แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 980

“ดูเหมือนที่นี่ไม่มีของมีค่าอะไรเลย!”

ทุกคนแอบถอนหายใจ

“ไปกันเถอะ!”

พวกนักบู๊เดินตามกันออกไป เฉินโม่กลับยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

หลี่เจ๋อกับหยางหมิงหยู่แอบสังเกตเฉินโม่ พบว่าเขาไม่มีท่าทีจะออกไป ทั้งสองคนที่เตรียมจะออกไป จึงอดชะงักฝีเท้าลงไม่ได้

“เหมือนหมอนั่นไม่มีท่าทีจะกลับ!” หลี่เจ๋อพูดเสียงเบา

แววตาหยางหมิงหยู่มีความคิดลึกซึ้ง “เหมือนมีความลับมากมายอยู่บนตัวหมอนี่ ในเมื่อเขาไม่กลับ ต้องเจออะไรแน่นอน เราอย่าเพิ่งรีบไป อยู่รอดูก่อน”

“อืม!”

เซี่ยฉิงก็แอบมองเฉินโม่เหมือนกัน ในใจมีความคิดเหมือนพวกหลี่เจ๋อ ยืนอยู่ที่เดิมมองนักบู๊พวกนั้นกลับไป

แน่นอนว่ามีคนคิดแบบนี้เยอะมาก อย่างเช่น ผู้อาวุโสที่อยากทำความรู้จักกับเฉินโม่มาตลอด

คนพวกนี้ยืนรออยู่ที่เดิมเงียบๆ มองนักบู๊พวกนั้นกลับไป

เฉินโม่สังเกตเห็นคนพวกนี้ แต่เขาไม่สนใจ เห็นพวกนักบู๊กลับไปพอสมควรแล้ว จึงพูดกับเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนว่า “เราก็ไปกันเถอะ!”

“อืม!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพยักหน้า ขณะกำลังจะเดินกลับ จู่ๆ เฉินโม่เปลี่ยนทาง เดินไปทางตำหนัก

“.…..” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพูดอะไรไม่ออก แต่ต่อมาก็รู้สึกดีใจมาก เฉินโม่ต้องเจออะไรแน่ๆ

“มีอะไรแปลกๆ จริงด้วย!” หยางหมิงหยู่ใบหน้ายิ้มเยาะ มองหน้าหลี่เจ๋อ แล้วก็เดินไปทางตำหนัก