แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 22

บทที่ 22 มีคนคิดจะใช้พวกผมข่มขู่คุณแม่สินะ

“แม่คะ เมื่อกี้คุยโทรศัพท์กับมี๊(แม่บุญธรรม)จิ่วเอ๋อร์เหรอคะ?” สวี่อี้หานอุ้มถังไอศกรีมรสสตรอเบอรี่มานั่งลงข้างๆสวี่รั่วฉิง

“อี้หานคิดถึงคุณมี๊(แม่บุญธรรม)เหรอ?” สวี่รั่วฉิงเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน

เด็กหญิงจึงพยักหน้า

เมื่อก่อนตอนที่คุณแม่ยังอยู่ที่ต่างประเทศ มี๊จิ่วเอ๋อร์ก็มักจะพาเธอกับพี่ชายออกไปเที่ยวข้างนอกบ่อยๆ ตอนนี้มี๊จิ่วเอ๋อร์ไม่ได้อยู่ที่เมืองหลินชวน เธอเลยรู้สึกเหงาๆ

สวี่อี้ฝานพูดออกมานิ่งๆว่า “แกอยากให้มี๊จิ่วเอ๋อพาแกออกไปเที่ยวล่ะสิ”

เมื่อถูกจี้จุดเด็กหญิงก็ถลึงตาใส่พี่ชายตัวเอง ส่งเสียงฮึดฮัดออกมา พร้อมกับกอดถังไอศกรีมแน่น

“แม่ครับ แม่มีอะไรอยากบอกผมกับอี้หานใช่ไหม” สวี่อี้ฝานทำเป็นมองไมเห็นท่าทางของน้องสาว แล้วเอ่ยถามสวี่รั่วฉิงด้วยเสียงเรียบนิ่งเหมือนเคย “วันนี้ครูประจำชั้นกับผอ.มาหาผม มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าครับ?”

สมกับเป็นสวี่อี้ฝานจริงๆ！สวี่รั่วฉิงตกใจที่ลูกชายตัวเองเฉลียวฉลาดขนาดนี้ เธอลูบหัวเล็กๆของสวี่อี้ฝานแล้วพูดว่า “รอแม่แป๊บหนึ่งนะ”

พูดจบ หญิงสาวก็ลุกขึ้นไปหยิบรูปพวกนั้นมา

สวี่อี้หานไม่เข้าใจ ทว่าก็ยังตักไอศกรีมคำใหญ่เข้าปาก “ อื้อ พี่รู้ได้ยังไงว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?”

วันนี้ครูประจำชั้นกับผอ.ก็มาหาเธอเหมือนกัน แต่เธอก็ไม่เห็นจะรู้สึกว่ามันแปลกตรงไหนเลยนี่นา?

สวี่อี้ฝานยิ้มหยันออกมา พร้อมกับดีดนิ้วใส่หน้าผากของน้องสาวเบาๆ “โง่”

ไม่นานสวี่รั่วฉิงก็กลับมาที่ห้องรับแขก จากนั้นก็วางรูปที่ได้รับมาวันนี้ลงบนโต๊ะ

เธอไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังเด็กทั้งสอง

สวี่อี้ฝานกับสวี่อี้หานเป็นเด็กฉลาดและหัวไว ดังนั้นควรบอกเด็กทั้งสองว่ามีคนคอยแอบตามพวกเขาอยู่ พวกเขาจะได้ระวังตัวและปลอดภัยมากขึ้น

สวี่อี้ฝานหยิบรูปขึ้นมาพินิจพิจารณาอย่างตั้งใจ

ไม่นานหลังจากนั้น สวี่อี้ฝานก็เงยหน้าขึ้นมา “ตอนไปเที่ยวเมื่อสุดสัปดาห์ก่อน มีคนสะกดรอยเราเหรอครับ?”

จากมุมกล้องในรูป เห็นได้ชัดว่าใช้กล้องรูเข็มแอบถ่าย

ที่คุณแม่เอากลับมาด้วย แสดงว่าต้องมีคนส่งมาให้แน่ๆ

ดวงตากลมโตสีดำที่มีส่วนคล้ายลี่ถิงเซิ่งฉายแววตื่นตัว “มีคนคิดจะใช้พวกผมข่มขู่คุณแม่สินะ”

เสียงของสวี่อี้ฝานนิ่งเย็น ไม่เหมือนเด็กอายุหกขวบเลยสักนิด

เขาวางรูปลงบนโต๊ะเหมือนเดิม จากนั้นก็กระโดดลงจากโซฟา ขาสั้นๆเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง ไม่นานหลังจากนั้นก็หอบโน๊ตบุ๊คกลับมาที่ห้องรับแขก

เขาเปิดเครื่อง แล้วค้นหาตำแหน่งของสวนสนุกที่สวี่รั่วฉิงพาพวกเขาไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้วบนอินเทอร์เน็ต นิ้วมือกดลงบนแป้นพิมพ์รัวๆ ผ่านไปสิบนาที เขาก็กดปุ่มเอ็นเตอร์ พร้อมกับเอ่ยพูดออกมาว่า “เจอแล้ว เป็นนักสืบเอกชนในเมืองหลินชวน อาทิตย์ที่แล้วมีแค่พวกเขาที่อยู่สวนสนุกเดียวกันกับพวกเรา”

สวี่รั่ววฉิงเบิกตาอ้าปากกว้าง

เร็วเกินไปไหม? สวี่อี้ฝานทำยังไงถึงหาเจอว่าใครเป็นคนแอบถ่ายพวกเขา?

เมื่อกี้เธอเพิ่งไหว้วานให้ซูจิ่วเอ๋อร์ช่วยสืบอยู่เลยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเป็นใคร

จากนั้นก็เห็นสวี่อี้ฝานตีหน้านิ่งเหมือนลี่ถิงเซิ่ง นิ้วมือของเขากดบนแป้นพิมพ์ด้วยความเร็วรัว

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ในที่สุดเขาก็แสดงสีหน้า “เป็นแบบนี้นี่เอง”ออกมา พร้อมทั้งจิ๊ปากหนึ่งที

“มิน่าล่ะ ที่แท้ผู้หญิงมารร้ายคนนั้นก็คอยชักใยอยู่เบื้องหลังนี่เอง” สวี่อี้ฝานวางโน๊ตบุ๊คลงบนโต๊ะ เมื่อหันมาเห็นท่าทางตกใจของแม่และน้องสาว ก็ยักไหล่แล้วอธิบายว่า “แม่ครับ คนที่ส่งนักสืบมาสะกดรอยตามพวกเรา กับคนที่ส่งรูปพวกนั้นมาให้แม่ เต็มสิบไม่แปดก็เก้าผมว่าน่าจะเป็นคุณน้า”

“ผู้หญิงนิสัยไม่ดีคนนั้นอีกแล้ว！” เมื่อสวี่อี้หานได้ยินว่าสวี่รั่วยีแอบเล่นตุกติก ก็กำหมัดแน่น “ไม่จบไม่สิ้น！อยากให้บอกป๊าปี๊เร็วๆนักใช่ไหม！”