แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 220

สวี่รั่วยีพูดจบ ก็เอื้อมตัวไปหยิบแล็บท๊อปที่วางอยู่ข้างๆด้วยสายตาเย็นชา โอนเงินห้าล้านที่เหลือเข้าบัญชีให้กับเขา

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมพูดเตือนด้วยเสียงเข้ม "โอนเงินไปแล้ว ฉันแนะนำให้นายดูแลตัวเองดีๆล่ะ! ถ้านายไม่อยากให้คนอื่นหาเจอ ทางที่ดีก็ให้หอบเงินออกจากเมืองหลินชวนไปซะ ทางที่ดีที่สุดคือไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก! จากนี้เป็นต้นไปฉันไม่รู้จักนาย และนายก็ไม่รู้จักฉัน! เรื่องวันนี้ ถ้านายกล้าเอาไปพูดต่อ ฉันจะทำให้นายไม่ตายดีแน่! ถ้าไม่เชื่อ นายก็ลองดู แค่นายกล้า ฉันจะให้นายลิ้มรสฝีมือดีๆของฉันเอง"

หลังสวี่รั่วยีพูดจบก็ตัดสายไป ขี้เกียจจะเปลืองน้ำลายคุยกับชายสกปรกคนนั้นต่อ

หลังจากเธอเม้มปากคิดไตร่ตรองอยู่ครึ่งนาที ก็เรียกคนรับใช้เข้ามา

"คุณหนูใหญ่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?"

สายตาของสวี่รั่วยีปกคลุมไปด้วยความเยือกเย็น "วันนี้อาจจะมีคนที่ชื่อหวังซานหนีออกจากเมืองหลินชวน ช่วยฉันจับตามองไว้ให้ดี ถ้าเกิดมันมีแนวโน้มที่จะไปที่สถานีตำรวจ ก็จัดการส่งคนไปฆ่ามันซะ!"

คนรับใช้ตะลึงไปสักครู่ แล้วถามอย่างระมัดระวัง "คุณหนูใหญ่ เรื่องนี้ต้องบอกคุณท่านไหม?"

สวี่รั่วยีโยนโทรศัพท์มือถือในมือไปข้างๆตัว พร้อมพูดอย่างเกียจคร้าน "เรื่องนี้ไม่ต้องบอกแม่ เรื่องนี้ฉันจัดการเอาอยู่ ถ้าหากว่าเกิดอะไรขึ้นฉันรับผิดชอบเอง! รู้แล้วก็ไปได้แล้ว รีบส่งคนไปจัดการตามที่ฉันสั่งด้วย!"

"รับทราบ" คนรับใช้ตอบรับอย่างสุภาพ

…

ระหว่างทางที่อยู่บนรถพยาบาลของโรงพยาบาลเอกชน สวี่รั่วฉิงสวมใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่

ลมหายใจของเธออ่อนแรงมาก ถ้าหากไม่มีหมอกขาวอ่อนๆลอยอยู่ในเครื่องช่วยหายใจ ลี่ถิงเซิ่งคงคิดว่าเธอนั้นได้จากเขาไปแล้ว

สวี่รั่วฉิงหน้าซีดขาว ใบหน้าเธอนั้นเหนียวเต็มไปด้วยเลือดสีเข้มปริมาณมาก คนธรรมดามาเห็นเข้าคงตกใจแน่

พยาบาลกำลังดูคลื่นหัวใจของเธออย่างระมัดระวัง

เมื่อครู่นี้อัตราการเต้นของหัวใจของสวี่รั่วฉิงเกือบจะเป็นศูนย์ ตอนนี้กำลังเริ่มกลับมาเป็นปกติแล้ว

พยาบาลคิดในใจ ช่างเป็นคนที่มีโชคและดวงแข็งจริงๆ ไม่เช่นนั้น…เกรงว่าคงจะไม่มีชีวิตจนถึงตอนนี้แล้วแน่ๆ

"ประธานลี่ คุณรู้สึกหรือเปล่าว่าเรื่องนี้มีคงจงใจทำให้เกิดขึ้น?" หลี่อานถามอย่างระมัดระวัง

ลี่ถิงเซิ่งนั้นสีหน้าดูไม่ได้เลย แทบจะกลายเป็นน้ำแข็งอยู่แล้ว

บรรยากาศรอบๆตัวเขานั้นเย็นลงอย่างรวดเร็ว ขนาดคุณหมอที่กำลังยุ่งอยู่กับงานยังอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น

ลี่ถิงเซิ่งจ้องมองทุกการกระทำของหมอและพยาบาลด้วยความเยือกเย็น หลังฝ่ามือที่กำกำปั้นอยู่แน่นอยู่มองเห็นเส้นเลือดและเส้นเอ็นปูดนูนขึ้นมาอย่างชัดเจน

เส้นเอ็นเหล่านั้น แสดงถึงความโกรธของเขาได้ชัดเจน

ครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ ลี่ถิงเซิ่งเพิ่งเห็นสวี่รั่วฉิงนอนอยู่ในรถ ทั้งตัวนั้นเต็มไปด้วยเลือด เขานั้นแทบจะหยุดหายใจ

ลี่ถิงเซิ่งนั้นเจอเหตุการณ์ใจหายใจคว่ำเช่นนี้มานับไม่ถ้วน แต่ไม่มีครั้งไหนที่ทำให้เขาราวกับแทบจะหัวใจหยุดเต้นเหมือนเช่นครั้งนี้

หมอและพยาบาลในรถพยาบาล ถึงขนาดที่ไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องอื่น พวกเขามุ่งเน้นความสนใจไปที่การช่วยชีวิตสวี่รั่วฉิงให้พ้นขีดอันตรายเพียงเท่านั้น

ในดวงตาสีเข้มของลี่ถิงเซิ่งนั้นคล้ายกับว่าจะสามารถก่อตัวเป็นน้ำแข็ง เขาเม้มปากแน่น มองที่หน้าขาวซีดของเธอ ริมฝีปากนั้นค่อยๆเปิดขึ้นเพื่อเอ่ยสั่งหลี่อาน "ตอนนี้ระดมกำลังคนและเส้นสายของบริษัทให้รีบสืบค้นเรื่องนี้ทันที ให้เวลาพวกคุณ48ชั่วโมง ฉันต้องรู้ว่าแท้จริงแล้วคือใครที่มันกล้าลงมือกับคนของฉัน"

หลังจากพูดจบ ลี่ถิงเซิ่งก็ไม่พูดอะไรอีกเลย เขาเอาแต่นิ่งเงียบ มองไปที่หญิงสาวที่กำลังหมดสติอยู่นั้นด้วยสายตาที่เจ็บปวด

เขารู้สึกว่าเลือดในร่างกายทั้งหมดนั้นทะลักขึ้นมาอยู่ที่หัว เขาอดทนรอไม่ไหวที่เอาตัวคนที่ก่อเรื่องนี้มาแล่เนื้อทาเกลือให้มันรู้สึก