แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 906

การปรากฏตัวของเฉินโม่ ดึงดูดความสนใจของนักศึกษาหลายคนในชั้นเรียนทันที อย่างไรก็ตามในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ผู้อำนวยการของมหาลัยและหัวหน้าฝ่ายวิชาการและอาจารย์ที่ปรึกษา ได้มาหาเฉินโม่หลายครั้ง ชื่อเฉินโม่ ดูเหมือนแค่ในชั่วข้ามคืน ก็แพร่กระจายไปทั่วมหาวิทยาลัย

จี๋ต๋าจิ่วตูและคนอื่นๆมาเร็วกว่าเฉินโม่ เมื่อเห็นเฉินโม่ จี๋ต๋าจิ่วตูก็เข้ามาถามทันที “ตาเฒ่าเสิ่นได้มาหานายหรือเปล่า?”

เฉินโม่พยักหน้า “เมื่อกี้ฉันถูกเขาขวางไว้ข้างนอก”

“แล้วนายตอบตกลงกับเขาหรือยัง?” จี๋ต๋าจิ่วตูถามด้วยความสงสัย

“ไม่ ฉันบอกแล้วว่าไม่สนใจ” เฉินโม่ดูสบายๆ และเริ่มจัดวางหนังสือบนโต๊ะ

จี๋ต๋าจิ่วตูก็อุทานทันที “อะไรนะ! นายถึงกับปฏิเสธ!”

“นาย นายปฏิเสธได้อย่างไร? นายรู้ไหมนั่นมันคือโอกาสดีที่ใครหลายคนใฝ่ฝันถึง?”

“นายถึงกับปฏิเสธจริงๆ!”

จี๋ต๋าจิ่วตูมองไปที่เฉินโม่โดยไม่พูดอะไร แววตานั้นราวกับกำลังมองดูมนุษย์ต่างดาว

“สิ่งที่เหมาะกับคนอื่น อาจไม่เหมาะกับตัวเอง!” เฉินโม่อมยิ้ม และยังคงจัดวางหนังสือบนโต๊ะ

เพื่อนร่วมชั้นที่อยู่รอบๆถึงกับตกตะลึงเมื่อได้ยินว่าเฉินโม่ปฏิเสธคำเชิญของศาสตราจารย์เสิ่น

ศาสตราจารย์มาเชิญเขาเป็นการส่วนตัว ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่นใด ลำพังแค่เกียรติยศนั้นก็คือสิ่งที่หลายคนใฝ่ฝันและไม่มีสิทธิ์ที่จะไขว่คว้า

แต่ว่า เมื่อเห็นการแสดงออกที่ไม่แยแสของเฉินโม่ เพื่อนร่วมชั้นทุกคนทำได้เพียงเงยหน้าขึ้นและถอนหายใจกับความอยุติธรรมที่พระเจ้ามีให้

เฉินโม่ได้เรียนเพียงคาบเดียว จากนั้นก็ถูกผู้อำนวยการเชิญไปที่สำนักงานเป็นการส่วนตัว

ในสำนักงาน ผู้อำนวยการนั่งบนเก้าอี้ และมองไปที่เฉินโม่ด้วยใบหน้าที่จริงจัง