แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 876

อย่างไรก็ตาม สำนักยาเซียนไม่ใช่องค์กรการกุศล และจะไม่ให้ทานแก่คนธรรมดาโดยไม่มีเหตุผล พวกเขาขายยาเม็ดหนึ่งด้วยราคาที่สูงมาก

แต่ก็ไม่ได้แปลว่าคนที่มีเงินก็จะสามารถซื้อยาได้ บางครั้งถึงแม้ว่าคุณจะเสนอราคาสูงเพียงใด พวกเขาอาจไม่ขายให้คุณ

ต้องบอกว่าสำนักยาเซียนวางแผนกลยุทธ์ด้านการตลาดได้ค่อนข้างดี

และสำนักยาเซียนก็ไม่ได้ขาดแคลนเงินเช่นกัน บริษัทที่อยู่ภายใต้ตระกูลมู่ มีไม่น้อยไปกว่าตระกูลเล่แห่งจ่งไห่

เฉินโม่มาถึงทางเข้าสำนักยาเซียน และพบว่าสถานที่แห่งนี้ไม่ได้อยู่กลางป่าอย่างที่คิด การจราจรของที่นี่สะดวกกว่าเขตเมืองเสียอีก

มีซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ ลานจอดรถขนาดใหญ่ นอกจากโรงพยาบาลแล้ว ที่นี่มีทุกสิ่งทุกอย่างที่ในเมืองมี

ที่ทางเข้าสำนักยาเซียน มีแผ่นศิลาขนาดใหญ่ สลักตัวอักษรสีแดงคำว่าสำนักยาเซียนขนาดใหญ่ มองแล้วรู้สึกน่าเกรงขามและทรงพลัง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนสวมเครื่องแบบทำหน้าที่เฝ้าประตู ยืนตัวตรงด้วยสีหน้าภูมิใจ ดูเหมือนว่าการที่พวกเขาได้ทำงานอยู่ที่สำนักยาเซียน เป็นการเชิดชูเกียรติของบรรพบุรุษตนเอง

มีเด็กอายุสิบสองสิบสามปีคุกเข่าอยู่หน้าแผ่นศิลาป้ายชื่อสำนักยาเซียนอย่างเงียบ ๆ เด็กผู้ชายคนนั้นสวมเสื้อผ้าขาด ผมรกรุงรังและปากแตก

คนมากมายที่สัญจรไปมาล้วนเห็นเด็กผู้ชายคนนั้น แต่มีน้อยคนนักที่จะเดินเข้าไปถาม เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนนั้นมองเด็กผู้ชายคนนั้นเป็นครั้งคราว ด้วยสีหน้ารังเกียจ

เฉินโม่เดินเข้าไปช้า ๆ ด้วยสีหน้าราบเรียบ และเหลือบมองเด็กผู้ชายคนนั้นแวบหนึ่ง จากนั้นเฉินโม่แอบขมวดคิ้ว

“ไม่รู้ว่าเด็กผู้ชายคนนี้คุกเข่าอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว ตอนนี้พลังชีวิตของเขาใกล้จะหมดแล้ว ถ้าไม่ช่วยเขาทันที เกรงว่าชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตราย!”

เฉินโม่ยื่นมือข้างหนึ่งออกไปกดศีรษะที่สกปรกของเด็กผู้ชายเบา ๆ พลังชะตาธาตุน้ำที่อ่อนโยนและเย็นไหลเข้าสู่ร่างกายของเด็กผู้ชายอย่างช้า ๆ เพื่อซ่อมแซมร่างกายที่เสียหายของเขา