แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 118

ลี่ถิงเซิ่งน้ำเสียงเบามาก ถ้าสวี่รั่วฉิงไม่ตั้งใจฟัง ก็อาจจะพลาดเสียงลมหายใจเบาๆของเขาไปได้

“..........เป็นท่านประธานสวี่” สวี่รั่วฉิงพูดออกมาหนึ่งประโยคด้วยความลำบากใจ

เธอเกือบจะพูดออกมาว่า “คุณพ่อ” สองคำนี้

แต่ ณเวลานี้ เธอไม่ได้เป็นลูกสาวของตระกูลสวี่แล้ว

ลูกสาวคนโตของตระกูลสวี่ตกน้ำและเสียชีวิตเมื่อหกปีที่แล้ว

สวี่รั่วฉิงกุมมือตัวเอง ตอนนี้ฝ่ามือของเธอมีเหงื่อเบาๆ เพราะลี่ถิงเซิ่งพูดถึงคุณพ่อในอดีตอย่างกะทันหัน

เป็นเวลาหกปี เธอยังไม่สามารถลืมได้ว่าเคยได้รับการดูแลจากตระกูลสวี่

ลี่ถิงเซิ่งเงยหน้าขึ้น ไม่ได้ทำงานต่อ

ดวงตาลึกๆจับจ้องไปที่สวี่รั่วฉิง

ปฏิกิริยาท่าทางของผู้หญิงแตกต่างจากปกติ

หลังจากที่ได้ยินสวี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว สีหน้าของเธอก็แข็งทื่อเล็กน้อย เหมือนว่าประธานของสวี่ซื่อกรุ๊ปเคยมีความสัมพันธ์กับเธอมาก่อน

ดวงตาที่สวยงามของผู้ชาย หรี่ตาลง ดวงตาดำปรากฏความเย็นชาออกมา

“ท่านประธานสวี่ละเอียดรอบคอบ คุณเอาน้ำหอมให้สวี่รั่วยี เขาจะไว้ใจเหรอ” ลี่ถิงเซิ่งพูดเบาๆ ไม่แยแส “สวี่ซื่อกรุ๊ปต้องการที่จะรักษาเสถียรภาพในวงการของน้ำหอม จึงต้องแย่งชิงที่หนึ่งด้วยชื่อปลอมของนักปรุงน้ำหอม”

สวี่รั่วฉิงเม้มปาก เงียบไป

ท่านประธานสวี่ทำเพื่อปกป้องสถานะของสวี่ซื่อกรุ๊ปในเมืองหลินชวน ไม่ว่านักปรุงน้ำหอมคนไหนจะได้ที่หนึ่ง ขอแค่เป็นคนของสวี่ซื่อกรุ๊ปก็พอ

นี่เป็นสไตล์ของเขาจริงๆ

ต่อให้ต้องเสียสละลูกสาวของตัวเองก็จะไม่รีรอ

ไม่ต้องพูดถึงลูกสาวบุญธรรมอย่างเธอคนนี้

สวี่รั่วฉิงยิ้มอย่างขมขื่น ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เอง

“ฉันรู้แล้ว ประธานลี่” สวี่รั่วฉิงกล่าว “ฉันขอตัวไปดูฟ่านเซียวเซียวก่อน”

ขณะพูด สวี่รั่วฉิงก็หันหลัง เตรียมตัวออกไป

“พักอยู่ที่นี่” ลี่ถิงเซิ่งกล่าวเบาๆ “สภาพของคุณตอนนี้ ยังสามารถไปปลอบใจคนอื่นได้เหรอ”

สวี่รั่วฉิงตกใจเล็กน้อย มองไปที่ลี่ถิงเซิ่ง ดูเหมือนไม่เข้าใจ

ลี่ถิงเซิ่งเยาะเย้ย “ส่องกระจกดู หน้าซีดเหมือนผี ออกไปข้างนอกให้คนตกใจเหรอ”

ห้องพักรับรองใหญ่มาก เดินลอดทางเดินไปก็เป็นห้องน้ำ

สวี่รั่วฉิงเห็นตัวเองในกระจก บนใบหน้าเล็ก ดูซีดมาก

“หกปีแล้ว ยังไม่สามารถเดินออกมาจากเงามืดของตระกูลสวี่ได้อีกเหรอ........”

สวี่รั่วฉิงพูดกับตัวเอง หยิบกระเป๋าถือออกมา ลบเครื่องสำอางออก หลังจากนั้นเอาน้ำเย็นลูปหน้าเพื่อปลุกตัวเองให้ตื่น

เธอตบหน้าตัวเองเบาๆ เตือนตัวเอง “สวี่รั่วฉิง ตื่นได้แล้ว ชีวิตที่ตระกูลสวี่ให้เธอ เมื่อหกปีที่แล้วได้คืนให้พวกเขาไปแล้ว ต่อไปก็ทางใครทางมัน ไม่เกี่ยวข้องกันอีก เธอไม่ติดค้างพวกเขาอีกต่อไป”

สวี่รั่วฉิงปรับอารมณ์ของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ก็ออกจากห้องน้ำมา

“ประธานลี่” น้ำเสียงของผู้หญิงกลับคืนสู่ความเงียบสงบเหมือนในอดีต

“ว่าไง”

ลี่ถิงเซิ่งเงยหน้าขึ้น สวี่รั่วฉิงที่อยู่ตรงหน้าได้ลบเครื่องสำอางออกหมดแล้ว โชว์หน้าสด

สะอาดสะอ้าน เหมือนเพิ่งจะร้องไห้มา

แต่สีหน้ากลับคืนสู่ความมีปัญญาและความเงียบสงบเหมือนในอดีต

มุมปากของผู้ชายยกขึ้นเล็กน้อย

สวี่รั่วฉิงก้มลงมองนาฬิกาข้อมูลของตัวเอง เที่ยงตรง

“ประธานลี่ ฉันขอยืมห้องพักของคุณพักผ่อนสักครู่ งานเลี้ยงตอนเย็นเริ่มตอนหนึ่งทุ่ม รบกวนท่านช่วยปลุกฉันตอนห้าโมงเย็นได้ไหม คุณไม่ต้องกังวล ความล้มเหลวของฟ่านเซียวเซียวจะไม่ส่งผลต่ออารมณ์ของฉันแน่นอน ฉันจะไปร่วมงานเลี้ยงตอนเย็นกับคุณในสภาพที่ดีที่สุด”

ดวงตาของสวี่รั่วฉิงทั้งสว่างไสวและสดใส

เหมือนมีกองไฟอยู่ในรูม่านตา

เธอละทิ้งความลังเลในใจของเธอตั้งแต่นี้จะเดินไปข้างหน้าด้วยทางเดียว

ลี่ถิงเซิ่งยิ้ม

น่าสนใจจริงๆ เมื่อกี้สภาพยังเหมือนฟ้าถล่มตอนนี้ไม่มีความลังเลใจในสายตาเลย

“ฉันปลุกคุณ” ลี่ถิงเซิ่งตลก ริมฝีปากบางเปิดออก “คุณรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนสุดท้ายที่พูดกับฉันแบบนี้”