แฝดสี่บันดาลรัก นิยาย บท 9

“ทำไมจะไม่ได้” โจวเม่ยเหล่ตามองหล่อน “ลูกชายฉันจะแต่งงานกับใคร เกี่ยวอะไรกับเธอ”

“หนูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ” เยี่ยชิงชิงรีบอธิบาย “หนูหมายความว่าในเมืองตี้จิงนี้ใครๆก็รู้ว่าหลินซวงมันเป็นผู้หญิงสำส่อน จะคู่ควรกับคุณชายสองเหรอคะ”

“ที่เธอเสียชื่อเสียงก็เป็นเพราะตระกูลจ้านเป็นต้นเหตุ” โจวเม่ยพูด “ท้องก่อนแต่ง คลอดลูกออกมาไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ทั้งหมดนี้ก็เพราะอวี่ปิงเป็นผู้ก่อ ตอนนี้เราก็รู้ความจริงแล้ว รีบไปรับหลินซวงกลับมา กี่ปีมานี้เลี้ยงลูกด้วยตัวเอง ลำบากลำเค็ญมามาก”

“คุณย่าพูดถูกแล้วครับ” หลินหยางรีบพยักหน้า “คุณแม่ลำบากมาก”

หลินเยว่ “เช็ดทั้งขี้ทั้งเยี่ยวกว่าจะเลี้ยงพวกผมจนโต”

หลินซิง “คุณแม่เหนื่อยจนเป็นโรคประสาทอ่อนล้า กลางคืนนอนไม่ค่อยหลับ

โจวเม่ยนั่งลง โอบกอดหลานทั้งสามไว้ “ทำให้หลานรักของย่าก็ลำบากไปด้วย”

เยี่ยชิงชิง “หลินซวงไม่หาความรู้ใส่ตัว วันวันไปมั่วสุมกับพวกกุ้ยข้างถนน หล่อนจะคู่ควรกับคุณชายสองเหรอ ในเมืองตี้จิงผู้หญิงในสกุลสูงส่งใครๆก็อยู่เหนือเธอทั้งนั้น คุณชายสองเก็บลูกไว้แล้วเขี่ยแม่ทิ้งไปไม่ดีกว่าเหรอ

คำพูดนี้ทำให้โจวเม่ยปิดปากเงียบ ตกอยู่ในภวังค์แห่งความคิด

“คุณโหดร้ายมาก” หลินหยางตะคอกใส่เยี่ยชิงชิง “ความคิดแบบนี้ก็คิดออกมาได้”

“ใช่” หลินเยว่มองหล่อนอย่างแค้นใจ “พวกเราจะไม่แยกจากหม่ามี๊”

“คุณต้องอิจฉาหม่ามี๊เราแน่นอน” หลินซิงพูด “คุณคลอดจ้านอี้ออกมาแล้ว แด๊ดดี้ก็ไม่ได้ให้คุณแต่งงานกับแด๊ดดี้ เพราะฉะนั้นคุณเลยวางแผนการที่ชั่วร้าย”

“นี่…” เยี่ยชิงชิงถูกเด็กน้อยสามคนรุมกำราบจนราบคาบ หล่อนหน้าเสียพูดอะไรไม่ออก

“หลานฉันพูดถูก” โจวเม่ยหันมา “ เยี่ยชิงชิงเธอนั่นแหละอิจฉาเขา สี่ปีมาแล้วตระกูลจ้านยังไม่ยอมรับเธอเลย”

“เรื่องนี้ไม่ยาก” ถังหยงดึงจ้านอี้เข้ามากอด “ หลานฉันอยู่นี่ ฉันตัดสินใจแล้ว งานแต่งของจ้านอวี่หานและเยี่ยชิงชิงก็จะจัดขึ้นภายในเดือนนี้ แล้วเร่งมีหลานให้ฉันเร็วๆ หลานผู้หญิงก็ดี ฉันยิ่งชอบ”

เยี่ยชิงชิงเมื่อได้ฟังแล้วตาลุกวาว และกระฉับกระเฉงขึ้นมาทันใด

จ้านอวี่หานกระแอมทีหนึ่ง พูดอย่างเรียบเฉย “ คุณปู่ได้มอบหมายงานให้ผม ผมคิดว่าจะทำให้สำเร็จก่อน”

เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับการแต่งงานมีลูก” ถังหยงพูด “ลูกทำไมไม่คิดเผื่อจ้านอี้บ้าง”

จ้านอี้นึกในใจ ฉันยอมให้แด๊ดดี้ไม่แต่งงานกับเยี่ยชิงชิงดีกว่า

“ก็จริงนะ…คุณชายสาม” เยี่ยชิงชิงพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม “ถ้าเราแต่งงานแล้ว ฉันก็สามารถช่วยคุณทำงานที่คุณปู่มอบหมายให้สำเร็จได้”

“แต่ภาระงานที่ได้รับคือ...” จ้านอวี่หานพูดเสียงเบา “ให้ไปขอยอดฝีมือแห่งซิ่งหลิน”

ทุกคนงงกับสิ่งที่ได้ยิน

ถังหยง “คุณปู่เพี้ยนไปแล้วมั้ง ยอดฝีมือแห่งซิ่งหลินเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ”