แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 192

ดวงตาสดใสของสวี่รั่วฉินกะพริบทีนึง ริมฝีปากแดงยกขึ้นนิดๆ เผยรอยยิ้มสวยงามออกมา

นิ้วขาวเนียนของเธอจิ้มที่โต๊ะทำงานเบาๆทีนึง

เมื่อกี้ ตอนที่จางเฉิงขวางเธอไว้คุยเรื่องโฆษณา เธอสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

นั้นก็คือลี่ถิงเซิ่งได้ช่วยเธอปฏิเสธคำขอของจางเฉิง

สวี่รั่วฉินนึกถึงนี้ มุมปากก็ยิ่งสูงขึ้นอย่างอดไม่ได้：“ประธานลี่ คุณช่วยฉันปฏิเสธงานโฆษณาหรอคะ？เพราะอะไรคะ？เพราะหึงงั้นหรอคะ？”

เธอมองหน้าลี่ถิงเซิ่งอย่างจริงจัง นัยน์ตามีเงาสะท้อนของผู้ชาย

เธอไม่อยากให้ตัวเองพลาดทุกรายละเอียดใดๆ บนใบหน้าของลี่ถิงเซิ่ง

ลี่ถิงเซิ่งก็ไม่อยากปกปิด ทิ้งตัวไปข้างหลังแล้วพิงอยู่ที่โซฟา：“คุณเดาไม่ผิด”

แววตาของผู้ชายเผยให้เห็นความเร่าร้อน

แม้กระทั่งความสัมพันธ์พวกเขายังไม่ได้ยืนยันใดๆ ต่างคนต่างพยายามลองใจอีกฝ่าย ว่าตัวเองสำคัญกับอีกฝ่ายมากแค่ไหน

สวี่รั่วฉินได้ยินลี่ถิงเซิ่งตอบทันทีโดยที่ไม่ลังเล แล้วตาสว่างทันที

“ประธานลี่คะ ครั้งนี้ คุณตอบได้เร็วมากเลยนะคะ แต่ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยนะคะ ว่าคุณจะหึงหวง แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของได้ขนาดนี้ แค่ไปถ่ายโฆษณาชิ้นเดียว ไม่ได้ไปถ่ายละครสักหน่อย คุณยังกลัวฉันจะถูกคนอื่นเห็นอะไรหรือไง？”

ลี่ถิงเซิ่งมองสวี่รั่วฉินจากหัวจรดเท้ารอบนึง แล้วยื่นเอกสารในมือให้เธอ：“สุดสัปดาห์นี้ มีงานเลี้ยงงานนึง คุณไปออกงานกับผม ตอนนี้ แทนที่มีเวลามาลองใจผม สู้ไปทำงานของตัวเองให้เสร็จก่อนจะดีกว่ามั้ย”

ปากทำเป็นพูดอย่างจริงจัง แต่มุมปากบางของลี่ถิงเซิ่งกลับโค้งขึ้น

แน่นอนว่าสวี่รั่วฉินก็ไม่พลาดที่จะสังเกตเห็นรอยยิ้มนั้นของเขา

หึ ปากบอกไม่อยาก แต่ร่างกายโกหกไม่เป็นหรอกนะ

ที่จริงก็คือไม่อยากให้คนอื่นเห็นหน้าตาเธอตอนถ่ายโฆษณามากกว่า？

สวี่รั่วฉินรับเอกสารที่ลี่ถิงเซิ่งยื่นมาดู

คืองานเลี้ยงที่จัดขึ้นโดยประธานดังอีกคนในเมืองหลินชวน รายชื่อในรายการเชิญ มีคนดังมากมายของเมืองหลินชวน ในนั้นย่อมมีชื่อของคุณนายสวี่กับคุณสวี่ ยังมี……แม่ของลี่ถิงเซิ่ง คุณนายลี่

แต่ว่าน่าแปลกมาก ที่ไม่มีชื่อสวี่รั่วยีอยู่ด้วย

สวี่รั่วฉินยกคิ้ว น้ำเสียงฟังดูจริงจังกว่าเมื่อกี้

เวลาที่เธอตั้งใจทำงาน ก็จะจริงจังมาก

“ประธานลี่คะ ในการด์เชิญมีสองสามีภรรยาของตระกูลสวี่และยังมีแม่ของคุณ……ถ้าฉันไปด้วยละก็ มันไม่ค่อยเหมาะหรือเปล่าคะ？อีกอย่าง นักข่าวคงต้องทำข่าวที่คุณพาฉันออกงานด้วยแน่เลยนะคะ”

