แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 97

บทที่ 97 โธ่ แอนนาถูกประธานลี่เล่นงานอีกแล้ว

หลังจากสวี่รั่วฉิงรับสายของหลี่อาน เพียงแต่แต่งหน้าง่ายๆ ใบหน้าเรียบๆ ไม่มีสีสันเหมือนปกติ

ใบหน้ารูปไข่ขาวนวลไร้ร่องรอยอารมณ์มากมาย สวี่รั่วฉิงเหมือนจะเดาได้ลี่ถิงเซิ่งจะต้องให้เธอขอโทษ ดวงตาดำขลับใสกระจ่างมองชายหนุ่มตรงหน้าจริงจัง

ครู่ใหญ่ เธอเม้มริมฝีปากเบาๆ ยิ้มนิดๆ

หลี่อานอึ้งกิมกี่

ผู้ช่วยแอนทำอะไร

ในเมื่อแต่แรกประธานลี่ไม่อยากไล่เธอออก ให้สวี่รั่วยีขอโทษยอมอ่อนข้อหน่อยไม่ดีหรือไง!

หลี่อานที่ยืนอยู่หลังลี่ถิงเซิ่งส่งสายตาให้สวี่รั่วฉิง หวังว่าหญิงสาวจะไม่ดื้อดึงเกินไป ฉลาดหน่อย

ต่างกับหลี่อาน สวี่รั่วยีนั่งสบายๆ ที่โซฟา

เพราะเธอหวังให้สวี่รั่วฉิงไสหัวออกไป ไปจากลี่ซื่อกรุ๊ปตลอดกาลอยู่แล้ว

“ก็ได้” เสียงสวี่รั่วยีอ่อนหวาน พูดขึ้นทำลายความเงียบ “ฉันไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย ถ้าคุณแอนนาอยากจะลาออกให้ได้ ฉันก็รับได้ ถึงแม้ฉันจะจำเรื่องที่แอนนาตบฉันตลอดไป ฉันขอร้องให้เธอไปจากเมืองหลินชวนซะ ไปหางานทำที่อื่นเถอะ ถ้าเธอยังอยู่เมืองหลินชวน อย่าได้คิดจะมีที่ยืนในวงการน้ำหอมอีก”

ในใจสวี่รั่วยีแอบดีใจ ความดีใจบนใบหน้าปิดไม่มิด

เธอพูดจบ ก็กลับไปนั่งที่โซฟา หยิบชาดำที่หลี่อานเพิ่งชงมาให้ จิบชาท่าทางสง่างาม

สวี่รั่วยีกลับไปเป็นคุณหนูอ่อนหวานอีกครั้ง

สวี่รั่วฉิงทำเหมือนไม่ได้ยินที่สวี่รั่วยียั่วยุ

คนที่จะตัดสินใจให้เธอไปหรืออยู่มีเพียงแค่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนเดียวเท่านั้น

แม้ว่าการออกจากลี่ซื่อกรุ๊ป เธอจะรู้สึกเสียดายไม่น้อย

ในเมื่อลี่ซื่อกรุ๊ปเป็นเพียงไม่กี่บริษัทที่เคารพเธอเต็มที่ ไม่แก้ไขเครื่องหอมของเธอโดยพลการ

ลี่ถิงเซิ่งก็ให้อิสระและความเคารพเธอมากทีเดียว

สวี่รั่วฉิงคิดถึงตรงนี้ ดวงตาที่เปล่งประกาย ก็มีแววเสียดายฉายทับ

ถ้าหากคิดได้เร็วกว่านี้ลี่ถิงเซิ่งคือคนที่เธอช่วยชีวิตเมื่อหกปีก่อน บางทีอาจจะหาโอกาสที่เหมาะสม พูดเรื่องราวทุกอย่างออกไป สถานการณ์อาจจะตรงข้ามกับตอนนี้

ลี่ถิงเซิ่งเม้มริมฝีปากบางแน่น

แววตาเฉียบคมกวาดตามองสวี่รั่วฉิง พูดเสียงเย็น “ใครให้สิทธิ์คุณ ลาออกตามใจชอบ”

สวี่รั่วฉิงได้สติ ดวงตาเบิกโต

“ประธานลี่ ตอนที่เราเซ็นสัญญา...”

“สัญญาหรือ” น้ำเสียงลี่ถิงเซิ่งแฝงด้วยความไม่พอใจและหมดความอดทน

หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเป็นคนฉลาดเฉลียวมาก

ปกติมักจะตามความคิดเขาได้เร็วมาก กระทั่งมองทะลุแผนที่เขาวางไว้

ลี่ถิงเซิ่งชื่นชมหญิงสาวแสนฉลาดมาตลอด แต่เขาไม่ชอบหญิงสาวฉลาดที่ทำตัวงี่เง่า โดยเฉพาะตะแบงงี่เง่า

ดวงตาลี่ถิงเซิ่งเย็นเยือก หรี่ตา ระงับความหงุดหงิดและไม่พอใจไว้ข้างใน

ไม่รู้เพราะอะไร หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าถึงดื้อดึงยอมลาออกไม่ยอมขอโทษ ทำให้เขาที่ไม่สามารถควบคุมให้เธออยู่กับเขาได้รู้สึกไม่พอใจ

“ใครกันเป็นคนเคยให้คำมั่นสัญญาจะพาลี่ซื่อกรุ๊ปขึ้นไปเป็นน้ำหอมระดับโลก หืม”

“เอ่อ...ฉันเองค่ะ” สวี่รั่วฉิงกะพริบตา “แต่ประธานลี่ ฉันทำให้ ซิลวี่กรุ๊ปร่วมงานกับลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว ทำไมคุณให้ฉันลาออกไม่ได้ เผด็จการเกินไปหรือเปล่า! สัญญาเขียนชัดๆ...”

ลี่ถิงเซิ่งเหล่ตานิดหนึ่ง “หลี่อาน เอาสัญญาให้เธอดูหน่อย”

หลี่อาน “ครับ”

ไม่กี่นาทีต่อมา หลี่อานหอบเอกสารกลับมาที่ห้อง หยิบสัญญาออกมาชุดหนึ่ง ยื่นให้สวี่รั่วฉิง

“ผู้ช่วยแอน นี่คือสัญญาที่คุณเซ็นตอนนั้น”