แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 138

เสียงของลี่ถิงเซิ่งทั้งเย็นชาและเยือกเย็น

เขาเหลือบมองไปที่ผู้บริหารที่กำลังเปิดโทรศัพท์มือถือ เขาจึงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นานเขายิ้มมุมปากและถามว่า ริมฝีปากของเขาก็ขยับขึ้นพร้อมรอยยิ้ม " เรื่องอะไรทำไมน่ายินดีนัก น่าดึงดูดมากกว่าการพัฒนาของบริษัทหรือ"

ผู้บริหารระดับสูงที่ลี่ถิงเซิ่งถามนั้น ตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม "ประธานลี่ครับ ไม่มีอะไรจริงๆ"

หลี่อานเดินเข้าไปและยิ้ม " ผู้จัดการเฉิน คุณอย่าทำให้ผมลำบากใจเลยครับ"

ชายที่ถูกเรียกว่าผู้จัดการเฉินนั้นไม่มีทางเลือก จึงต้องส่งโทรศัพท์ไปให้หลี่อาน

หลี่อานมองดูและเงียบทันที

ไอบ้านี้เป็นคลิปตัดฉากจูบในโฆษณาของผู้ช่วยแอนและนายแบบไม่ใช่หรือ!

ถ้าประธานลี่เห็น การประชุมนี้คงจบสิ้นอย่างแน่นอน

ใบหน้าของหลี่อานเต็มไปด้วยความมืดมน เขามองจ้องไปที่ผู้จัดการเฉินอย่างแรง

หลังจากนั้นหลี่อานก็ได้คืนโทรศัพท์ให้ผู้จัดการเฉิน แล้วเดินไปที่ข้างๆของลี่ถิงเซิ่งและกระซิบ

คิ้วของลี่ถิงเซิ่งขมวดหนักมาก

สีหน้าที่มืดมนเมื่อสักครู่นั้นก็แย่ลงกว่าเดิม

ในห้องประชุมตกอยู่ในความเงียบ และผู้บริหารระดับสูงที่อยู่ใกล้ลี่ถิงเซิ่งนั้นรู้สึกว่าอากาศรอบตัวของตนเย็นลงอย่างมาก

หลังจากเงียบไปสองสามนาทีลี่ถิงเซิ่งก็เคาะบนโต๊ะเบาๆ: “รายงานต่อได้”

เสียงที่ไม่แยแสและเย็นชานั้นทำให้ทุกคนในห้องประชุมหยุดหายใจ

มีเพียงผู้จัดการเฉินเมื่อสักครู่เท่านั้นที่ถอนหายใจอย่างโล่งอก ประธานลี่ปล่อยเขาไปง่ายๆอย่างนี้เลยหรือ? วันนี้เขาโชคดีเกินไปรึเปล่า?

หลังการประชุมจบสิ้น ลี่ถิงเซิ่งไม่รอช้าในห้องประชุมเลยแม้แต่วินาทีเดียว

เขายืนขึ้นอย่างแน่วแน่ และเดินตรงไปที่ประตูด้วยขาที่เรียวยาวของเขา

ระหว่างทาง เมื่อทุกคนเห็นลี่ถิงเซิ่ง พวกเขาทำได้แค่ก้มหน้าและกล่าวอย่างเคารพว่า "ประธานลี่"

เมื่อมองดูเงาร่างที่จากไปอย่างแน่วแน่ของลี่ถิงเซิ่งแล้ว พนักงานของบริษัทก็อดไม่ได้ที่จะคาดเดา ว่า เกิดอะไรขึ้นกับประธานลี่หรือ? เขากินระเบิดมารึเปล่า?

ลี่ถิงเซิ่งกลับไปที่ห้องทำงาน เขาดึงเนคไทออกจากคอแล้วนำไปวางไว้บนที่วางแขนของโซฟา

ตอนนี้สวี่รั่วฉิงไม่ได้อยู่ในห้องทำงาน เธอทำการปรุงน้ำหอมอยู่ที่ห้องปฏิบัติการของแผนกปรุงน้ำหอม

ลี่ถิงเซิ่งรู้สึกหงุดหงิด คำพูดที่หลี่อานบอกเขาเมื่อสักครู่นั้นยังคงดังก้องอยู่ในหูของเขา

“ประธานลี่ วันนี้เป็นวันที่โฆษณาที่แอนนาแสดงออกอากาศ สิ่งที่ผู้จัดการเฉินดูเมื่อสักครู่นั้นคือโฆษณาครับ”

ริมฝีปากของลี่ถิงเซิ่งกดแน่นเป็นเส้นตรง

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา สุ่มคลิกดูสื่อบนเวยป๋อ มีรีโพสต์โฆษณาของสวี่รั่วฉิง

ผู้หญิงในโฆษณาสวมเสื้อแจ็กเกตกีฬาสมัยเรียน และผมหางม้ามัดสูงสีดำเผยให้เห็นหูที่ถูกปกปิดไว้ในช่วงที่ผ่านมา

หูนั้นเล็กมาก ขาวๆ ทำให้เขารู้สึกอยากกัดกินขึ้นมา

ดวงตาสีดำของลี่ถิงเซิ่งนั้นมืดมนลงในทันที

มือที่เห็นกระดูกข้อได้อย่างชัดเจนถือโทรศัพท์มือถือไว้แน่น

แถบของคลิปโฆษณานั้นยังคงเดินต่อ แสงอาทิตย์นั้นส่องลงบนใบหน้าที่ขาวสวยของสวี่รั่วฉิงและมองเห็นขนปุยสีทองบนใบหน้าได้ชัดเจน

หญิงสาวนั้นหลับตาแน่น ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อย

มือที่เล็กกว่ามือของผู้ชายอย่างมากนั้นจับไปที่เสื้อนักเรียนของชายที่กำลังจะจูบเธอ

พวกเขาเข้าหากันอย่างช้าๆ อย่างช้าๆ

ลี่ถิงเซิ่งก็กดล็อกโทรศัพท์ทันที แล้วโยนมันลงบนโต๊ะ

เขาหันกลับมาแล้วเข้าไปที่ห้องนอนในห้องทำงาน และเปิดประตูห้องน้ำมาอย่างไม่คิดอะไร

ไม่นานก็มีเสียงน้ำดังขึ้นในห้องน้ำ

ลี่ถิงเซิ่งอาบน้ำเย็นไปอย่างรวดเร็ว และขจัดความหงุดหงิดของร่างกายและจิตใจออกด้วยน้ำเย็น