แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 26

ใบบัว....

คุณฟิวเดินตรงมาหาฉันสายตาของเขามองมาที่ฉันแบบที่ฉันก็อธิบายไม่ถูก

"อ้าวคุณฟิวเจอกันอีกแล้วนะครับ" คุณฟิวไม่ตอบคำถามของคุณศิวาแต่กลับมาถามฉันแทน

"ตรวจเสร็จแล้วใช่ไหม"

"เสร็จแล้วค่ะ"

"งั้นก็กลับ"

"ผมกำลังจะพาคุณใบบัวไปส่งพอดีครับ"

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมจะพาคนของผมกลับเอง"

"แต่ว่า.." พอคุณศิวาจะแย้งคุณฟิวก็หันไปมองคุณศิวาทันทีด้วยสายตาไม่พอฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณฟิวถึงทำท่าทางแบบนี้กับคุณศิวาทั้งๆ ที่คุณศิวาคือพี่ชายของแฟนคุณฟิวหรือว่าฉันจะคิดไปเองเพราะปกติคุณฟิวก็เป็นคนนิสัยแบบนี้อยู่แล้วคือไม่ชอบคุยกับใครโดยเฉพาะกับคนแปลกหน้าแต่กับคุณศิวาจะเรียกว่าคนแปลกหน้าได้ยังไง ฉันหันไปมองหน้าคุณศิวาก็เห็นเขามองหน้าฉันพร้อมกับทำตาละห้อยจนฉันอดสงสารเขาไม่ได้ถึงฉันจะเพิ่งได้รู้จักกับเขาแค่วันเดียวแต่ฉันก็สัมผัสได้ถึงความจริงใจของเขาที่มีให้

"ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวบัวกลับกับคุณศิวาก็ได้"

"..........." คุณฟิวตวัดสายตามองหน้าฉันอีกรอบอย่างไม่พอใจเมื่อฉันบอกว่าจะกลับกับคุณศิวา ถามว่าทำไมฉันไม่กลับพร้อมกับคุณฟิวเหตุผลก็คือตอนนี้คุณฟิวมีแฟนแล้วฉันไม่อยากเข้าใกล้เขาอีกคือตั้งแต่ที่รู้จากปากของคุณศิวาเรื่องที่น้องสาวของเขากับคุณฟิวคบกันมันก็เลยทำให้ฉันรู้ตัวเองต้องทำยังไงต่อไป...ฉันต้องตัดใจจากคุณฟิวให้ได้และต้องทำให้ได้โดยเร็วที่สุดบอกตามตรงว่าฉันรู้สึกผิดต่อแฟนของคุณฟิวมากที่ฉันดันไปมีอะไรกับคุณฟิวและที่แย่ไปกว่านั้นผู้หญิงคนนั้นก็เป็นน้องสาวของคุณศิวาที่เขาเพิ่งช่วยฉันวันนี้คุณศิวานั่งรอฉันตรวจเกือบครึ่งค่อนวันโดยไม่ปริปากบ่นสักคำทั้งที่มันไม่มีความจำเป็นอะไรเลยที่เขาต้องเสียเวลากับฉันเพราะเขาไม่ได้เป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันเจ็บตัว

"แล้วทำไมต้องไปรบกวนคนอื่น"

"อย่าคิดว่าผมเป็นคนอื่นเลยครับเพราะยังไงคุณฟิวก็เป็นแฟนยัยลูกศรน้องสาวผมและที่สำคัญผมยินดีแล้วก็เต็มใจช่วยเหลือคุณใบบัวคุณฟิวก็น่าจะทราบว่าเพราะอะไร"

"..........." คุณฟิวเงียบลงรวมถึงฉันด้วยเพราะฉันเข้าใจและรับรู้ในสิ่งที่เขาพูด

"แต่คุณฟิวไม่ต้องเป็นห่วงนะครับไม่เกินหนึ่งชั่วโมงคุณใบบัวกลับถึงบ้านอย่างแน่นอน"

"เรื่องที่ผมเป็นแฟนน้องคุณมันคนละเรื่องกันกับเรื่องนี้ ผมคิดว่าผมพาคนของผมกลับเองน่าจะดีกว่าแต่ก็ขอบคุณนะที่เป็นธุระพายัย...พาคนในบ้านของผมมาส่งโรงพยาบาล" ฉันไม่รู้จะทำยังไงเพราะดูเหมือนคุณฟิวจะไม่ยอมให้ฉันกลับพร้อมกับคุณศิวา

"เอ่อ คุณศิวาคะบัวขอบคุณคุณศิวามากนะคะที่ช่วยบัวในครั้งนี้แต่บัวคงต้องกลับพร้อมคุณฟิวเพราะบัวเป็นคนใช้บ้านคุณฟิว"

"แล้วเราจะมีโอกาสได้เจอกันอีกมั้ยครับ ผมเป็นห่วงอาการคุณ"

"เอ่อ..ก็" ฉันพูดไม่ทันจบคุณฟิวก็เดินมายืนข้างหลังของฉันคุณศิวาก็เลยต้องขยับตัวออกมาก่อนที่คุณฟิวจะเข็นรถของฉันเดินออกมาโดยมีคุณหนูทั้งสองเดินประกบฉันซ้ายขวาพร้อมกับคอยถามอาการของฉัน

"ไว้ผมจะโทรหานะครับคุณบัว ผมมีเบอร์ของคุณแล้ว^^" คุณศิวาตะโกนตามหลังแต่ก็ไม่ได้เสียงดังมากนักเพราะเราอยู่ในโรงพยาบาลพอฉันหันหลังไปมองคุณศิวาก็ส่งยิ้มมาให้พร้อมกับชูมือถือในมือแล้วโบกไม้โบกมือให้กับฉันฉันทำได้แค่ยิ้มส่งคืนไปเท่านั้นเพราะคนบางคนกำลังทำเสียงฮึดฮัดอยู่ในลำคอเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง

"พี่บัวเจ็บมั้ยค๊าาา"

"เจ็บค่ะ^^"

"พี่บัวเจ็บแล้วพี่บัวจะเล่นซ่อนแอบกับผมได้หรือเปล่าค๊าบ"

"ตอนนี้ยังไม่ได้นะคะ"

"ว๊าาา แล้วใครจะเล่นกับผมล่ะ"

"ไว้พี่บัวหายก่อนนะคะ^^"

"โอเคค๊าบบบบ"

"อาฟิวขาาาน้องแป้งหิวข้าวค่าาาา"

"ผมก็หิวค๊าบบบบ"

"เดี๋ยวอาพาไปกินก่อนเข้าบ้านละกันเนอะโอเคมั้ยคะว่าแต่น้องปั้นน้องแป้งอยากกินอะไรดีคะไหนบอกอาซิ"

"น้องแป้งอยากกินพิซซ่าชีสเยอะๆ ค่า"

"ผมอยากกินเฟร้นฟรายราดซอสมะเขือเทศเยอะๆ "