แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 63

บทที่63 ดูท่าเขาจะหาคนที่ตัวเองต้องการเจอแล้ว

ลี่ถิงเซิ่งมองไปที่เธอ ไม่ได้ละสายตา สีหน้าไม่เย็นไม่ร้อน จ้องจนในใจสวี่รั่วฉิงขนลุกเล็กน้อย

อันที่จริงสวี่รั่วฉิงเองก็ไม่รู้ใจตัวเองแน่ชัด รับปากลี่ถิงเซิ่งว่าจะปรุงน้ำหอมที่ทำให้นอนหลับ อันที่จริงไม่ง่ายเลย กลิ่นที่เหมาะกับแต่ละคนนั้นแตกต่างกันไป จะปรุงน้ำหอมที่เหมาะสมออกมา ต่อให้ลี่ถิงเซิ่งใช้แล้วได้ผล รอผ่านไปช่วงหนึ่งก็อาจจะล้มเหลว

ต้องการที่จะรักษาการนอนหลับไว้ตลอด มีแต่ต้องให้นักปรุงน้ำหอมปรุงน้ำหอมที่ทำให้เขานอนหลับได้เรื่อยๆ

ลี่ถิงเซิ่งยิ้มอย่างอธิบายไม่ได้ เขาหันหน้าไป ดวงตาหยุดอยู่บนมือที่ประหม่าของสวี่รั่วฉิง

ที่แท้ก็ประหม่าเป็น

ลี่ถิงเซิ่งดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นนิดหน่อย มือที่เรียวยาวเคาะพนักแขนของโซฟาเบาๆ

“เธออยากที่จะนอนกับฉันเรื่อยๆ รวมถึงตอนกลางคืน?”

ชายหนุ่มยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม มุมปากมีรอยยิ้มที่เจตนา

ช่วงนี้เขาพบว่าผู้หญิงข้างกายตนคนนี้ แม้ว่าจะชอบเสแสร้ง แต่ก็ระเบิดได้ง่ายในบางเรื่อง

ตัวอย่างเช่นตอนนี้ พึ่งสิ้นเสียงของเขา สวี่รั่วฉิงก็เหมือนเม่นตัวน้อย ที่ไม่สามารถนิ่งเฉยได้อีกต่อไป

“ประธานลี่ คุณฝันหวานเกินไปแล้ว!” คิ้วเรียวยาวเลิกขึ้นสูง ดูเหมือนกำลังโมโห แต่กลับมีลักษณะอย่างหนึ่งที่อธิบายไม่ได้

ตัวสวี่รั่วฉิงเองไม่มีวันรู้เลยว่าท่าทางในตอนนี้ของเธอมันจั๊กจี้ใจคนแค่ไหน

“น้ำหอมที่ปรุงให้คุณก่อนหน้านี้ ประสิทธิภาพการนอนหลับจะเป็นยังไงต้องรอคุณกลับไปลองดูถึงจะรู้ เป็นไปได้ว่าผ่านไปช่วงหนึ่งก็จะมีการเปลี่ยนแปลง หลังจากประสิทธิภาพการนอนหลับถดถอยแล้ว ฉันค่อยปรุงให้คุณใหม่แล้วกัน”

ขณะที่สวี่รั่วฉิงพูด ก็หยิบน้ำหอมที่ปรุงเรียบร้อยแล้วออกมาจากตู้ ส่งไปที่มือของลี่ถิงเซิ่ง

“รับประกันการนอนหลับของคุณตลอดชีวิต แลกกับการไม่เข้าร่วมการแข่งขัน คิดยังไงประธานลี่คุณก็ได้กำไรนี่?”

ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้รีบร้อนตอบคำพูดของสวี่รั่วฉิง เล่นกับขวดน้ำหอมในมือระหว่างนิ้ว

ขวดที่เล็กมากขวดนึง ข้างในคาดว่ามีน้ำหอมสามสิบมิลลิลิตร

ผ่านไปประมาณหนึ่งนาทีกว่า ลี่ถิงเซิ่งหยุดการเคลื่อนไหวเล่นๆลง “ขวดเล็กๆแค่นี้?”

