แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 50

บทที่ 50 ฉันจ่ายเงินเดือนให้เธอ ไม่ใช่ให้เธอมาทำงานมองผู้ชาย

ในห้องทำงาน ดึงผ้าม่านออก

แสงแดดส่องทะลุผ้าม่านหน้าหนัก เข้ามาภายในห้อง

แผ่นหลังที่ออกกำลังกายเป็นประจำ มีกระดูกสะบักที่น่ามอง มีเสน่ห์ราวกับรูปปั้นกรีก

มือที่กำลังสวมเสื้อเชิ้ตของลี่ถิงเซิ่งหยุดชะงักไปไม่กี่วินาที

เอียงศีรษะเล็กน้อย สายตามองประสานกับผู้หญิงที่นิ่งชะงักเป็นไก่ไม้มองมาที่ตนเอง

สวี่รั่วฉิง "....."

ทำไมลี่ถิงเซิ่งถึงมาเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องทำงานแต่เช้าตรู่? ตอนนี้ประธานล้วนเล่นสนุกได้เปิดเผยขนาดนี้เชียวหรือ? เมื่อวานหลังจากส่งตนเองกลับไปแล้วก็หาดาราสาวหรือคนอื่นมาเล่นสนุกกันที่ห้องทำงานทั้งคืน?

สวี่รั่วฉิงในสมองจินตนาการภาพออกมาเป็นกอง สุดท้ายก็ติดป้ายให้กับลี่ถิงเซิ่งอันหนึ่ง ผู้ชายเลว

ตึก——

สวี่รั่วฉิงปิดประตู

หลี่อานเงียบงันไปไม่กี่วินาที "ฉันน่าจะบอกเธอให้เร็วกว่านี้ ประธานลี่เปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ด้านใน"

สวี่รั่วฉิงโบกมือ เดินไปที่ด้านหน้าเครื่องจำหน่ายสินค้าอัตโนมัติ ซื้อกาแฟกระป๋องหนึ่ง เดินไปที่เขตพื้นที่พักผ่อน นั่งลงด้วยท่าทางสง่างาม เรียวขายาวไขว้กันอย่าสง่างาม

หลี่อานเห็นสวี่รั่วฉิงเปิดกระป๋อง ทำเสร็จในรวดเดียว

คงไม่ใช่ว่าผู้ช่วยแอนโกรธแล้วนะ?

อย่างไรก็ตามผู้ช่วยแอนก็นับว่าอยู่ใกล้ชิดกับประธานลี่มากที่สุดในช่วงนี้ ประธานลี่เองก็ดูเหมือนว่าชื่นชมเธอมากทีเดียว

เมื่อครู่ฉากที่ประธานลี่เปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่แน่ว่าผู้ช่วยแอนจะคิดมากเกินไปเสียแล้ว

หลี่อานยึดหลักการที่คิดเผื่อเจ้านายของตนเอง เอ่ยอธิบาย "ผู้ช่วยแอน คุณอย่าไม่คิดมาก เมื่อวานประธานลี่ทำงานล่วงเวลาที่บริษัทหนึ่งคืน"

สวี่รั่วฉิงเงยหน้าขึ้น ดวงตางุนงง

นี่หลี่อานกำลังอธิบายกับเธอหรือ?

แต่ว่าลี่ถิงเซิ่งอยู่ที่บริษัททำอะไรเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย?

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น เสียงที่หลี่อานและสวี่รั่วฉิงคุ้นเคยดีก็ถ่ายทอดออกมาจากในห้องทำงาน ทั้งสองคนสบตากับแวบหนึ่ง รีบเร่งลุกขึ้นยืน

ลี่ถิงเซิ่งเปลี่ยนชุดสูทเสร็จนานแล้ว นอกจากรอยเขียวคล้ำใต้ตา สวี่รั่วฉิงมองไม่ออกสักนิดว่าเขาเหมือนกับคนที่อดนอนมาหนึ่งคืน

เธอกลับไปถึงโต๊ะทำงานของตนเองตามลำดับ งานที่ลี่ถิงเซิ่งมอบหมายให้เธอไม่นับว่ายากลำบากมาก นอกจากช่วยจัดทำการเดินทางของเขาแล้ว อย่างอื่นก็เพียงต้องการให้ในทุกไตรมาสปรุงน้ำหอมหนึ่งกลิ่นที่สามารถวางขายในตลาดได้ก็พอแล้ว

ทุกไตรมาส! ไม่เสียทีที่เป็นนักลงทุน สวี่รั่วฉิงแอบแขวะ

หลังจากหลี่อานรายงานการทำงานเสร็จแล้วจากไป ในห้องก็กลับมาเงียบสงบ

ที่ได้ยินก็มีเพียงเสียงเมาส์ของลี่ถิงเซิ่งที่ลากดูงาน

สวี่รั่วฉิงบิดเอวบิดขี้เกียจครั้งหนึ่ง หางตากวาดผ่านชายหนุ่มที่กำลังตั้งใจทำงาน

ใบหน้าด้านข้างที่ประณีต คิ้วกระบี่ดูหล่อเหลา ถึงขนาดที่หล่อเหลากว่าดาราในโทรทัศน์หลายส่วน

สวี่รั่วฉิงเท้าคาง มองเจ้านายของตนอย่างจนปัญญาที่สุด

มิน่าสวี่อี้ฝานอายุน้อยขนาดนั้นยังมีสาวน้อยส่งจดหมายรักให้เขาแล้ว

เป็นกรรมพันธุ์ที่สืบทอดมาจากยีนที่สมบูรณ์แบบจากพ่อของเขา

ลี่ถิงเซิ่งราวกับสัมผัสได้ถึงสายตาของสวี่รั่วฉิง ละสายตาจากหน้าจอ "ฉันจ่ายเงินเดือนให้เธอ ไม่ใช่ให้เธอมาทำงานนั่งมองผู้ชาย"

สวี่รั่วฉิงมุมปากกระตุก จากนั้นเธอก็ยิ้มทันที "ประธานลี่ เช่นนั้นเลิกงานแล้วมองได้ไหม? "

ชายหนุ่มยิ้มลุ่มลึก "เลิกงานถ้าเธอกล้ามาที่บ้านฉัน เช่นนั้นก็มองได้"

สวี่รั่วฉิงกลอกตาให้เขา เก็บสายตากลับมา นิ้วมือแตะแป้นพิมพ์เบาๆ

ให้หน้าเขาไม่กี่ส่วนก็ได้ใจแล้วนะ!

เธอคร้านจะไปมองฉากที่ลี่ถิงเซิ่งกับสวี่รั่วยีรักใคร่กลมเกลียวกันอยู่ในบ้าน

หลังจากสวี่รั่วฉิงนำกำหนดการอาทิตย์หน้าของลี่ถิงเซิ่งมาจัดการเสร็จสิ้น มอบให้กับหลี่อาน ตอนกลับมา เธอนึกขึ้นได้ถึงคำพูดที่ลี่ถิงเซิ่งเคยพูดไว้ "ประธานลี่ อาการนอนไม่หลับของคุณมีมานานแค่ไหนแล้ว? "

ชายหนุ่มราวกับไม่ได้ยิน สีหน้าท่าทางยังคงจดจ่ออยู่กับการแก้ไขเอกสาร