แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 99

เฉินซงจื่อเปิดประตู และเชิญเฉินโม่เข้าไปด้านในอย่างเคารพ

เฉินโม่มองูภายในห้องพัก พบว่าเดิมทีภาพวาดที่แขวนอยู่บนฝาผนัง รวมถึงหยกสะสมโบราณที่วางเรียงรายอยู่บนชั้นวางของนั้น ได้สูญหายไปหมดแล้ว

เฉินซงจื่อที่อยู่ด้านข้างได้พูดขึ้นว่า: "อาจารย์ ฉันได้ทำการขายสิ่งของทุกอย่างไปหมดแล้ว รวมถึงบ้านหลังนี้ด้วย ผ่านพ้นวันนี้ไปก็ไม่ใช่ของฉันอีกแล้ว ต่อไปฉันจะรับใช้ปรนนิบัติอยู่ข้างกายท่าน"

เอียนชิงเฉิงไม่ค่อยจะเข้าใจ เธอนั้นเป็นผู้รอบรู้และเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งของเหล่านั้น ซึ่งรู้ว่าภาพวาดเหล่านั้นของเฉินซงจื่อมีอยู่หลายภาพที่เป็นของจริง ทำไมคิดจะขายก็ขายทิ้งไปเลยล่ะ?

เอียนชิงเฉิงพลันรู้สึกว่า นักพรตเฒ่าผู้นี้เป็นบ้าไปแล้วอย่างนั้นเหรอ เลือกที่จะละทิ้งบ้านพักอาศัยและสิ่งของที่ดี ๆ มากมาย แล้วตัดสินใจไปเป็นคนรับใช้ของเฉินโม่!

ที่จริงแล้วไม่เพียงแค่นักพรตเฒ่าผู้นี้เท่านั้น ในสายตาของคนอื่นนั้นเอียนชิงเฉิงเองก็เป็นบ้าไปแล้วเช่นกัน ไม่ยอมอยู่ในตระกูลเอียนที่สุขสบาย กลับเลือกที่จะเดินทางมาไกลถึงอู่โจวแล้วพักอาศัยอยู่กับเฉินโม่อย่างแออัดในห้องพักที่มีเพียงหนึ่งห้องนอนและหนึ่งห้องรับแขก

นั่นแสดงว่า บางครั้ง คนเรา ก็เห็นเพียงแค่ปัญหาของผู้อื่น แต่กลับมองข้ามปัญหาของตนเองไป

เฉินโม่พยักหน้า และจ้องมองไปที่เฉินซงจื่อ แล้วก็พยักหน้าอีกครั้ง: "ไม่เลวทีเดียว สามารถนำชี่เข้าร่างได้สำเร็จแล้ว"

"หลังจากที่อาจารย์กลับไป ในคืนวันที่สองหลังจากนั้น ฉันก็สามารถนำชี่เข้าร่างได้สำเร็จแล้ว ถือว่าไม่ได้ทำให้อาจารย์ผิดหวังต่อบุญคุณที่อาจารย์ได้ถ่ายทอดวิชาเต๋าให้! ได้ยินเฉินโม่พูดถึงเรื่องพลังบำเพ็ญ เฉินซงจื่อก็ตื่นเต้นดีใจผิดปกติ"

นี่คือครั้งแรกที่ได้สัมผัสกับการบำเพ็ญฝึกฝนบู๊ ในที่สุดเฉินซงจื่อก็รับรู้เข้าใจได้ถึงความอัศจรรย์ของผู้บำเพ็ญฝึกฝนแล้ว และยิ่งทำให้เขาเกิดศรัทธาความมุ่งมั่นที่จะเดินตามเส้นทางนี้ไปกับเฉินโม่อีกด้วย

ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจขายทรัพย์สมบัติทุกสิ่งทุกอย่างทิ้ง ก็เพื่อแสดงเจตจำนงที่มุ่งมั่นต่อเฉินโม่ และตัวเขาเองก็จะไปตายเอาดาบหน้าด้วยความเด็ดเดี่ยวอย่างที่สุดด้วย

"นี่คือความมุ่งมานะของนายเอง เท่านี้แล้วกัน พาฉันไปที่บ่อนพนันหินเถอะ" เฉินโม่พูดขึ้น