แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 148

ซูจิ่วเอ๋อร์รู้สึกเย็นสันหลังว๊าบ“ว่ามาเถอะ ตกลงยังไง”

เธอช่างคุ้นเคยกับท่าทีสวี่รั่วฉิงยิ่งนัก เมื่อก่อนขอเพียงสวี่รั่วฉิงทำหน้าแบบนี้ ประเดี๋ยวต้องมีเรื่องคิดบัญชีกับหล่อนแน่！

สวี่รั่วฉิงนั่งอยู่ที่คนขับ มองทัศนียภาพบนท้องถนนที่แล่นฉิว พูดพึมพ“ครั้งนี้ที่พาอี้หานกับอี้ฝานออกมา เพราะทิ้งเขาสองคนให้อยู่เมืองหลินชวนฉันไม่ไว้ใจ แต่ลี่ถิงเซิ่งก็มีถามถึงวันที่ฉันจะกลับไป และยังบอกจะไปรับที่สนามบินอีกด้วย……”

สวี่รั่วฉิงพูดยังไม่ทันจบ ซูจิ่วเอ๋อร์ก็เข้าใจความหมายของเธออย่างชาญฉลาด

ซูจิ่วเอ๋อร์แอบกลอกตาขาว“ฉันเข้าใจ เธออยากจะให้ฉันไปเมืองหลินชวนเป็นเพื่อนใช่ไหม เธอกลัวว่าลี่ถิงเซิงจะรู้เรื่องอี้ฝานกับอี้หานมากหรือไง ถ้าไม่ไหวจริงๆบอกว่าเป็นน้องสาวน้องชายก็ได้นี่”

“จะไปมีน้องชายกับน้องสาวที่หน้าเหมือนลี่ถิงเซิ่งอย่างกับแกะได้ไง！”สวี่รั่วชิงอ่อนแรง เอามือปิดหน้า

โดยเฉพาะสวี่อี้ฝาน ตอนเด็กๆยังไม่ค่อยรู้สึกอะไร พอโตขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งโตยิ่งเหมือน

ตั้งแต่ตายันจมูก ราวกับโขกกันออกมาจากภาพวาด

ถ้าไม่ใช่เพราะว่ายิ้มแล้วมีลักยิ้มนะ จุดนี้น่ะเหมือนสวี่รั่วฉิง จนสวี่รั่วฉิงยังต้องสงสัยเองเลยว่าตกลงสวี่อี้ฝานเป็นลูกของเธอจริงๆหรือเปล่า

“ตกลง ฉันเข้าใจแล้ว งั้นวันที่เธอไป ฉันก็จองตั๋วเครื่องบินกลับเมืองหลินชวนกับพวกเธอก็แล้วกัน ”ซูจิ่วเอ๋อร์หมุนพวงมาลัยอย่างชำนาญ สายตาไม่คลาดเคลื่อน จ้องเขม็งไปที่รถคันหน้า พูดเล่นว่า“แต่ว่านะรั่วฉิง ถ้าเธอสนใจลี่ถิงเซิ่ง สู้หาโอกาสงามๆ แล้วเปิดอกคุยกับเขาเลย ถ้าเป็นสวี่รั่วยี ให้หล่อนมีลูกเข้าหน่อยนะ ป่านนี้คงติดหนึบไปแล้ว”

สวี่รั่วฉิงมองไปนอกหน้าต่าง สีหน้านิ่งสงบ

“พวกเขาสองคนจะไม่เป็นอะไรกับฉันตลอดไป”สวี่รั่วฉิงมือค้ำคาง พูดพึมพำ“ต่อให้ฉันชอบลี่ถิงเซิ่งเข้าจริงๆนะ ก็มีความมั่นใจที่จะได้เขามา ไม่ต้องใช้ลูกด้วยซ้ำ”

“ใช่ ใช่ เธอพูดถูกแล้วล่ะ ถ้าฉันเป็นผู้ชายนะ ฉันต้องชอบสาวสวยแบบเธอแน่”ซูจิ่วเอ๋อร์ผิวปาก

