แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 942

เฉินโม่หันไปมอง เด็กผู้หญิงสวยอายุประมาณ 15 ปี สวมชุดเจ้าหญิงสีขาว กำลังวิ่งเข้ามาหาเขาด้วยสีหน้าดีใจและตกใจ

ด้านหลังเด็กผู้หญิง ยังมีผู้หญิงอายุประมาณ 20 ปี สวมชุดกระโปรงสีดำอยู่อีกหนึ่งคน

แต่เมื่อเธอมองเฉินโม่ มีความดูหมิ่นผุดขึ้นมาบนใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด

เฉินโม่อึ้งไปครู่หนึ่ง มองเด็กผู้หญิงสวยและน่ารักตรงหน้า ความทรงจำหลั่งไหลมาราวกับสายน้ำ

เฉินเข่อเอ๋อร์ ลูกสาวคนเล็กของลูกชายคนโตของพี่น้องคนที่สามของปู่ ชาติที่แล้วตอนเฉินโม่อยู่ที่ตระกูลเฉินที่หนานซู มีคนสนิทแค่ไม่กี่คน

เฉินโม่จำได้ว่าครั้งหนึ่ง เขาตามพ่อแม่กลับมาตระกูลเฉินที่หนานซู ตอนนั้นเป็นช่วงที่ความสัมพันธ์ของพวกเขากับตระกูลหลี่แห่งยานจิงกำลังตึงเครียด ลูกหลานตระกูลเฉินที่รุ่นราวคราวเดียวกันจำนวนมาก แดกดันถากถางเขา แม้แต่พวกคนที่อายุมากกว่าก็มีสีหน้าเยาะเย้ย

มีเพียงเฉินเข่อเอ๋อร์ ไม่เพียงแต่จะไม่รังเกียจเขา หนำซ้ำยังพูดว่าทำไมเราจะต้องเผากันเองด้วย ซึ่งเป็นท่อนที่อ้างอิงจากกลอน โดยไม่สนใจการคัดค้านของพ่อแม่

ตอนนั้นเฉินโม่จำได้ชัดเจน ตอนเฉินเข่อเอ๋อร์อ่านกลอนของโจสิดออกมา สีหน้าของคนตระกูลเฉินที่เล่นงานเขา ดูย่ำแย่ขนาดไหน

แม้ไม่ได้อยู่กับเฉินเข่อเอ๋อร์มากนัก แต่เฉินโม่จดจำความดีของน้องสาวคนนี้ที่มีต่อเขาไว้ในใจตลอด

“น้องเฉินโม่ น้องก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอ” ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังตามเข้ามา มองเฉินโม่แวบหนึ่ง พูดอย่างราบเรียบ แววตาดูหมิ่นเล็กน้อย

เฉินเข่อซิน พี่สาวแท้ๆ ของเฉินเข่อเอ๋อร์ แม้เกิดจากแม่เดียวกัน แต่นิสัยของทั้งสองคนต่างกันราวฟ้ากับเหว

เฉินเข่อเอ๋อร์ไร้เดียงสาน่ารัก จิตใจดีบริสุทธิ์ แต่เฉินเข่อซินกลับหยิ่งยโสทะนงตน ความคิดลึกซึ้งยากจะคาดเดา

ตอนแรกเริ่มเฉินเข่อซิน มีท่าทีดีกับเฉินโม่มาก ปกป้องเฉินโม่ทุกอย่าง ทำให้เฉินโม่เข้าใจผิดว่าเธอทำดีกับเฉินโม่จากใจจริง ตอนนั้นเฉินโม่บอกความคิดของตัวเองให้เธอรู้โดยไม่เก็บงำเลย