แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 935

เฉินโม่น้ำเสียงราบเรียบ “เธอเข้าใจแบบนี้ก็ได้ แต่ประโยคนั้นไม่ได้เจาะจงไปที่เธอคนเดียว”

“ไม่ลืมความตั้งใจแรกเริ่ม นายว่าฉันลืมความตั้งใจแรกเริ่ม แล้วนายล่ะ นายก็ลืมเหมือนกันไม่ใช่เหรอ” อานเข่อเยว่ตวาดออกมาเบาๆ

เฉินโม่ไม่ได้พูดอะไร ใช่ หลังจากเกิดใหม่อีกครั้ง เขาก็ลืมความตั้งใจแรกเริ่มที่มีต่ออานเข่อเยว่ แต่นั่นเป็นเพราะรู้ธาตุแท้ของอานเข่อเยว่และแม่ของเธอนานแล้ว จะมาว่าเขาไม่ได้

อานเข่อเยว่หัวเราะเย็นชา “ฉันยอมรับว่าตอนแรกฉันไม่จริงจังกับนายตลอด แต่ตอนนั้นนายก็แค่ลูกผู้ดีมีเงิน ไม่ทำการทำงาน ฉันผิดเหรอที่ไม่จริงจังกับนาย เพราะการเลือกของฉันในตอนนั้น ทำให้นายไร้เยื่อใยกับฉันขนาดนี้!”

“เฉินโม่ ทำไม”

“ทำไมนายถึงดีกับยานเอ๋อร์ขนาดนั้น แม้แต่เจี่ยงหยาว นายก็ยังทำดีด้วยจากใจจริง ทำไมมีเพียงแต่ฉันที่นายไร้เยื่อใยขนาดนี้! ทำไม” อานเข่อเยว่ตวาดออกมาแล้ว ไม่สนภาพลักษณ์ใด สภาพเหมือนคลั่ง

เจอการซักถามของอานเข่อเยว่ เฉินโม่หน้านิ่ง เหมือนกับประโยคที่เขาพูดตอนนั้น เมื่อทำบางเรื่องลงไปแล้ว  ไม่อาจจะหวนกลับคืนได้อีกต่อไป

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีความทรงจำอันเจ็บปวดชาติที่แล้ว ชาตินี้ลิขิตไว้แล้วว่าเขากับอานเข่อเยว่ต้องห่างกันเรื่อยๆ

เฉินโม่มองอานเข่อเยว่ ไม่มีความสงสารสักนิด พูดด้วยเสียงเฉยเมยว่า “ฉันก็ยังพูดประโยคเดิม ต้องถามตัวเธอเอง”

“ถามตัวฉันเองเหรอ” อานเข่อเยว่ฝืนยิ้มแล้วส่ายหน้า “ฉันไม่เข้าใจ”

เฉินโม่มองเธอ “เธอจะให้ฉันพูดออกมาให้ได้ใช่ไหม”

อานเข่อเยว่สีหน้าแน่วแน่ “ใช่ ถึงแพ้ อย่างน้อยนายก็ต้องทำให้ฉันแพ้ด้วยความชัดเจน”

เฉินโม่สีหน้าเหนื่อยใจ พูดเสียงเย็นชาว่า “แม้ฉันไม่มีอะไรสักอย่าง ยานเอ๋อร์ก็ยังทำเพื่อฉันได้ทุกอย่าง เธอทำได้ไหม”

“ถ้าอยู่ในช่วงที่ต้องเลือกระหว่างความเป็นตาย เจี่ยงหยาวสามารถใช้ชีวิตตัวเองแลกกับชีวิตฉัน เธอทำได้ไหม”

“ถ้าฉันไม่ใช่เฉินไต้ซือ ยังเป็นลูกผู้ดีมีเงินที่ไร้ความสามารถ เธอจะยังพูดกับฉันเหมือนวันนี้ไหม”