แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 974

“ฉันไม่อยู่ในอำนาจใดทั้งนั้น เธอไปเถอะ!” เฉินโม่เผยสีหน้าหงุดหงิดออกมา

เซี่ยฉิงแอบโมโหในใจ การเป็นอัจฉริยะของสำนักเฟยหยู่ อีกทั้งยังเป็นสาวงามของสายเลือดบู๊โบราณ เธอเคยเจอการปฏิบัติอย่างเย็นชาแบบนี้ซะที่ไหนกันล่ะ แต่เธอมองพละกำลังของเฉินโม่ไม่ออก ไม่กล้าผลีผลามแตกหักกับเฉินโม่

“ขอโทษที่รบกวน!” เซี่ยฉิงเดินออกไปด้วยสีหน้าอึมครึม

เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนถามเบาๆ อย่างไม่เข้าใจ “เฉินโม่ ทำไมนายทำกับเธอแบบนั้น ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นสาวงามนะ”

เฉินโม่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “จิตใจเธอซับซ้อน ฉันไม่อยากเป็นพวกเดียวกับคนแบบนี้”

“เราเข้าไปกันเถอะ!” เฉินโม่พูดพลาง เดินไปข้างหน้า

การกระทำของเฉินโม่ เรียกความสนใจของทุกคน

“ไอ้หนุ่ม ถ้าไม่อยากโดนฟ้าผ่าตาย อย่าอวดเก่ง!” มีคนแสยะยิ้มเย็นชา แล้วพูดออกมา

เฉินโม่ไม่พูดอะไร มองอากาศด้านหน้าประตูตำหนัก ในสายตาของนักบู๊พวกนี้ บางทีตรงนั้นอาจเป็นเพียงอากาศ แต่ในสายตาเฉินโม่ ตรงนั้นคือลายต่างๆ ของค่ายกล

เฉินโม่ลองปล่อยพลังทิพย์ออกมา จู่ๆ มีเสียงฟ้าผ่าดังขึ้นบนท้องฟ้า สายฟ้าขนาดเท่าแขนสองสายฟ้า ผ่าลงบนพลังทิพย์ที่เฉินโม่ปล่อยออกมา

“ที่แท้เป็นค่ายกลดึงสายฟ้าในบัดดล” เฉินโม่ดูหมิ่นในใจเล็กน้อย ค่ายกลดึงสายฟ้าในบัดดล เป็นเพียงค่ายกลที่ไม่ได้เรื่อง เป็นสิ่งที่พวกเด็กน้อยในโลกบำเพ็ญเซียนเอามาเล่นกันเท่านั้น

“ดูเหมือนเซียนอิสระคนสุดท้ายเมื่อพันปีก่อนท่านนี้ ก็แค่นั้น!” เฉินโม่สบประมาทนักพรตชางซงเล็กน้อย

เห็นเฉินโม่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม พวกนักบู๊ด้านหลังเข้าใจว่าเฉินโม่ตกใจจนช็อก แต่ละคนแสยะยิ้มเย็นชาบนใบหน้า

“ไอ้หมอนี่ ตกใจจนช็อกไปแล้วมั้ง!” มีคนแสยะยิ้มเย็นชา

ในแววตาของเซี่ยฉิงมีความเยาะเย้ยเช่นกัน เธอพูดในใจว่า “ดูเหมือนเมื่อกี้ให้ความสำคัญเขามากไป หึ!”

ผู้อาวุโสคนนั้นแอบมาข้างเฉินโม่เงียบๆ พูดเสียงเบาว่า “ถ้าทำลายค่ายกลไม่ได้ ห้ามอวดเก่งเด็ดขาด ค่ายกลสายฟ้านี่ไม่ใช่เล่นๆ”

เฉินโม่พยักหน้าพูดว่า “ค่ายกลธรรมดาๆ ไม่ยากสำหรับฉันหรอก”

“ไป!” เฉินโม่ดึงมือเนี่ยเสี่ยวเชี่ยน เดินตรงเข้าไป

ด้านหลังมีคนยิ้มเยาะ “ไอ้หมอนี่รนหาที่ตายเหรอ”