แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 205

สวี่รั่วฉิงเคลิบเคลิ้มกับจูบนั้น รถเก๋งสีดำนั้นขับออกไปอย่างรวดเร็วจากข้างรถของพวกเขา เธอยังคงไม่รู้สึกตัว ขนตาเรียวยาวนั้นสั่นเทาเล็กน้อยพร้อมจูบตอบกลับเขาอย่างเงอะงะ

เหมือนกับว่าลี่ถิงเซิ่งนั้นรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง นัยน์ตาลึกซึ้งสีดำนั้นเปิดขึ้นทันที สายตาเฉียบแหลมนั้นมองไปที่รถเก๋งคันนั้นที่วิ่งออกไปอยู่ไกลๆ

บนรถเก๋งสีดำนั้น ฉินซวี่นั้นหลบสายตาลง พร้อมสายตาค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น

เขาหยิบมือถือขึ้นมา เสียงพูดนั้นไม่อ่อนโยนเหมือนก่อนหน้านี้ "จัดทำข้อมูลของธุรกิจเกิดใหม่เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่มีความเกี่ยวข้องกับลี่ซื่อกรุ๊ปในช่วงไม่กี่ปีมานี้ทำมาเป็นเล่มแล้วส่งมาให้ฉันทันที แล้วก็ ฉันต้องการรู้เรื่องราวทุกอย่างที่แอนนาพบเจอที่เมืองหลินชวน ระหว่างเธอและคนของตระกูลสวี่เกิดเรื่องอะไรขึ้น รีบตรวจสอบให้ชัดเจนทันที"

"ครับ ประธานฉิน"

หลังจากฉินซวี่สั่งเสร็จ ก็โยนโทรศัพท์ทิ้งไปทางที่นั่งข้างๆ สองมือทุบตีพวงมาลัย พร้อมเหยียบคันเร่ง เพื่อเร่งความเร็วขึ้นสะพาน

รถของลี่ถิงเซิ่ง โดยปกติแล้วเป็นกระจกที่สามารถมองเห็นจากทางด้านในได้เพียงทางเดียว เขานั้นมองเห็นไม่ค่อยชัดว่าข้างในรถนั้นเกิดอะไรขึ้น

แต่เขานั้นคิดถึงเพียงแต่สิ่งที่เขาไม่รู้ เธอและลี่ถิงเซิ่งนั้นอาจจะจูบกัน หรืออาจจะโอบกอดกัน ฉินซวี่หัวร้อนจนอยู่ไม่เป็นสุขไม่สามารถเก็บกดความรู้สึกตัวเองได้

ในงานเลี้ยงราตรีวันนี้ ตอนที่เขายั่วยุลี่ถิงเซิ่ง คนที่สวี่รั่วฉิงมุ่งไปหานั้นคือลี่ถิงเซิ่ง ไม่ใช่เขา

ฉินซวี่ยิ้มหัวเราะเยาะตัวเอง รู้สึกโดดเดี่ยวอ้างว้างอย่างชัดเจน

ในใจของเขานั้นก็ปรากฏความเก็บกดและความเศร้าขึ้นมา

…

ค่ำคืนฤดูร้อนของเหมืองหลินชวน อากาศนั้นอบอวลไปด้วยความร้อนอบอ้าว เมื่อสวี่รั่วฉิงลงจากรถ ก็ได้รับคลื่นความร้อนที่ค่อยๆเข้ากระทบบนใบหน้าในทันที

อุณหภูมิในรถต่ำมาก แต่ทันทีที่ลงรถก็รู้สึกไม่เคยชิน ลึกๆในใจของสวี่รั่วฉิงนั้นคิด แล้วไอออกมาเบาๆ "ประธานลี่ ส่งฉันตรงนี้ก็พอแล้ว!"

เมื่อคิดถึงจูบบนรถเมื่อครู่นี้ อุณหภูมิบนใบหน้าสวี่รั่วฉิงนั้นพุ่งขึ้นสูงยิ่งกว่าคลื่นความร้อนของฤดูร้อนเสียอีก

สายตาสงบนิ่งของลี่ถิงเซิ่งนั้นจ้องมองมาที่เธออย่างละเอียด ลิปสติกบนริมฝีปากของเธอนั้นถูกกินไปจนหมดแล้ว ตลอดทั้งทางเธอไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว หน้านั้นแดงราวกับดื่มเหล้าจนเมา

อยู่ๆเขาก็อารมณ์ดีขึ้นมา ผู้หญิงนั้นก็เปรียบเหมือนต้นกระบองเพชร ทั้งตัวนั้นเต็มไปด้วยหนามแหลม ชนเบาๆก็สามารถทิ่มแทงมือ ตอนที่ร่วมจูบกันทั้งตัวเขานั้นก็เหมือนโดนทิ่มแทง บนตัวของเขานั้นมีรอยเล็บของเธอที่จิกทิ้งไว้

ลี่ถิงเซิ่งนั้นยิ้มขึ้นมาอย่างมีความหมายลึกซึ้ง นัยน์ตาดำขลับของเขานั้นจ้องไปที่สวี่รั่วฉิงอย่างละเอียด เธอจ้องเขม็งไปที่เขา หูก็เริ่มแดงขึ้นมาอ่อนๆ "ประธานลี่ ถ้าหากว่าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ"

ฝ่ามือของสวี่รั่วฉิงที่จับกุมกระเป๋าอยู่นั้น เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

ไม่รู้ว่าเพราะอากาศหรือสาเหตุอะไร

เธอออกมาจากรถ ยืนอยู่ข้างนอกนั้นอยู่พักหนึ่ง และเริ่มรู้สึกว่าชุดนั้นเริ่มแนบรัดไปกับตัวเหลือเกิน

ร้อนเกินไปแล้ว ใจเธอนั้นไม่คิดที่จะอยู่ตรงนี้อีกต่อไป

สายตามที่ลี่ถิงเซิ่งมองสวี่รั่วฉิง นั้นเต็มไปด้วยความตลก เขาฉีกยิ้มเบาๆ "เธอกับคนตระกูลสวี่มีเรื่องบาดหมางกัน"

สวี่รั่วฉิงได้ยินคำนี้ สีหน้าท่าทางที่ร้อนเมื่อครู่นี้ก็เริ่มเย็นขึ้นมาบ้างแล้ว

เธอเงยหน้ามองลี่ถิงเซิ่ง แสดงออกถึงความลังเลเล็กน้อย

ลี่ถิงเซิ่งยังไม่รู้ ว่าประโยคเมื่อครู่ของเขาทำให้ในใจของสวี่รั่วฉิงนั้นเกิดความขัดแย้งขึ้นมา

เขาเพียงแค่จ้องมองสวี่รั่วฉิง อยากจะดูว่าอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงที่แสดงออกบนใบหน้าเธอนั้นมีอะไร

สวี่รั่วฉิงถอนหายใจออกมา เธอพยายามระงับอารมณ์และคำพูดไม่ให้ดูเกร็ง "ประธานลี่ ฉันกับคนตระกูลสวี่มีเรื่องบาดหมางกัน"

แววตาประกายของเธอนั้นมองลี่ถิงเซิ่งอย่างจริงจัง

ไม่อยากหลอกเขาอีกต่อไปแล้ว แต่ก็ไม่สามารถบอกความจริงทุกอย่างออกมาได้ สวี่รั่วฉิงรู้สึกได้ชัดเจนทุกอย่าง หลังของเธอนั้นเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น

ถ้าเธอหันหลังกลับตอนนี้ ลี่ถิงเซิ่งต้องรู้แน่ว่าเธอนั้นกังวลขนาดไหน