แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 946

เฉินเข่อซิน “……”

เฉินเข่อซินสีหน้าอึมครึม ก่นด่าในใจว่า “ไอ้หมิงเจ๋อเซวียนทำบ้าอะไร ทำไมไม่ขยับล่ะ”

อันที่จริงหมิงเจ๋อเซวียนร้อนใจกว่าใคร ต่อยและเตะม้าตัวนั้นไม่หยุด “ลุกขึ้นมา ไอ้ม้าเวร รีบลุกขึ้นมา!”

เมื่อเฉินโม่ขี่ม้าตัวนั้นอย่างสบายๆ ผ่านหน้าหมิงเจ๋อเซวียน หมิงเจ๋อเซวียนทำได้เพียงเงยหน้ามองเฉินโม่ เหมือนคนธรรมดาเงยหน้ามององค์เทพ

เฉินโม่มองหมิงเจ๋อเซวียนอย่างราบเรียบแวบหนึ่ง สีหน้านิ่ง แต่ในสายตาของหมิงเจ๋อเซวียน กลับคิดว่ามีการเยาะเย้ยมากมายไม่สิ้นสุดแฝงอยู่ในสีหน้าของเฉินโม่

จนเฉินโม่ขี่ม้าครบสามรอบ ม้าของหมิงเจ๋อเซวียนเพิ่งลุกขึ้นมา บรรทุกหมิงเจ๋อเซวียนวิ่งมาถึงเส้นชัย

หมิงเจ๋อเซวียนมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าอึมครึม “นายใช้วิธีอะไรกันแน่ ทำไมจู่ๆ ม้าของฉันก็นิ่งไป”

เฉินโม่ปรายตามองเขานิ่งๆ ไม่ตอบอะไร พูดด้วยเสียงเฉยเมยว่า “นายแพ้แล้ว!”

“ฉันไม่ยอม!” หมิงเจ๋อเซวียนแผดเสียงด้วยความโมโห

“งั้นจะเอาอีกรอบไหม ฉันสามารถทำให้นายยอมรับจากใจจริงเลย!” เฉินโม่พูดอย่างนิ่งๆ

“นาย......” หมิงเจ๋อเซวียนไม่มีความมั่นใจแล้วจริงๆ เขาคิดว่าการที่ม้าของตัวเองไม่ขยับ ต้องเป็นเพราะเฉินโม่ทำอะไรบ้าๆ แน่นอน ถึงแข่งกันอีก เขาก็แพ้เหมือนเดิม

“ได้ ฉันยอมแพ้!” หมิงเจ๋อเซวียนถอนหายใจ สีหน้ายอมรับชะตากรรม

เฉินโม่ก็ไม่พูดไร้สาระกับเขา พูดอย่างราบเรียบว่า “จำไว้ ต่อไปอย่าโผล่มาอยู่ต่อหน้าฉันอีก”

ใบหน้าหล่อเหลาของหมิงเจ๋อเซวียน แดงก่ำขึ้นมาทันที

เฉินโม่ขี่ม้ากลับมาข้างเฉินเข่อเอ๋อร์ แล้วพลิกตัวลงจากม้า

เฉินเข่อเอ๋อร์ดีใจจนวิ่งเข้ามา จับแขนของเฉินโม่อย่างสนิทสนม ยิ้มแล้วพูดว่า “พี่เฉินโม่ พี่เก่งสุดยอดเลย!”

พูดจบ เฉินเข่อเอ๋อร์แอบมองรอบๆ ใช้โอกาสตอนคนยังไม่ทันตั้งตัว ถามเบาๆ ว่า “พี่เฉินโม่ พี่ทำได้ยังไงกันแน่ ทำไมจู่ๆ ม้าของเขาก็นิ่งไปล่ะ”

เฉินโม่หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ที่จริงแล้วง่ายมาก ถ้าเธออยากเรียนฉันสอนให้ได้!”