มุมปากของสวี่รั่วฉิงกระตุกเล็กน้อย

สามสิบมิลลิลิตรยังน้อยไป คิดว่าเธอเป็นโรงงานผลิตน้ำหอมหรอ!

สวี่รั่วฉิงกลอกตาเบาๆ “วางใจเถอะ เพียงแค่ประธานลี่คุณรู้สึกว่าประสิทธิภาพดี ขวดที่สองกลับมาก็จะส่งให้ถึงมือคุณ!

......

ลี่ถิงเซิ่งนั่งอยู่ในห้องทำงาน มือเคาะแป้นพิมพ์เบาๆ

เป็นเวลาดึกดื่นแล้ว หลังจากหลี่อานทำงานเสร็จ เห็นว่าห้องทำงานของลี่ถิงเซิ่งยังมีไฟสว่างอยู่ ก็อดไม่ได้ที่จะเคาะประตูเบาๆ เอ่ยปากถามอย่างตรงไปตรงมา “ประธานลี่ ตอนนี้คุณยังไม่กลับอีกหรอ?”

มือที่เคาะแป้นพิมพ์อยู่ของลี่ถิงเซิ่งหยุดลง นิ้วเรียวยาวกดไปที่ริมฝีปากของเขา ทำท่าทางให้หลี่อานเงียบเสียง

หลี่อานไม่เข้าใจ ลี่ถิงเซิ่งส่งสายตาให้เขามองไปด้านข้าง

หลี่อานหันหน้าไปสบายๆ เห็นบนโต๊ะทำงานด้านข้าง สวี่รั่วฉิงฟุบนอนอยู่บนนั้น

มุมปากหลี่อานกระตุก เอาล่ะ ดูท่าคืนนี้ประธานลี่จะทำโอทีเป็นเพื่อนผู้ช่วยแอนอยู่ที่นี่แล้ว!

ใครจะรู้ว่าวินาทีถัดมา หลังจากลี่ถิงเซิ่งเคาะพิมพ์คำสุดท้ายเสร็จ ปิดคอมพิวเตอร์

หยิบเสื้อสูท สวมทับร่าง เดินไปตรงหน้าสวี่รั่วฉิง นิ้วเคาะโต๊ะเล็กน้อย

สวี่รั่วฉิงขยี้ตา เห็นสายตาของลี่ถิงเซิ่ง ถึงตระหนักถึงความลืมตัวของตัวเอง ได้สติกลับมาช้าๆ “ประธานลี่?”

“เลิกงานแล้ว” เสียงของลี่ถิงเซิ่งเบามาก

สวี่รั่วฉิงหาวไปหนึ่งที อาจเป็นเพราะวันนี้เหนื่อยเกินไป กลับถึงห้องทำงานเธอก็หลับทันที กลับคิดไม่ถึงว่าลี่ถิงเซิ่งจะไม่ปลุกเธอ

“ประธานลี่ ถ้าคืนนี้ใช้แล้วมีประสิทธิภาพดี อย่าลืมบอกฉันหน่อย ถ้าประสิทธิภาพไม่ดี ก็บอกฉันด้วย ฉันจะได้แก้สูตร”

เสียงของสวี่รั่วฉิงมีความง่วงอยู่

หลี่อานไม่เข้าใจสถานการณ์

ผู้ช่วยแอนกับประธานลี่กำลังส่งสัญญาณลับกันหรอ?

ลี่ถิงเซิ่งผงะ ลดสายตาลง

สายตาที่มองไปที่สวี่รั่วฉิงอย่างมืดมัวหยั่งลึก ตอนนี้กลับมีรอยยิ้ม

กลับถึงบ้านในตอนกลางดึก ลี่ถิงเซิ่งล้างตัวในห้องน้ำเสร็จ ก็โยนน้ำหอมที่สวี่รั่วฉิงปรุงให้ไปที่มือของคนรับใช้ในบ้าน