จนถึงตอนนี้ สื่อของเมืองหลินชวนก็ไม่ลืมที่จะเอาเรื่องของเขากับสวี่รั่วยีมาทำข่าว

ถ้าเกิดผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายต่างมาร่วมงานด้วย ถ้าลี่ถิงเซิ่งพาเธอไปด้วย นั่นมันเอาจุดอ่อนไปมอบให้กับสื่อชัดๆ

ลี่ถิงเซิ่งหัวเราะเบาๆทีนึง

เสียงของเขาฟังดูทุ้มต่ำและน่าฟัง ทำให้ใจของเธอละลายโดยไม่มีเหตุผล

เขาหัวเราะอะไร？มีอะไรน่าหัวเราะงั้นหรอ？

สวี่รั่วฉินรู้สึกมึนงง เธอทำแก้มป่องแล้วมองหน้าผู้ชาย

ลี่ถิงเซิ่งมองเธอด้วยหางตา รอยยิ้มที่มุมปากดูอ่อนโยนและรู้สึกจนปัญญา เหมือนเขากำลังคุยอยู่กับเด็กอย่างไรอย่างนั้น：“ทำไม ตอนก่อนหน้านี้ที่บอกรักผม ไม่ได้คิดถึงเรื่องพวกนี้เลยงั้นหรอ？”

สวี่รั่วฉิน：“……”

ลี่ถิงเซิ่งเห็นเธอเงียบ เลยอยากแกล้งเธอเล่น

สวี่รั่วฉินที่ปกติปากจัด คนอื่นพูดมาคำนึง เธอสามารถสวนกลับเป็นสิบคำ

ได้เห็นเธอหงอยเป็นเรื่องที่หาเจอได้ยากมาก

“กล้าบอกว่ารักผม พอตอนนี้ กลับไม่กล้าเผชิญหน้ากับเรื่องพวกนี้แล้วหรอ？ฮื๊ม？”

“ใครว่าฉันไม่กล้า ก็แค่งานเลี้ยงงานนึง？ในเมื่อ ชื่อเสียงฉันในเมืองหลินชวนก็ไม่ได้ดีไปไหนอยู่แล้ว ถ้าจะเสียชื่อจริง คนที่เสียก็เป็นประธานลี่คุณเองต่างหาก！”สวี่รั่วฉินประชดกลับ

พอดีเลย ได้ยินว่าวันนี้มีแบรนด์ดังแบรนด์นึงสามารถสั่งจองชุดราตรีที่สั่งตัดพิเศษได้ หวังว่าจะยังทันนะ

ลี่ถิงเซิ่งแอบยิ้มทีนึง

ถูกยั่วยุไม่ได้เลยจริงๆ

แค่พอมีคนยั่วยุเข้าหน่อย สมองก็โง่ทันที

จนเลิกงาน สวี่รั่วฉินเพิ่งจะนึกได้ว่าเธอหลงกลแผนยั่วยุของลี่ถิงเซิ่งเข้าแล้ว？

สวี่รั่วฉินคาดเข็มขัดนิรภัยเสร็จ ก็หยิบมือถือออกมาแล้วส่งข้อความเสียง：“ลี่ถิงเซิ่ง คุณตั้งใจใช่มั้ย……คุณรู้ทั้งรู้ว่าฉันทนต่อการยั่วยุคนอื่นไม่ได้ที่สุด”

หลี่อานกำลังรายงานอยู่ ก็เห็นลี่ถิงเซิ่งหยิบมือถือออกมา แล้วกดฟังข้อความเสียงต่อหน้าเขา

หลังจากนั้น หลี่อานก็ได้ยินเสียงอ้อนของสวี่รั่วฉินดังมาจากมือถือของลี่ถิงเซิ่ง

หลี่อาน：“……”

แม่ง นี่ผู้ช่วยแอนอ้อนประธานลี่งั้นหรอ？และอีกอย่าง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะเรียกชื่อเต็มของประธานลี่？หลี่อานอึ้งไปทั้งคน สับสนไปหมด

แถมเขายังเห็นลี่ถิงเซิ่งมองมือถือแล้วยิ้มด้วย

ลี่ถิงเซิ่งตอบกลับเป็นตัวหนังสือ：“อืม”

ครั้งแรกที่เธอเรียกชื่อเต็มของเขา ไม่นึกว่าจะเป็นสถานการณ์แบบนี้ ลี่ถิงเซิ่งรู้สึกขำและจนปัญญากับเธอเลย แล้ววางมือถือไปข้างๆ

“รายงานต่อ”ลี่ถิงเซิ่งหรี่ตา มองหลี่อานที่กำลังเหม่อลอยอย่างไม่พอใจ

หลี่อานดึงสติกลับมา แต่ก็ยังมึนงงทั้งคน：“ประธานลี่ครับ คุณกับแอนนาคงไม่ได้เป็น……”

