แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 895

สำนักยาเซียนสืบทอดมาเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว ซึ่งมีความลับบางอย่างที่แม้แต่คนของสำนักยาเซียนก็ไม่รู้ เพราะตอนที่ผู้นำคนแรกของตระกูลมู่มาที่สำนักยาเซียน สำนักยาเซียนก็มีทุกอย่างอยู่แล้ว

หมายความว่าตระกูลมู่ไม่ใช่ผู้ก่อตั้งสำนักยาเซียนอย่างแท้จริง แต่เป็นผู้ที่บุกรุกยึดครองสถานที่ของผู้อื่นเท่านั้น

ตัวอย่างเช่นค่ายกลที่คนโบราณใช้ปกป้องสำนักยาเซียน ความจริงแล้วคนของสำนักยาเซียนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนสร้างมันขึ้นมา

หลังจากเฉินโม่อ่านเนื้อหาบนกระดาษโบราณแล้ว เฉินโม่ก็ยิ้มทันที

“ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง! สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่บำเพ็ญของนักพรตตานติ่ง เมื่อ 800 ปีก่อน”

เฉินโม่มองกระดาษโบราณที่อยู่ในมืออีกครั้ง และถอนหายใจเล็กน้อย “และนี่เป็นจดหมายสั่งเสียก่อนตายเมื่อ 800 ปีก่อน นักพรตตานติ่งคนนี้เป็นผู้บำเพ็ญที่มีน้ำใจจริง ๆ!”

เฉินโม่หันไปมองมู่จือเสว๋ด้วยสีหน้าราบเรียบ และกล่าวว่า “สำนักยาเซียนครอบครองสถานที่บำเพ็ญของคนอื่นเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว และวันนี้มันก็ถึงเวลาที่จะคืนแล้ว”

สีหน้าของมู่จือเสว๋ขาวซีด เขาในฐานะผู้นำตระกูลมู่คนปัจจุบัน เขารู้เรื่องบางอย่างเช่นกัน ยกตัวอย่างเช่นประวัติความเป็นมาอย่างแท้จริงของตระกูลมู่

เพียงแต่ เขาไม่ยอมรับ ถ้าเขายอมรับว่าสำนักยาเซียนไม่ใช่ของตระกูลมู่ ถ้าเช่นนั้นเฉินโม่ก็สามารถเอาทุกอย่างของสำนักยาเซียนไปอย่างชอบด้วยเหตุผล

“นายกำลังพูดเรื่องอะไร? ผมไม่เข้าใจ! สำนักยาเซียนของพวกเราสืบทอดเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว และทุกคนต่างก็รู้ แล้วจะกลายเป็นการยึดครองสถานที่บำเพ็ญของผู้อื่นได้อย่างไร” มู่จือเสว๋เถียงข้าง ๆ คู ๆ และไม่กล้าสบตาเฉินโม่

เฉินโม่พ่นลมออกมาอย่างเย็นชา แล้วโยนกระดาษโบราณที่อยู่ในมือให้มู่จือเสว๋ “นายดูเอาเอง หลักฐานชัดเจน เถียงข้าง ๆ คู ๆ จะมีประโยชน์อะไร?”

มู่จือเสว๋รับกระดาษโบราณแผ่นนั้นมาอ่านทันที

ยิ่งอ่านสีหน้าของเขาก็ยิ่งแย่ขึ้นเรื่อย ๆ สุดท้ายมือทั้งคู่ของเขาสั่น และตะโกนด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ “ไม่ เป็นไปไม่ได้! สำนักยาเซียนเป็นของตระกูลมู่ นักพรตตานติ่งคนนี้พูดจาเหลวไหล!”

“และต่อให้ที่นี่คือสถานที่เขาบำเพ็ญ ในเมื่อเขาไม่ต้องการมันแล้ว ตระกูลมู่ก็มาตั้งรกรากอยู่ที่นี่ แล้วที่นี่ก็ต้องกลายเป็นของตระกูลมู่! บรรพบุรุษตระกูลมู่ไม่ได้แย่งชิงมาจากมือของเขา แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าตระกูลมู่ของพวกเราบุกรุกยึดครองสถานที่ของผู้อื่น!”