แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 954

“ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องเกรงใจกันขนาดนี้ บอกฉันมาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ อย่าบอกนะว่าเป็นกากเดนของสำนักหยินทิพย์” นอกจากสำนักหยินทิพย์ เฉินโม่คิดไม่ออกแล้วว่าเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน มีความแค้นกับอิทธิพลไหนอีก

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนส่ายหน้า “ไม่ใช่สำนักหยินทิพย์ เฉินโม่ ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”

เห็นใบหน้าจริงจังของเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน สีหน้าสวีจื่อหาวไม่สู้ดี เขาลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ฉันไปห้องน้ำแป๊บนึง พวกนายคุยกันไปก่อน”

“จื่อหาว ระหว่างเรา นายอย่าทำเหมือนคนนอกขนาดนี้ได้ไหม” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนยื่นมือมาดึงแขนเสื้อสวีจื่อหาว มีความขอร้องแฝงอยู่ในคำพูด

เฉินโม่ไม่พูดอะไร แต่ก็มองสวีจื่อหาวแล้วพยักหน้า เขาไม่อยากให้เรื่องเล็กแบบนี้ ส่งผลกระทบต่อมิตรภาพระหว่างพวกเขา

สวีจื่อหาวนั่งลงอีกครั้ง มองทั้งสองคนแวบหนึ่งแล้วถามว่า “ฉันอยู่ตรงนี้ สะดวกกันจริงๆ เหรอ”

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนมองบนใส่เขา แล้วพูดว่า “จื่อหาว นายกลายเป็นเหมือนคนนอกขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร”

เฉินโม่มองเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน แล้วถามว่า “พละกำลังบู๊ของเธอ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

เมื่อเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนได้ยิน ก็ยิ้มอย่างขมขื่น “นายยังจำตอนนั้นที่เจ้าสำนักหยินทิพย์ใส่เมล็ดมารในตัวฉันได้ไหม หลังจากเจ้าของเมล็ดมารตาย เมล็ดมารกลับมีผลต่อฉัน”

เฉินโม่เข้าใจทันที ตอนนั้นเจ้าสำนักหยินทิพย์ใช้ค่ายกลคงราก เตรียมจะพังพินาศไปกับเฉินโม่ เฉินโม่บาดเจ็บสาหัสเพราะปกป้องเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน อีกทั้งยังเกือบทำให้เวินฉิงกับเอียนชิงเฉิงเจอกับความอัปยศ

เรื่องราวเกิดขึ้นติดต่อกันเร็วเกินไป จนทำให้เฉินโม่ลืมเอาเมล็ดมารออกจากตัวเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน

อันที่จริงเมล็ดมารเป็นแก่นแท้ที่ผู้ควบคุมแยกออกจากตัวเขา หล่อเลี้ยงในหม้อ รอจนถึงเวลาแล้วจึงเก็บ ด้วยเหตุนี้จึงทำให้กำลังของตัวเองเพิ่มขึ้นหนึ่งระดับ

แต่ถ้าเวลาผิดพลาด ไม่มีใครเก็บเมล็ดมาร จะรวมเป็นหนึ่งเดียวกับหม้อ กลายเป็นสิ่งของของหม้อ