“อื๊ม？”ลี่ถิงเซิ่งพูดอย่างหน้าเข้ม

หลี่อานกลืนน้ำลายทีนึง：“คุณกับแอนนาคงไม่ใช่คบกันแล้วมั้งครับ？”

คงไม่น่าใช่มั้ง？หลี่อานคิดในใจ ถึงประธานลี่จะบ้าคลั่งขนาดไหน ก็ไม่น่าจะลืมเรื่องงานหมั้นที่มีอยู่กับตระกูลสวี่ได้หนิ！นี่ถ้าขืนสวี่รั่วยีอาละวาดขึ้นมาอีก ก็ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นอีก！

ลี่ถิงเซิ่งมองหลี่อานด้วยหางทีนึง：“นายมีความเห็นงั้นหรอ？”

หลี่อานรีบส่ายหัวเหมือนปกติเช่นเคย：“เปล่าไม่มีความเห็น ไม่มีครับ---*เดี๋ยวนะครับ！นั้นก็หมายความว่า ประธานลี่ คุณกับแอนนา……จริงหรอครับ？”

หลี่อานพูดถึงครึ่งนึง แล้วลืมตาจนโต

ลี่ถิงเซิ่งมองเขาทีนึง ริมฝีปากบางขยับเบาๆ：“รายงานต่อ”

หลี่อาน：“……”

แม่ง ประธานลี่ไม่ตอบตรงๆ ที่แท้ก็เป็นเรื่องจริง

ถึงว่าล่ะผู้กำกับจางอุตส่าห์เอาใจกลับถูกเมินใส่！

ตามนิสัยของประธานลี่ จะปล่อยให้ผู้หญิงของตัวเองไปถ่ายโฆษณาอะไรนั่นได้ยังไง！

แต่ว่า ประธานลี่กับแอนนาไปคบหากันตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ……

ทำไม เขาถึงไม่รู้อะไรเลย？

……

สวี่รั่วฉินส่งข้อความให้สวี่อี้ฝาน：“ลูกรัก วันนี้หม่ามี๊จะไปห้างแล้วไปซูเปอร์มาร์เก็ตต่อ อยากกินอะไรบอกหม่ามี๊มา ตอนหม่ามี๊กลับจะซื้อกลับมาด้วย”

สวี่อี้ฝานกับสวี่อี้หานเลิกเรียนตั้งนานแล้ว ตอนนี้กลับมาถึงบ้านแล้ว

สวี่อี้ฝานได้รับข้อความจากสวี่รั่วฉินแล้ว ก็ถามน้องสาวที่กำลังทำการบ้านอยู่ข้างๆ：“เดี๋ยวกลางคืน เธออยากกินอะไร？หม่ามี๊จะไปซูเปอร์มาร์เก็ต”

สวี่อี้หานคิดๆ：“หนูอยากกินพุดดิ้ง！และก็อาราเระโมจิ！ยังมีแครกเกอร์กุ้งด้วย---”

สวี่อี้ฝาน：“ถามว่าข้าวเย็นอยากกินอะไร ไม่ได้ถามว่าอยากกินขนมอะไร”

สวี่อี้หานออคำนึงอย่างเศร้า：“นั้นก็กินพิซซ่ากับแผ่นมันฝรั่งทอดเหมือนเดิมแล้วกันค่ะ！จากนั้นเอาครีมอัฟอีกชุดนึงค่ะ！”

สวี่อี้ฝานจนปัญญากับเธอเลย นี่มันต่างอะไรกับขนมละเนี่ย แต่ก็บอกสิ่งที่สวี่อี้หานอยากกินให้กับสวี่รั่วฉินไป

สวี่รั่วฉินจดเอาไว้ แล้วโยนมือถือเข้าในกระเป๋า เริ่มเดินช้อปปิ้งในห้าง

ถึงจะเป็นช่วงเวลาที่ผู้คนเดินพลุกพล่าน แต่ในห้างขายแต่สินค้าแบรนด์เนม คนเลยไม่ถือว่าเยอะ

สวี่รั่วฉินเดินดูโซนรองเท้าผู้หญิงสักพัก สุดท้าย เห็นรองเท้าส้นเข็มที่เป็นกากเพชรสีเงิน

สูงประมาณสิบเซนติเมตรได้ เข้ากับชุดราตรีพอดี

สวี่รั่วฉินเพิ่งจะเอื้อมมือไปหยิบรองเท้าคู่นั้น จู่ๆก็มีมือเรียวยาวคู่นึงยื่นออกมาพร้อมเธอ และหยิบรองเท้าคู่นั้นไว้ด้วย

สวี่รั่วฉินอึ้งไปวินาทีนึง แล้วเงยหน้าขึ้นมา

เป็นชายหน้าตาหล่อคนนึง