แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 897

ยิ่งอ่านสีหน้าของมู่เจิ้งเฟิงก็ยิ่งตกใจมากขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากอ่านจบ มู่เจิ้งเฟิงมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าตกตะลึง!

“เจิ้งเฟิง มันเขียนว่าอะไรกันแน่?” ผู้อาวุโสคนหนึ่งถามด้วยความสงสัย

มู่เจิ้งเฟิงมองเขาด้วยท่าทางแปลก ๆ ยื่นกระดาษโบราณให้เขาแล้วกล่าวว่า “นายอ่านเองเถอะ!”

หลังจากผู้อาวุโสคนนั้นอ่านจบ สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตกตะลึงเช่นกัน และมองเฉินโม่ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

จากนั้น กระดาษโบราณแผ่นนั้นก็ถูกส่งต่อไปยังคนต่อไปเรื่อย ๆ หลังจากไม่นาน สมาชิกอาวุโสระดับสูงของตระกูลมู่เกือบทั้งหมด ได้อ่านเนื้อหาในกระดาษโบราณแล้ว

“ตอนนี้พวกนายรู้ประวัติความเป็นมาที่แท้จริงของสำนักยาเซียนแล้วใช่ไหม” เฉินโม่ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

สมาชิกทุกคนของตระกูลมู่ รวมถึงมู่เจิ้งเฟิงต่างนิ่งเงียบ

จากข้อมูลบางอย่างที่พวกเขารู้ พวกเขารู้ว่าบันทึกในกระดาษโบราณแผ่นนั้นมีแนวโน้มจะเป็นความจริง แต่สมาชิกของตระกูลมู่ไม่สามารถยอมรับได้ เพราะเมื่อยอมรับแล้ว เท่ากับการมอบสำนักยาเซียนให้เฉินโม่

ผู้อาวุโสของตระกูลมู่คนหนึ่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และสุดท้ายก็ตัดสินใจ

“เฉินไต้ซือ เพียงแค่อาศัยจดหมายสั่งเสียก่อนตายฉบับหนึ่งที่ไม่รู้ว่าเป็นของจริงหรือไม่ ก็จะมาแย่งชิงสำนักยาเซียนของพวกเราที่สืบทอดมาเป็นเวลาหลายร้อยปีไป มันวางอำนาจบาตรใหญ่มากเกินไปแล้ว ถึงแม้ว่าตระกูลมู่จะสู้นายไม่ได้ แต่ตระกูลมู่สืบทอดมาเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว และคนของโลกฝึกบู๊เกือบทั้งหมดเคยได้รับบุญคุณจากตระกูลมู่ การที่นายทำเช่นนั้นเท่ากับเป็นศัตรูกับสมาชิกของโลกฝึกบู๊ทั้งหมดอย่างไม่ต้องสงสัย!”

เฉินโม่เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ถึงแม้จะเป็นศัตรูกับสมาชิกของโลกฝึกบู๊ทั้งหมด ผมก็ไม่กลัว?”

“……”

สมาชิกทุกคนของตระกูลมู่พูดอะไรไม่ออก

“จองหอง! เฉินไต้ซือ ถ้าคำพูดประโยคนี้ของนายแพร่กระจายออกไป เกรงว่ามันจะทำให้สมาชิกโลกฝึกบู๊ของหัวเซี่ยทั้งหมดร่วมมือกันโจมตีนาย! ถ้านายสัญญาว่าจะไม่เป็นศัตรูกับสำนักยาเซียน พวกเรายินดีที่จะช่วยนายเก็บเป็นความลับ!” ผู้อาวุโสระดับสูงที่มีไผอยู่ที่คางคนหนึ่งของตระกูลมู่ข่มขู่ด้วยความลำพองใจ เขาคิดว่าสามารถจับจุดอ่อนของเฉินโม่ได้

เฉินโม่กล่าวเยาะเย้ย “ผมรับน้ำใจของตระกูลมู่แล้ว”