แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 27

ฟิว....

"ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่าผมรู้สึกว่าคุณจะเป็นห่วงคุณใบบัวเกินฐานะเจ้านายกับคนใช้" ผมไม่รู้ว่าพี่ชายของลูกศรคิดอะไรอยู่ทำไมถึงมาพูดไร้สาระแบบนี้

"ว่าไงครับ"

"ก็ยัยนี่เป็นคนรับใช้ในบ้านของผมมันแปลกตรงไหนที่ผมจะดูแลคนในบ้านในเวลาที่เขาเจ็บป่วย" ผมก็ตอบไปตามที่คิดแต่ดูเหมือนคนถามมันเหมือนจะไม่เชื่อ ทำไมเหรอผมพูดอะไรผิด

"อ่อออออ คุณคิดแค่นั้นจริงๆ ใช่ไหมครับ"

"หมายความว่าไง"

"ก็ไม่ว่าไงครับถ้าคุณฟิวคิดแบบนั้นผมก็จะได้สบายใจเพราะผมคิดว่าผมจะเดินหน้าจีบคุณใบบัวโดยไม่สนใจว่าเธอจะเป็นแค่คนรับใช้หวังว่าคุณคงไม่ขัดข้องอะไรนะครับคุณฟิว"

"ก็แล้วแต่คุณ เชิญตามสบายเพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับผม มีแค่นี้ใช่ไหมที่จะพูดผมจะได้รีบไปทำธุระต่อ"

"ไม่มีอะไรแล้วครับ ก็ถ้าคุณฟิวอนุญาตให้ผมจีบคุณใบบัวได้คุณคงไม่ว่าอะไรถ้าผมจะไปที่บ้านคุณ"

"เอ่อคุณศิวาคะคือว่ามัน..."

"ผมชอบคุณจริงๆ นะผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกัน ไว้เจอกันนะครับผมจะไปเยี่ยมที่บ้าน^^"

บนรถ..

ตอนนี้เรากำลังขับรถไปยังร้านอาหารเพื่อพาเด็กๆ ทั้งสองคนไปหาอะไรกินก่อนกลับบ้านส่วนคนนั่งข้างๆ ก็เอาแต่เงียบ คงกำลังคิดถึงไอ้ศิวาอยู่ล่ะสิ

"หึ คงดีใจมากเลยดิที่จู่ๆ ก็มีผู้ชายเข้ามาบอกชอบ แถมยังรวยซะด้วย"

"ทำไมคุณฟิวพูดแบบนี้ล่ะคะ"

"หรือว่าเธอไม่ดีใจที่มีผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งรวยมาบอกชอบต่อหน้าต่อตาแบบนี้" ผมยอมรับว่าไอ้ศิวามันหล่อนะแต่ก็คงไม่เท่าผมหรอก

"คนเราไม่ได้จะรักใครได้ง่ายๆ เพียงแค่เจอหน้ากันแค่ไม่กี่ครั้งหรอกนะคะที่คุณศิวาพูดเค้าแค่อาจจะพูดเล่นก็ได้เค้าจะมาชอบบัวได้ยังไงเค้าก็รู้ว่าบัวเป็นใครคนระดับเขาจะมาสนใจบัวทำไม"

"แต่มันบอกกับฉันว่ามันชอบเธอ"

"นั่นมันเรื่องของเขาค่ะไม่เกี่ยวกับบัว"

"หึ"

หลังจากหาอะไรกินจนอิ่มผมก็พาเด็กกลับไปส่งให้ข้าวฟ่างที่บ้านก็เจอกับไอ้เตอร์ที่กำลังอ้อนเมียมันอยู่พอมันเจอหน้าผมมันก็ทำหน้าไม่ค่อยพอใจเพราะมาขัดจังหวะมันพอดีแต่ผมไม่สนใจทั้งที่ผมเคยช่วยมันเรื่องข้าวฟ่างแต่ก็ช่างมันเถอะเพราะที่ผมช่วยผมช่วยข้าวฟ่างไม่ได้ช่วยมันถึงมันจะได้รับประโยชน์จากเรื่องนั้นไปเต็มๆ ก็เหอะ

"ขอบคุณมากเลยนะฟิวที่ไปรับเด็กๆ ให้"

"อืมไม่เป็นไรลูกเธอก็เหมือนลูกฉัน"

"ลูกกูก็คือลูกกูไม่ใช่ลูกมึงอยากมีลูกก็หัดทำเองหรือทำไม่เป็น" ผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคนเลวแบบมันก็เลยทำเป็นหูทวนลมไม่สนใจเสียงหมามันเก่าก่อนจะรีบกลับมาที่รถ พอขึ้นมาบนรถก็เห็นว่าใบบัวกำลังนั่งหลับอยู่แต่พอผมปิดประตูรถยัยนี่ก็ตื่นมาทันที

"ถึงบ้านแล้วเหรอคะ"

"ยัง"

"อีกนานมั้ยคะกว่าจะถึงบ้าน"