แฝดสี่บันดาลรัก นิยาย บท 12

“คนที่แพ้กีวีคือแกนะ” ถังหยงดึงชายเสื้อของจ้านอวี่หาน “แกผิดพลาดอะไรหรือเปล่า ทำไมแม่มีความรู้สึกว่าหลินซิงเหมือนแกนะ”

“เป็นไปได้ยังไง” จ้านอวี่หานขมวดคิ้ว “ผมเคยมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นเท่านั้น”

“แล้วหลินซิง…”

“อาจเป็นเรื่องบังเอิญ”

ถังหยงพยักหน้า แต่ลึกๆก็ยังคลางแคลงใจ

พ่อบ้านเรียกหมอประจำบ้านอีกครั้งหนึ่ง แล้วป้อนยาแก้แพ้ให้หลินซิง

ยาแก้แพ้ทำให้ง่วง หลินซิงเริ่มหาว

“พวกเราต้องกลับแล้ว” หลินซินอุ้มหลินซิงขึ้นมา แล้วสั่งหลินหยางหลินเย่ว์ “เด็กๆเดินตามหม่ามี๊มา”

“เดี๋ยว” จ้านอวี่หานลุกจากเก้าอี้โซฟา “อย่างนี้ไม่เหมาะ”

“คุณจ้านอยากพูดอะไรคะ” น้ำเสียงหลินซิงเย็นชา

“คุณชายสาม” เยี่ยชิงชิงเรียกเสียงตื่นเต้น “คุณจะส่งคุณหลินซวงและลูกใช่ไหม รถฉันพอดี…”

“ผมหมายความว่าข้างนอกฝนตกแล้ว” จ้านอวี่หานพูดกับหลินซวงว่า “สภาพซิงซิงตอนนี้โดนฝนไม่ได้นะครับ ผมจะให้พ่อบ้านจัดห้องให้”

หลินซวงเพิ่งมองออกนอกหน้าต่างบานใหญ่ เห็นฝนเทลงอย่างไม่คาดการณ์มาก่อน

เธอมองหน้าซิงซิงที่มีผื่นขึ้นเต็มและบวม จึงพยักหน้ายอมจำนน

เธอไม่อยากค้างที่นี่ แต่ซิงซิงตากฝนไม่ได้จริงๆ

ถ้าหากโรคเลือดกำเริบ ไม่อยากคิดถึงผลที่จะตามมา

ณ เวลานี้ มือถือของจ้านอวี่หานดังขึ้น

เป็นหมายเลขของคุณปู่

จ้านอวี่หานรีบกดรับ

“เจ้ากะล่อน ภาระกิจที่ฉันมอบให้ดำเนินการหรือยัง”

“คุณปู่” จ้านอวี่หานทำหน้ามุ่ย “ผ่านไปยังไม่ข้ามวันเลยนะครับ คุณปู่ต้องให้เวลาผมหน่อย”

“เวลาของฉันก็คือหลานปู่” คุณปู่อยู่อีกฝั่งหนึ่งกำชับเสียงเข้ม “รีบโทรหาผู้ช่วยของยอดฝีมือ ให้เขานัดเวลาให้”

“แต่…”

“ไม่มีแต่ ฉันจะถึงบ้านภายในหนึ่งชั่วโมง ไม่ต้องมารับ ลูกน้องฉันดูแลฉันก็พอแล้ว

“คุณปู่พูดว่ายังไงนะ” ถังหยงถามหลังได้ยินคุณปู่วางสาย

“ให้ผมไปขอยอดฝีมือแห่งซิ่งหลินแต่งงาน” จ้านอวี่หานพูดอย่างเสียไม่ได้ “และคุณปู่กำลังจะกลับมา”

“อ๊ะ”

ทุกคนในห้องโถงตกใจ

คนแก่นี่ดื้อจริงๆ ร่างกายเพิ่งหายป่วย

ถังหยงรีบสั่งพ่อบ้าน “รีบไปตรวจตราห้องคุณปู่ด้วย มีตรงไหนไม่เรียบร้อยหรือเปล่า

เยี่ยชิงชิงใจเต้นแรง หากคุณปู่บังคับให้จ้านอวี่หานแต่งงานกับยอดฝีมือซิ่งหลิน ตัวเธอจะทำยังไง

หลินซวงกลับอึ้ง อะไรกันเนี่ย นายใหญ่ตระกูลจ้านจะให้จ้านอวี่หานขอหล่อนแต่งงาน

อะไรกับอะไรเนี่ย

แต่จ้านอวี่หานนั่งลงบนโซฟา หยิบมือถือขึ้นมาแล้วโทรหาผู้ช่วยของยอดฝีมือ เถายวน

เดี๋ยวคุณปู่ก็จะถึงแล้ว ก่อนท่านมาถึง ต้องรีบโทรศัพท์ ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง

“ผมคือจ้านอวี่หาน…”

เถายวน “คุณท่านจ้านไม่มีปัญหาแล้ว ยอดฝีมือไม่จำเป็นต้องทำการรักษารอบสอง”

“เรื่องนี้ผมรู้” จ้านอวี่หานพูด “แต่ผมอยากเจอเธอ รบกวนคุณช่วยนัดคุณผู้หญิงยอดฝีมือให้หน่อยได้ไหมครับ”

‘คุณผู้หญิง’

