แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 37

บทที่37ผู้หญิงคือบ่อเกิดความหายนะจริงๆ

ในเมื่อคุณนายลี่สามารถส่งคนไปตรวจสอบสวี่รั่วฉิงได้ ก็หมายความว่าเธอก็สามารถค้นหาเบอร์โทรศัพท์ของหล่นมาได้เหมือนกัน

ขณะที่สวี่รั่วฉิงรับสายโทรศัพท์ของคุณนายลี่ เธอกำลังยุ่งอยู่ที่ห้องทำงาน

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เมื่อพบว่าเป็นเบอร์ของคนแปลกหน้า ก็ขมวดคิ้วพลางเอ่ยขึ้นว่า

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าจากไหนค่ะ？”

ฝ่ายตรงข้ามนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นน้ำเสียงสง่างามและเข้มขรึมก็ดังเข้าหูของสวี่รั่วฉิง

“คุณก็คือแอนนา？”

น้ำเสียงที่ดูสูงส่งนั้น สวี่รั่วฉิงไม่ค่อยคุ้นเคยนัก

ผู้หญิงที่อยู่ในชาติตระกูลที่ดีมักใช้น้ำเสียงเช่นนี้ในการพูดคุย แม้แต่แม่ของเธอในอดีตก็เช่นเดียวกัน แม้ว่าภาพในหัวของเธอจะไม่ชัด แต่ว่าน้ำเสียงของหล่อนก็เช่นนี้เหมือนกัน

สวี่รั่วฉิงยิ้มอย่างเย้ยหยัน พลางตอบกลับอย่างราบเรียบว่า：“ใช่ค่ะ ฉันคือแอนนา ไม่ทราบว่าคุณโทรหาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”

ผู้หญิงคนนั้นเฮึงอย่างเย็นชา และแนะนำตนเองอย่างตรงไปตรงมา：“ฉันคือแม่ของลี่ถิงเซิ่ง”

สวี่รั่วฉิงเผยแววตาเป็นประกายออกมา

ต้องการที่กล่าวโทษตนใช่ไหม？

การที่แม่ของลี่ถิงเซิ่งโทรหาตน น่าจะเป็นเพราะทราบว่าตนนั่งทำงานห้องเดียวกับลี่ถิงเซิ่ง

แน่นอนว่าลี่ถิงเซิ่งคงไม่บอกเรื่องนี้กับแม่ของเขา ถ้าเช่นนั้นสิ่งที่น่าเป็นไปได้ที่สุดก็คือสวี่รั่วยีเป็นคนบอก

สวี่รั่วฉิงเอ่ยขึ้นเพียง“อ่อ”เบาๆ แล้วยิ้มออกมา：“ที่แท้ก็เป็นคุณแม่ของประธานลี่ ไม่ทราบว่าคุณโทรหาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ？”

เดิมทีคุณนายลี่นั่งพิงอยู่ที่โซฟาอย่างสบายใจ แต่ตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ทำไมเจ้าเด็กคนนี้ไม่มีน้ำเสียงของเธอถึงไม่ได้หวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย

“ในเมื่อคุณรู้แล้วว่าฉันคือใคร แต่ทำไมยังมีปฏิกิริยาตอบกลับมาแบบนี้ล่ะ？”

“แล้วฉันควรมีปฏิกิริยาแบบไหนค่ะ คุณนายลี่？”ในใจลึกๆของสวี่รั่วฉิงรู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าขำ

เธอไม่เหมือนกับสวี่รั่วยีที่อยากจะเป็นสะใภ้ตระกูลลี่

สำหรับเธอแล้ว คุณนายลี่ก็เป็นเพียงแม่ของเจ้านายเท่านั้น เป็นเพียงผู้ใหญ่ธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น

ทั้งสองอยู่ในสถานะที่เท่าเทียมกัน แม้ว่าเธอจะถูกไล่ออกเพราะคุณนายลี่ แต่คนที่จะเสียหายคงจะเป็นลี่ซื่อกรุ๊ปมากกว่า

เพราะมีบริษัทน้ำหอมมากมายที่ต้องการตัวเธอ ไม่ใช่แค่ลี่ซื่อกรุ๊ป！

ริมฝีปากที่ไม่ได้ทาลิปสติกของสวี่รั่วฉิงขยับไม่มาและค่อยๆสบดคำพูดออกมาจนทำให้คุณนายลี่โกรธ：“คุณเป็นแม่ของเจ้านายฉันไม่ใช่แม่ของฉัน พวกเราก็เป็นคนเหมือนกัน สู้คุณนายลี่พูดมาดีกว่าคะว่าวันนี้คุณโทรมาหาฉันมีธุระอะไร”

คุณนายลี่โกรธจนแทบจะล้มลง

เธอพยายามระงับความโกรธ พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสง่างามว่า：“ฉันอยากจะพบเธอ เดี๋ยวฉันจะส่งคนไปรับ”

สีหน้าของสวี่รั่วฉิงเคร่งขรึมขึ้น “คุณตรวจสอบฉัน？”

คุณนายลี่ยิ้มเบาๆ“คุณเป็นผู้ช่วยของลูกชายฉัน แน่นอนว่าฉันจะต้องตรวจสอบคุณ ได้ข่าวมาว่าคุณอยู่กับเด็กอีกสองคนที่คอนโด？ฉันก็แค่ลองตรวจสอบดูอย่างลวกๆ และอยากจะแจ้งให้คุณทราบว่าลี่ซื่อกรุ๊ปมีหุ้นอยู่ในโรงเรียนที่เด็กทั้งสองเรียนอยู่ คุณคงจะเข้าใจนะว่าฉันหมายความว่ายังไง？”

“คุณนายลี่ข่มขู่ฉัน？”

“ฉันเปล่านะ ฉันก็แค่อยากจะบอกคุณว่า ฉันอยากจะพบคุณ”

หลังจากที่พูดจบ คุณนายลี่ก็วางสายลงและส่งให้กับพ่อบ้านที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ตอนนี้กี่โมงแล้ว？”หล่อนถามขึ้น

พ่อบ้านตอบกลับว่า：“ตอนนี้บ่ายสามโมงครึ่งแล้วครับ”

คุณนายลี่พยักหน้า“หากดูตามเวลา อีกไม่นานก็น่าจะมาถึง”

ในเวลาเดียวกัน กริ่งที่ประตูหน้าคอนโดของสวี่รั่วฉิงก็ดังขึ้น

คิ้วของสวี่อี้ฝันขมวดขึ้น