แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 982

เฉินโม่ที่อยู่ในวังขนาดใหญ่ลืมตาขึ้นมา รับรู้ถึงชี่ทิพย์ฟ้าดินที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาขมวดคิ้วเบาๆ “เสี่ยวเชี่ยน ถึงเวลาแล้ว เราควรออกไปได้แล้ว!”

“หา!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนกำลังดื่มด่ำอยู่กับความรู้สึกของการระเบิดของพละกำลัง เมื่อได้ยินเฉินโม่พูด จึงพยักหน้าอย่างไม่ค่อยเต็มใจ “โอเค!”

ทันใดนั้น เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนสัมผัสพละกำลังของตัวเอง จู่ๆ เธอแสดงท่าทียินดีอย่างบ้าคลั่ง “เฉินโม่ คิดไม่ถึงเลยว่าฉันจะยกระดับถึงปรมาจารย์แดนคุ้มกายแล้ว!”

“ออกไปค่อยว่ากัน ที่นี่กำลังจะทรุดลงมาแล้ว เราต้องรีบออกไปให้เร็วที่สุด!” เฉินโม่พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ในเวลาเดียวกัน เฉินโม่รู้สึกประหลาดใจ ตอนที่เพิ่งเข้ามา เขาเคยตรวจสอบพื้นที่มิติที่นี่แล้ว เขาพบว่าที่นี่อาจเป็นชิ้นส่วนมิติที่โดนทำลายจนแตก แต่เมื่อเทียบทั้งพื้นที่มิติก็ค่อนข้างมั่นคง

ไม่น่าจะพังลงมาง่ายๆ แต่นี่เพิ่งผ่านไปสิบกว่าวัน คิดไม่ถึงเลยว่าที่นี่มีสัญญาณว่าจะพังลงมา

อย่าบอกนะว่าเกี่ยวกับการที่พวกเขา ดูดซับชี่ทิพย์ฟ้าดินของที่นี่อย่างบ้าคลั่ง

คิดไปคิดมา เฉินโม่คิดว่าไม่น่าเป็นไปได้ ถ้าผู้บำเพ็ญสิบกว่าคน ดูดซับชี่ทิพย์ฟ้าดินของที่นี่พร้อมกัน ทำให้พื้นที่มิติพังทลาย อาจเป็นไปได้มากกว่า

แต่ที่นี่มีเขาคนเดียวที่เป็นผู้บำเพ็ญ คนที่เหลือเป็นนักบู๊ทั้งหมด แม้มีนักบู๊โบราณสองสามคน แต่แข็งแกร่งกว่านักบู๊ทั่วไปเพียงเล็กน้อย เทียบกับผู้บำเพ็ญแล้ว ยังห่างชั้นกันมาก ไม่ถึงกับทำให้พื้นที่มิติพังทลายหรอก

เฉินโม่คิดว่าต้องมีสาเหตุที่เขายังไม่รู้แน่นอน

แต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาไปตรวจสอบให้แน่ใจ

“ไปกันเถอะ ที่นี่กำลังจะพังลงมาแล้ว เราต้องรีบออกไปให้เร็วที่สุด!” เฉินโม่พูดเสียงดัง เสียงดังก้องอยู่ในหัวนักบู๊ทุกคน

พวกนักบู๊ที่กำลังจมอยู่กับการฝึกฝน ตกใจตื่นขึ้นมากันหมด

ทุกคนมองเฉินโม่อย่างไม่เข้าใจ แต่สัมผัสได้ถึงชี่ทิพย์ฉุนเฉียวระหว่างฟ้าดิน พวกเขาจึงเชื่อคำพูดของเฉินโม่

“ไป!”

แม้ยังอาลัยอาวรณ์เล็กน้อย แต่ยังไงชีวิตก็สำคัญกว่า ไม่มีใครทิ้งชีวิตไว้ที่นี่ เพียงเพราะต้องการเพิ่มพละกำลัง

ครืนนน!