แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 59

บทที่ 59 ไฝแดงเล็กๆ หลังคอ

เห็นท่าทางอย่างนี้ของประธานลี่แล้ว เขาไม่พอใจกับผู้จัดการแอนใช่ไหม?

รองผู้จัดการก็กระมิดกระเมี้ยน ไม่กล้าพูดมาก “ประธานลี่ ไม่อย่างนั้นให้ฉันไปเรียกผู้จัดการแอน… …?”

รองผู้จัดการคิดว่าหลังจากที่เฉินเสี่ยวหรานจากไป ในฐานะที่ตัวเองเป็นนักเรียนของเฉินเสี่ยวหราน ความจริงเธอควรเป็นผู้จัดการ

ใครจะไปคิดว่าคนที่กระโดดร่มมาจะเป็นแอนนา เป็นแผนทั้งหมดของเธอแน่แท้!

หากประธานลี่ไม่พอใจผู้จัดการแอน ใช้โอกาสนี้ ไม่เพียงกำจัดแอนนา แต่ยังฝากความประทับใจไว้ต่อหน้าประธานลี่ด้วย!

ลี่ถิงเซิ่งใช้สายตาเย็นชาชำเลืองมองผู้หญิงที่ดูเอาอกเอาใจเกินสมควรตรงด้านหน้า คิ้วบางขมวดเล็กน้อย

“แอนนาอยู่ห้องทำงานไหน?”

“อยู่ในห้องทำงานที่ติดกับห้องปฏิบัติการโมเลกุลค่ะ” รองผู้จัดการตอบอย่างสุภาพ

ลี่ถิงเซิ่งพยักหน้าเล็กน้อย และเดินไปตามทิศทางที่รองผู้จัดการชี้

ในขณะที่พนักงานทุกคนในแผนกน้ำหอมอดสงสัยไม่ได้ว่า ลี่ถิงเซิ่งไม่พอใจแอนนาที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งหรือไม่

“เราควรไปดูไหม?” มีคนเสนอ

“อยู่ให้ห่างจากประธานลี่เถอะ หากโดนเขาพบเข้า จะพาให้พวกเราโดนไล่ออกไปด้วย”

ลี่ถิงเซิ่งเหลือบมองพวกเขาเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆหมุนลูกบิดประตู และผลักเข้าไป เพียงวินาทีเดียวประตูก็ปิดลง ไม่เหลือโอกาสให้พวกสอดรู้ได้เห็น

คนขี้เม้าท์ที่อยากดูพลันเงียบลง

ภายในห้อง สวี่รั่วฉิงดูเหมือนจะไม่ได้ยินเสียงเปิดปิดประตู

เธอจ้องมองหลอดทดลองในมือตัวเองอย่างตั้งใจ ทางซ้ายมือจะมีเครื่องหอมที่จัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ

เพื่ออำนวยความสะดวกในการปรุงกลิ่นหอม ผมดำเงาม้วนขึ้นเก็บ เผยให้เห็นคอเรียวสวย ไม่ต้องปรุงแต่ง

ลี่ถิงเซิ่งสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง พิงประตูอย่างเกียจคร้านและรอให้หญิงสาวที่กำลังทำงานหันมาพบตัวเอง

ใครจะไปคิดว่าผ่านไปสิบนาทีแล้ว หญิงสาวยังไม่รับรู้ถึงการมาของเขา

ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย กระแอมไอเบาๆ

สวี่รั่วฉิงกระพริบตา มีคนมา?

เธอเงยหน้าขึ้น ก่อนมองไปรอบๆ สุดท้ายสายตาค่อยทอดลงที่ร่างของลี่ถิงเซิ่ง

“ประธานลี่ มาตอนไหนหรือคะ?” สวี่รั่วฉิงถาม เธอไม่ทันสังเกตเลย

หลี่ถิงเซิ่งหัวเราะเบา ๆ

เขามาที่นี่เป็นเวลากว่าสิบนาที แต่หญิงสาวไม่ได้ทันสังเกตเลย

สวี่รั่วฉิงวางหลอดทดลองลง เธอมักจะจดจ่ออยู่กับการปรุงกลิ่น แม้กระทั่งลืมกินและนอน

เพียงแค่มีคนเข้ามา เธอยากที่จะสังเกตจริงๆ

“ประธานลี่ คุณมาที่แผนกน้ำหอมทำไมคะ? ฉันจำได้ว่าคุณมาไม่บ่อย ” สวี่รั่วฉิงเดินไปข้างชายหนุ่ม เพราะปรุงกลิ่นหอมอยู่ตลอดเวลา กลิ่นหอมบนร่างกายเลยดึงดูดผู้คน

ลี่ถิงเซิ่งซึ่งปกติมักจะอ่อนไหวต่อกลิ่นหอมแต่ตอนนี้กลับไม่มีความรู้สึกสะอิดสะเอียน ดวงตาที่ล้ำลึกหยุดอยู่ตรงที่ไฝสีแดงเล็กๆ บนคอเรียวของสวี่รั่วฉิง

บางมาก ไม่เข้ม

แต่บนคอของผู้หญิงที่อยู่ในความทรงจำของเขาเมื่อหกปีก่อนก็มีไฝบางๆบนคอ

ลี่ถิงเซิ่งถอนสายตาออก ริมฝีปากบางเปิดออก “ระดับการจัดการลูกน้องของผู้ช่วยแอนเป็นอย่างไรบ้าง?”

น้ำเสียงของชายหนุ่มดูเรียบง่าย แต่มีความเย็นชาเล็กน้อย เพื่อที่จะดูเรื่องตลกของเธอ

สวี่รั่วฉิงไม่ได้มีโทสะ เธอพยักหน้า “ใช่ค่ะ คนข้างนอกรอที่จะได้เห็นเรื่องตลกของฉัน เมื่อกี้ตอนที่ประธานลี่อยู่ข้างนอก เกรงว่าพวกเขาคงเริ่มคิดแล้วว่าคุณจะไล่ฉันออกอย่างไร”

สวี่รั่วฉิงบิดเอวอย่างเกียจคร้าน เธอถอดเสื้อคลุมสีขาวออก เผยให้เห็นหุ่นเพรียวบางภายใต้เสื้อโค้ทตัวหลวม

วันทำงานปกติ สวี่รั่วฉิงจะสวมสูท

ภายใต้ชุดสูทเป็นเสื้อเชิ้ตรัดรูป

เพื่อความสะดวกในการปรุงกลิ่น เธอมักจะถอดสูทและสวมเสื้อคลุมสีขาว