แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 972

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนตกใจจนใบหน้าสวยซีดเผือด เคลื่อนไหวพละกำลังทั้งหมด ซัดหมัดใส่วิญญาณร้ายตัวนั้น แต่น่าเสียดายที่เหมือนโจมตีลงบนดอกฝ้าย ไม่มีผลอะไรเลย

พลั่ก!

วิญญาณร้ายตัวนั้นโดนหมัดของเฉินโม่ จนสะเทือนกระเด็นออกไป แต่ก็รีบกระโจนเข้ามาอีก

“หึ!”

เฉินโม่เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว เข้ามาต่อสู้กับวิญญาณร้ายอย่างอุตลุด

ทั้งสองสู้กันไม่ยอมแยกออกจากกัน วิญญาณร้ายตัวนี้เหมือนกับที่เฉินโม่คิดไม่มีผิด ยังรักษาวิชาตอนมีชีวิตอยู่เอาไว้ พละกำลังแข็งแกร่งกว่าปรมาจารย์แดนมองขวัญมาก ภายใต้สถานการณ์ที่เฉินโม่ใช้เพียงพละกำลังของร่างกาย สามารถสู้กับเฉินโม่ได้อย่างสูสี

ทั้งสองสู้กันสิบกว่ารอบ หลังจากนั้นแยกออกจากกัน

วิญญาณร้ายตัวนั้นสู้ตั้งนานยังไม่ชนะ ยิ่งทำให้อารมณ์ร้อน หมอกสีดำรอบตัวยิ่งรุนแรงขึ้น

“อ๊ากๆๆๆ ฉันจะฆ่านาย!”

“หึ” เฉินโม่ส่งเสียงหึออกมาอย่างเย็นชา เขาพลิกมือ หยกแขวนชิ้นหนึ่งปรากฏขึ้นบนฝ่ามือเขา

ใส่พลังทิพย์เข้าไปในหยกแขวน ค่ายกลไฟแท้สมาธิถูกกระตุ้น

ฟู่ว!

ไฟลุกขึ้นมาบนหยกแขวน พุ่งเข้าไปหาวิญญาณร้ายอย่างรวดเร็ว

“อ๊าก!” วิญญาณร้ายตัวนั้นกรีดร้องออกมาอย่างน่าเวทนา ถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว

ไฟแท้สมาธิต่อต้านสิ่งชั่วร้ายโดยเฉพาะ แม้ตอนมีชีวิตอยู่วิญญาณร้ายตัวนี้ อาจเป็นผู้บำเพ็ญที่แข็งแกร่งมาก แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าไฟแท้สมาธิ ทำได้แค่ล่าถอยกลับเท่านั้น

“ไป!” เฉินโม่พูดอย่างราบเรียบ พาเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนหันหลังเดินไปยังชั้นสาม

วิญญาณร้ายสูญเสียเป้าหมาย รีบย้ายสายตาไปที่ผู้อาวุโสสองสามคนตรงหัวบันไดทันที มันแผดเสียงออกมา แล้วกระโจนเข้าไปหาสองสามคนนั้น

“นี่มันหายนะที่คาดไม่จริงๆ!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งยิ้มอย่างขมขื่น

“จะสู้หรือจะหนี ทุกคนรีบคิดสิ” ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่ง ถามอย่างเคร่งขรึม

“หนีอยู่แล้ว! นายไม่เห็นเหรอว่าเมื่อกี้เขาแข็งแกร่งขนาดไหน เราพ่นไฟไม่ได้นะ!”