว่าเขาจะสร้างค่ายกล เมื่อพวกเราสิบสองคนร่วมมือกันแล้ว ไม่มีค่ายกลใดในโลกที่สามารถสกัดกั้นพวกเราได้หรอก” นักพรตเฟยหลงตะโกนด้วยความโกรธ

“เฟยหลงพูดถูก ในโลกนี้ไม่มีค่ายกลอะไรที่สามารถสกัดกั้นพวกเราได้ พวกเราร่วมมือกันทำลายค่ายกลนี้ด้วยกัน แล้วค่อยออกไปจับเขา!”

“เอาล่ะ พวกเราลงมือพร้อมกันเถอะ!”

ปรมาจารย์แดนมองขวัญสิบสองคน พุ่งไปทั่วค่ายกลห้าธาตุกลับหัว ราวกับแมลงวันหัวขาด