อีกฝั่งเถายวนตกใจ ตระกูลจ้านรู้แล้วเหรอว่ายอดฝีมือเป็นผู้หญิง

แล้วรู้ไหมเนี่ยว่าเธอก็คือหลินซวง

“…งั้นผมต้องขออนุญาตยอดฝีมือก่อนนะครับ เดี๋ยวผมติดต่อกลับนะครับ คุณจ้าน”

“ขอบคุณครับ” จ้านอวี่หานปิดโทรศัพท์

ส่วนทางนี้ หลินซวงได้ปิดเสียงโทรศัพท์แล้ว

และแล้วเถายวนก็โทรมา

หลินซวงกดปฏิเสธ แล้วส่งข้อความกลับไปว่า “พิมพ์เอา”

เถายวน “แย่แล้วเจ้านาย คุณชายสามตระกูลจ้านจะขอนัดเจอเจ้านาย และรู้ด้วยว่านายคือผู้หญิง”

หลินซวง “ฉันรู้แล้ว”

เถายวน “คุณชายนั่นรอคำตอบอยู่ครับ”

หลินซวง “บอกเขาว่าฉันไม่ว่าง”

เถายวนจึงโทรศัพท์กลับไปหาจ้านอวี่หาน แกล้งทำเสียงแข็ง “คุณหมอยอดฝีมือไม่มีเวลาครับ”

ตกกลางดึก เยี่ยชิงชิงแอบลงจากตึกอย่างเงียบๆ มาถึงห้องนอนของคุณท่านจ้าน

เป็นเพราะอยู่ในบ้านตัวเอง หน้าห้องคุณท่านจ้านไม่มีบอดี้การ์ด

เยี่ยชิงชิงบิดลูกบิดประตู เดินเข้าห้องคุณท่านจ้านอย่างง่ายดาย

คุณท่านจ้านกำลังหลับสบาย ทันใดรู้สึกมีคนเอาผ้าขนหนูาอุดปากอุดจมูก

เมื่อตกใจตื่น เห็นแค่เงาผู้หญิงในความมืด

เยี่ยชิงชิงใช้แรงกดสุดฤทธิ์ แค่สองนาที คุณท่านจ้านก็หมดสติ

หล่อนถอดถุงมือยางออก แล้ววิ่งขึ้นไปชั้นสาม

พอมาถึงหน้าห้องหลินซวง เยี่ยชิงชิงบีบเสียงร้องว่า “แย่แล้ว คุณท่านไม่ไหวแล้ว ช่วยคุณท่านด้วย”

เมื่อได้ยินเสียงเรียกให้ช่วย หลินซวงลุกขึ้นโดยอัตโนมัติ เปิดประตูแล้ววิ่งลงชั้นสองอย่างรวดเร็ว

ประตูห้องคุณท่านแง้มเปิดอยู่

หลินซวงเปิดไฟปุ๊บ ก็เห็นคุณท่านนอนแข็งตัวอยู่บนเตียง

“คุณปู่จ้าน” เธอตกใจเรียกและถลาเข้าไปหา เห็นผ้าขนหนูปิดอยู่บนหน้าคุณท่านอยู่แล้ว

หลินซวงยื่นมือเอาออก ทันใดได้ยินเสียงจ้านอวี่หานดังมาจากข้างหลัง “เธอทำอะไร”

ตามมาด้วยเสียงของเยี่ยชิงชิง “มีใครอยู่ไหม รีบมาเร็ว หลินซวงฆ่าคุณปู่”

“ไม่นะ” หลินซวงตกใจ “ฉันไม่ได้ทำนะ”

“ยังจะแก้ตัวอีก” เยี่ยชิงชิงชี้ไปที่คุณท่านจ้าน “เธอเอาผ้าปิดหน้าคุณท่านจนตาย”

“หลินซวง” จ้านอวี่หานเอื้อมมือบีบคอเธอ ตาดุเหมือนตาเหยี่ยว “ปู่ฉันไปทำอะไรให้เธอโกรธแค้นเหรอ”

“เธออยากแต่งงานกับคุณชายสาม” เยี่ยชิงชิงบอก “เพราะฉะนั้นจึงคิดฆ่าคุณปู่ เพื่อจะไม่ให้คุณไปแต่งงานกับยอดฝีซิ่งหลิน

“เยี่ยชิงชิงอย่าพูดมั่วนะ” หลินซวงพยายามดิ้นให้หลุด แต่จ้านอวี่หานรัดตัวเธอแน่น

“มานี่เร็ว” จ้านอวี่หานออกคำสั่งเสียงเข้ม “จับผู้หญิงนี้ส่งตำรวจด่วน เธอฆ่าคน”

ทันใดบอดี้การ์ดกรูเข้ามาเป็นสิบ กดตัวหลินซวงไว้บนพื้น

ความจริง หลินซวงสามารถโต้ตอบได้ แต่ถ้าหากสู้แล้ว ผลที่ตามมาน่าจะแย่กว่านี้

“ไม่เกี่ยวกับฉันนะ” หน้าของหลินซวงถูกบอดี้การ์ดเหยียบอยู่บนพื้น แต่สายตาเยือกเย็นมองไปที่จ้านอวี่หาน

“คุณต้องคืนความบริสุทธิ์ให้ฉันแน่นอน

“เอาตัวเธอไป” จ้านอวี่หานโกรธจนตาจะทะลุออกมา “หลินซวง ฉันต้องเห็นเธอที่ห้องประหารชีวิต”