แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 87

ฟิว....

ผมพาฟ้าครามมาเที่ยวสวนสนุกแกชวนผมเล่นเครื่องเล่นทุกอย่างที่ผู้ปกครองสามารถขึ้นไปเล่นกับลูกได้แม้ว่าผมจะไม่ชอบอะไรพวกนี้เพราะมันเลยวัยของผมมาแล้วแต่ในเมื่อลูกอยากเล่นเพื่อลูกผมก็ต้องตามใจเพราะจะให้แกเล่นคนเดียวแกก็กลัว เสียงหัวเราะของลูกทำให้คนเป็นพ่ออย่างผมต้องยิ้มตาม

"คุณลุงค๊าบผมหิวน้ำ" ฟ้าครามเงยหน้าถามผมหลังจากที่เราลงมาจากเครื่องเล่น

"ป่ะเดี๋ยวลุงอุ้มไปนะ"

"ค๊าบบบ^^" พูดจบแกก็อ้าแขนออกทันทีเพื่อให้ผมอุ้ม ผมก้มลงอุ้มลูกแล้วพาเดินไปยังโซนที่ขายอาหารเครื่องดื่ม

"อยากทานน้ำอะไรสั่งเลยครับ" ผมถามลูกเมื่อเดินมาถึงร้านขายเครื่องดื่ม

"เอาน้ำสตรอเบอร์รี่ปั่นค๊าบ" ลูกชี้ไปที่โซนขายผลไม้ปั่นซึ่งเด็กน้อยคนนักที่จะเลือกทานน้ำผลไม้ปั่นเพราะส่วนใหญ่ที่ผมเห็นเด็กๆจะชอบทานน้ำอัดลมมากกว่า หลังจากได้เครื่องดื่มแล้วผมก็พาลูกมานั่งทานที่ซุ้ม

"คุณลุงทานมั้ยค๊าบอร่อยนะ" แกยื่นแก้วน้ำสตรอเบอร์รี่มาให้ผมแต่ผมส่วยหน้าเพราะผมซื้อน้ำเปล่ามาดื่มแล้ว

"ฟ้าครามทานเถอะครับลูก" ผมตอบลูกพร้อมกับยิ้มแล้วนั่งมองดูลูกดูดน้ำสตรอเบอร์รี่ปั่นอย่างเอร็ดอร่อย ใบหน้าของแกเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อเพราะไปเล่นเครื่องเล่นมาผมรีบดึงทิชชู่มาซับหน้าให้อย่างเบามือ

"ร้อนเหรอครับเหงื่อเต็มหน้าเลย ลุงว่าเดี่ยวเรากลับกันเลยมั้ย"

"ก็ได้ค๊าบ ไว้วันหลังคณลุงพาผมมาอีกได้หรือเปล่า"

"ได้สิครับทำไมจะไม่ได้ล่ะ"

"คุณลุงพาผมมาเที่ยวลูกของคุณลุงจะไม่ว่าใช่มั้ยค๊าบ"

"??"

"ก็เมื่อคืนผมเห็นคุณลุงร้องไห้ ผมถามลุงเตอร์ว่าคุณลุงร้องไห้ทำไมลุงเตอร์บอกว่าคุณลุงคิดถึงลูก"

"........."

"ผมยังไม่เคยเห็นลูกคุณลุงเลยลูกคุณลุงไปไหนเหรอค๊าบ"

"ลูกของลุ....ง" ผมจะตอบลูกว่ายังไงดี เพราะจนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้จะพูดกับลูกยังไงดีเลย 

"ฟ้าครามอยากมีพ่อมั้ยครับ" ผมตัดสินใจถามลูกออกไปตรงๆ

"ไม่ค๊าบผมไม่อยากมีพ่อแล้ว"

"ทะ..ทำไมล่ะครับ" ผมถามลูกเสียงสั่น

"ผมกลัวค๊าบ"

"กลัว?? ฟ้าครามกลัวอะไรครับไหนบอกลุงได้ไหม" 

"ผมกลัว....ผมกลัวว่าพ่อของผมจะไม่ใจดีเหมือนคุณลุงฟิว แม่เคยบอกว่าพ่อของผมมีเหตุผลที่ไม่สามารถอยู่กับเราได้แต่ผมก็รักพ่อ แต่ผมรักคุณลุงมากกว่า"

"????"

"ถ้าพ่อของผมเป็นคุณลุงก็คงจะดีแต่มันคงเป็นไปไม่ได้เพราะคุณลุงก็มีลูกของคุณลุง" เด็กน้อยหน้าเศร้าลงทันทีจนน่าสงสาร

"ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะครับ"

"เอ๋??" เด็กชายตัวน้อยแหงนหน้าขึ้นมามองผมด้วยสายตาสงสัยในสิ่งที่ผมพูดออกไป

"ถ้าลุงบอกว่า.....ลุงคือพ่อแท้ๆของฟ้าครามฟ้าครามจะเชื่อไหม" ผมลุ้นคำตอบขอบลูกด้วยใจที่เต้นแรงเพราะแววตาที่แกมองผมมันเริ่มเปลี่ยนไป