แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 927

แม้ว่าเฉินโม่จะเก็บภาพลวงตาแล้ว แต่ทุกคนก็ยังมีสีหน้าเหม่อลอย เหมือนว่ายังไม่ตื่นจากภาพลวงตาที่เฉินโม่เลียนแบบขึ้นมา

เฉินโม่เองก็ไม่รีบร้อน ค่อยๆรอคอย เขารู้ว่าภาพทางนิเวศวิทยาของดาวเคราะห์ที่มีเทคโนโลยีสูง จะต้องทำให้ผู้คนบนโลกรู้สึกตะลึงอย่างมาก

ผ่านไปนานถึงสิบนาที ถึงจะมีคนได้สติขึ้นมา

“เมื่อกี้ฉันเห็นอะไรเนี่ย！” มีคนตะโกนออกมาอย่างตกใจ

“ฉันเองก็เห็น นั่นเหมือนอาณาจักรนิเวศวิทยาที่ล้ำหน้าเกินกว่าความรู้ของพวกเรา！”

“สภาพแวดล้อมของพวกเขาเมื่อเทียบกับชีวิตของเราแล้ว ต่างกันราวกับแดนสวรรค์！”

คนส่วนมากมีความตกตะลึง และมีคนลุ่มหลง เหมือนคาดหวังว่าสักวันตัวเองจะได้มีชีวิตอยู่ในสภาพแวดล้อมที่สวยงามเช่นนั้น

ศาสตราจารย์ที่ศึกษานิเวศวิทยาคนนั้น ร้องไห้เสียงดังออกมาดึงดูดความสนใจจากทุกคน

เขาเช็ดน้ำตาไปด้วย และสะอื้นไปด้วย พูดว่า “ฮือๆ คิดไม่ถึงเลย ว่าชีวิตนี้ฉันจะได้เห็นสภาพแวดล้อมสวยงามดั่งจินตนาการเช่นนี้！แม้จะให้ฉันไปตายตอนนี้ ฉันก็รู้สึกพอใจมากแล้ว！”

พูดจบ เขาก็ร้องไห้ออกมาเหมือนกับเด็กน้อยควบคุมอารมณ์ไม่ได้

แต่ว่า ไม่มีใครหัวเราะเยาะเขา เพราะนี่ถึงจะเป็นผู้ศึกษาอย่างแท้จริง

เมื่อเห็นว่าวิชาที่ตัวเองวิจัยมาตลอดมีแนวโน้มพัฒนา หรือมีการพัฒนาที่ดี พวกเขาจะรู้สึกดีใจจากก้นลึกหัวใจ รู้สึกดีใจมากยิ่งกว่าที่ผลงานการวิจัยของตัวเองได้รับรางวัลสูงสุดจากระดับนานาชาติเสียอีก