แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 931

ครั้งนี้เมื่ออยู่ในยามวิกฤต หานทงไม่ได้จงใจซ่อนเสียงตัวเองไว้

ทันใดนั้นสายตาของทุกคนจ้องมองมาทางเขา

“หึ ที่แท้เสียงที่ถามเมื่อกี้คือเสียงของเขาสินะ ไอ้หมอนี่เจตนาไม่ดี!”

“ใช่ ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินโม่หวังดี แต่งนิทานเรื่องนั้นเพื่อเตือนใจ พวกเราเกือบโดนเขาใช้ประโยชน์แล้ว”

“ฉันรู้แล้ว คนนี้คือหานทงที่มหาวิทยาลัยตงหมิง เขามีพนันกับเฉินโม่ ถ้าใครแพ้ต้องก้มหัวยอมรับผิดกับอีกฝ่าย! มิน่าล่ะเขาจึงเอาแต่เล่นงานเฉินโม่ เป็นคนต่ำตมจริงๆ!”

คำพูดของหานทงไม่ได้ทำให้ทุกคนรู้สึกเห็นใจ กลับทำให้คนส่วนใหญ่รู้สึกต่อต้าน

แต่หานทงไม่ยอม ให้ทุกคนรู้สึกต่อต้านเขา ยังไงก็ดีกว่าเขาก้มหัวยอมรับผิดกับเฉินโม่

อีกทั้งถ้าเฉินโม่พูดประวัติความรู้ขั้นสูงออกมาไม่ได้ เขาจะได้ถือโอกาสแสดงความคิดเห็น ใส่ความเฉินโม่ ถึงขั้นที่พลิกกลับมาชนะได้

อานเข่อเยว่กับหมิงเจ๋อเซวียนจ้องเฉินโม่เขม็ง ถ้าหานทงไม่ถาม อันที่จริงหมิงเจ๋อเซวียนเตรียมถามคำนี้กับเฉินโม่เหมือนกัน

หานทงกัดฟัน ตัดสินใจลุกขึ้นมา เขาจ้องเฉินโม่แล้วถามแบบบีบให้ตอบ “พูดสิ ความรู้พวกนี้ของนายไม่มีในหนังสือเรียน นายเรียนมาจากที่ไหน”

ทุกคนมองหานทงอย่างเย็นชา รู้สึกว่าคนคนนี้ทำเกินไปแล้ว มีสิทธิ์อะไรไปถามเรื่องส่วนตัวของคนอื่น

เฉินโม่มองหานทงอย่างเย็นชา ความรู้สึกเย็นชาฉายขึ้นมาในแววตา

เสียงเฉินโม่ยังคงราบเรียบเหมือนเดิม แต่แฝงด้วยความรู้สึกหนาวเหน็บที่ทำให้จิตใจวูบไหว “ฉันจะทำอะไรในชีวิตฉัน ทำไมต้องอธิบายนายฟังด้วย!”