เธอไม่ได้โกหก ไฮโซปารีสตามสวี่รั่วฉิงมีไม่น้อย

เพียงแต่สวี่รั่วฉิงไม่ชายตามองสักคน

แม้แต่คุณผู้หญิงซูยังเคยขอร้อง สวี่รั่วฉิงทั้งสวยทั้งมีความสามารถ ไม่มีผู้ชายดีๆสักคนน่าเสียดายออก ตอนอยู่บ้านซูจิ่วเอ๋อร์ฟังบ่นมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง บางทีรำคาญจนซูจิ่วเอ๋อร์อยากจะหอบสวี่รั่วฉิง สวี่อี้หาน และสวี่อี้ฟานไปกองไว้ตรงหน้าลี่ถิงเซิ่ง จากนั้นตะโกนบอกลี่ถิงเซิ่ง“เนี่ยผู้หญิงของแก และนี่ก็ลูกชายลูกสาวแก”

หลังจากที่สวี่รั่วฉิงกับซูจิ่วเอ๋อร์มาที่สวนตระกูลซูแล้ว คุณผู้หญิงซูเห็นทั้งคู่ตากแดดจนตัวแดง จึงรีบร้องเรียกสาวใช้ให้ไปเตรียมผ้าประคบน้ำแข็ง“ออกไปก็ไม่หัดทากันแดด สาวสวยๆตากแดดซะดำเมี่ยมแล้วเป็นไง”คุณผู้หญิงซู นึกถึงเรื่องที่อยากถาม“รั่วฉิง เรื่องเครื่องหอมจัดการเรียบร้อยแล้วนะ”

สวี่รั่วฉิงพยักหน้า รับผ้าน้ำแข็งที่สาวใช้ยื่นให้“จัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ ทั้งหมดคิดราคาท้องตลาด”

“ราคาท้องตลาดงั้นเหรอ”พอคุณผู้หญิงซูได้ฟัง ไม่ค่อยเต็มใจ คิดว่าธุรกิจครอบครัวทำไม่ดีกับสวี่รั่วชิง“ทำไมเป็นราคาท้องตลาดล่ะ ทำไมไม่คิดราคาคนในบ้าน เครื่องหอมพวกนั้นน่ะทั้งหมดเป็นของหนู แล้วทำไมไปได้ราคาท้องตลาด ฉันจะไปโทรหาพวกเขาเดี๋ยวนี้！”

“แม่คะ ไม่ต้องค่ะ！”ซูจิ่วเอ๋อร์รีบเรียกคุณผู้หญิงซูเอาไว้ “แม่คิดว่าเธอโง่หรือคะ ฉลาดเป็นกรดป่านนั้น อย่างกับนางจิ้งจอก ถ้าไม่ใช่ว่าใช้เงินของลี่ถิงเซิ่ง เธอต้องต่อราคาแน่ๆ！”

คุณผู้หญิงซูตะลึงไปสองวินาที ยังไม่เรียงลำดับความสัมพันธ์ได้เรียบร้อย

สวี่รั่วฉิงยิ้มแล้วพูด“คุณน้าคะ เครื่องหอมคราวนี้ลี่ซื่อกรุ๊ปเป็นคนซื้อ ไม่ใช่หนูเป็นคนซื้อ ในเมื่อบริษัทออกเงิน แน่นอนว่าย่อมต้องเดินตามกฏระเบียบ”

คุณผู้หญิงซูเริ่มเข้าใจ จากนั้นจึงส่ายหน้าเบาๆ

จู่ๆเธอรู้สึกว่า ถ้ามีวันหนึ่ง เธอเห็นสวี่รั่วฉิงแต่งงานกับลี่ถิงเซิ่ง เธอคงไม่ต้องเป็นห่วงว่าสวี่รั่วฉิงจะเสียเปรียบแน่นอน

ยัยหนูนี่ฉลาดเป็นกรด

ลี่ถิงเซิ่งต่างหาก……

บริษัทน้ำหอมอนุญาตให้สวี่รั่วฉิงซื้อเครื่องหอมมากขนาดนี้