แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 48

บทที่ 48 ซักถามความลับของเธอ

ระหว่างริมฝีปากและฟันของชายหนุ่ม ยังคงเหลือกลิ่นหอมของไวน์แดงอยู่

สมองของสวี่รั่วฉิงร้อนรุ่มหุนหัน จึงจูบลงไป หลังจากรอจนเธอได้ลิ้มรสชาติบนริมฝีปากของลี่ถิงเซิ่งแล้ว สมองพลันระเบิด ในใจคิดว่าจบเห่แล้ว ตนเองมีวิธีอธิบายเป็นร้อยวิธี ทำไมถึงได้เลือกวิธีที่โง่ที่สุดไปได้

เป็นดั่งเช่นที่ลี่ถิงเซิ่งพูด เธอไม่เคยจูบใครมาก่อน ทักษะการจูบอ่อนด้อย

ประสบการณ์จูบที่มีทั้งหมดล้วนเกี่ยวข้องกับลี่ถิงเซิ่ง อำนาจการชี้นำทั้งหมดล้วนแต่อยู่ในมือของเขา

ให้เธอเริ่มก่อนจริงๆ เธอมีเพียงแค่พลังเท่านั้น แต่ว่าทั้งหมดล้วนไม่มีประสบการณ์

ในสมองหวนคิดถึงการฉายซ้ำในหนังรัก แต่ว่าจะทำอย่างไรล้วนไม่อาจปิดบังความเป็นเด็ก

ในดวงตามืดมิดของลี่ถิงเซิ่งปรากฏความแปลกใจสายหนึ่ง ไม่นานความแปลกใจก็หายไปไม่เหลือ ในขณะเดียวกันที่เขาปลดเข็มขัดนิรภัยของตนเองออก มือค่อยๆ กักไว้ แล้วปลดเข็มขัดนิรภัยบนตัวของสวี่รั่วฉิง พลิกตัวครั้งหนึ่ง กลับมาถึงที่นั่งคนขับ ในอ้อมอกกำลังโอบกอดหญิงสาวที่คร่อมอยู่บนตักตนเองไว้

ลิปสติกบนริมฝีปากของสวี่รั่วฉิงถูกทำให้เลอะไปครึ่งหนึ่งนานแล้ว ในการจูบเมื่อครู่นี้

ลิปสติกพวกนั้นตอนนี้คลุมเครืออยู่บนริมฝีปากของลี่ถิงเซิ่ง

สมองของสวี่รั่วฉิงขาวโพลนเล็กน้อย

ท่าทางของเธอในตอนนี้ เผยให้เห็นผิวส่วนใหญ่บริเวณต้นขา

การออกแบบของชุดออกงานทำให้ผิวขาวเหล่านั้นไม่มีที่ให้หลบซ่อน

มือหนึ่งของลี่ถิงเซิ่งโอบกอดเอวของสวี่รั่วฉิง อีกมือที่ว่างอยู่เช็ดริมฝีปากของตนเอง

มีสีแดงอย่างที่คิด เขาจ้องมองสีแดงบนมือตนเองอย่างลึกซึ้ง

"นี่คือคำตอบที่เธอให้ฉัน? " เสียงในลำคอทุ้มต่ำแหบพร่า เขาเลื่อนสายตาขึ้นมองใบหน้าที่อึดอัดใจถึงขั้นแดงก่ำของหญิงสาว

ในดวงตาของสวี่รั่วฉิงปรากฏแววสับสนขึ้นมาสายหนึ่ง ในไม่ช้าเธอก็มีสติกลับมาว่าชายหนุ่มกำลังถามถึงสาเหตุที่เธอรั้งอยู่ข้างกายของเขา

"ประธานลี่ ฉันรั้งอยู่ข้างกายคุณนั้นเป็นเพราะ...."

คำพูดยังไม่ทันพูดจบ มือที่โอบกอดอยู่บนเอวก็ใช้แรงเล็กน้อย คำพูดถูกปิดกั้นไว้ที่ริมฝีปากอีกครั้ง

กลิ่นไวน์ค่อยๆ ส่งผ่านมาถึงในปาก ออกซิเจนในปอดก็หายไปอย่างรวดเร็ว

จูบของชายหนุ่มไม่รีบไม่ช้า ราวกับว่ากำลังรอให้เธอคุ้นเคยเช่นนั้น จงใจชะลอจังหวะลงเช่นนั้น

หลังจากจูบเสร็จ สมองของสวี่รั่วฉิงมึนงงเล็กน้อย หลังจากนั้นครู่ใหญ่ถึงได้มีสติกลับมา

จูบครั้งนี้ ยาวนานยิ่งกว่าครั้งแรกมาก พอไม่ระวังก็ทำให้เธอหลงลืมเจตนาเดิมของตนเอง

ลิปสติกบนริมฝีปาก ถูกลี่ถิงเซิ่งกินเข้าไปพอประมาณแล้วในระหว่างการจูบ ในเวลานี้เผยสีเดิมออกมา

สีชมพูอ่อนๆ เพราะว่าจูบ เปลี่ยนจนเป็นสีแดงระเรื่อออกมา

หัวใจของสวี่รั่วฉิงเต้นอย่างรัวเร็ว ยากที่จะสงบลงได้

ตอนที่เธอคิดว่าลี่ถิงเซิ่งจะรุกถามคำถามตนเองอีก เสียงทุ้มแหบพร่าของชายหนุ่มก็ดังขึ้นในรถ

"เธอยังอยากจะนั่งอีกนานแค่ไหน? "

สวี่รั่วฉิง "...."

กลับมาถึงที่นั่งข้างคนขับ รัดเข็มขัดนิรภัยดีแล้ว

ลี่ถิงเซิ่งวางมือลงบนพวงมาลัย น้ำเสียงราบเรียบ "เป้าหมายที่เธอมาที่ลี่ซื่อกรุ๊ป ฉันสามารถไม่ซักถาม ขอเพียงเธอสามารถปรุงน้ำหอมที่ยอดขายเปิดตัวในตลาดดีเยี่ยมได้"

เสียงสงบนิ่งราวกับว่าเมื่อครู่คนที่จูบอยู่กับเธอไม่ใช่เขาเช่นนั้น

สวี่รั่วฉิงมองออกไปนอกหน้าต่าง ตอบ"อืม"อย่างไม่สนใจไปคำหนึ่ง

"เรื่องของสวี่รั่วยี ต่อไปเธอไม่ต้องยื่นมือเข้ามา ฉันเคยพูดแล้วว่าขอเพียงฉันอยู่ด้วย ไม่มีทางให้สวี่รั่วยีทำร้ายเธอต่อหน้าฉัน ถ้าเธอเป็นคนฉลาด ก็ควรหลีกเลี่ยงการขัดแย้งกับเธอ"

ความหมายแฝงนอกเหนือคำพูดคือ เรื่องที่สวี่รั่วฉิงทำวันนี้ โง่เขลา

ทำให้สวี่รั่วฉิงเม้มริมฝีปาก หลังจากนั้นครู่ใหญ่เธอหัวเราะออกมาเสียงหนึ่ง

"ประธานลี่ ค่ำวันนี้ในงานเลี้ยงฉันสร้างปัญหาให้คุณ ขอโทษด้วย"

สวี่รั่วยีแสร้งเป็นนางฟ้าคว้าเอาความเห็นใจจากผู้อื่น เธอก็ทำได้นะ

แต่ว่าเธอสร้างปัญหาให้กับลี่ถิงเซิ่งจริงๆ