แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 22

05.00

ฟิว....

ผมไม่รู้ว่าผมเอากับใบบัวไปกี่รอบกว่าที่ฤทธิ์ของยามันจะหมดแต่ที่รู้ๆ คือผมปล่อยในไปทุกรอบจนตอนนี้เวลาล่วงเลยมาถึงตีห้าซึ่งมันก็เช้าแล้วโชคดีที่ระหว่างที่เราทำอะไรกันบนรถไม่มีใครมาสนใจหรือมาเคาะเรียกเพราะตรงที่เราจอดมันเป็นถนนที่ไม่ค่อยมีรถขับผ่านสักเท่าไหร่ หลังจากที่ผมจัดการใส่เสื้อกางเกงจนเสร็จเรียบร้อยแล้วผมก็หันไปมองคนข้างๆ ที่กำลังหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมอย่างทุลักทุเลเพราะภายในรถมันแคบผมมองไปที่คอของใบบัวทั้งสองข้างที่มันมีรอยแดงเต็มลำคอที่เกิดจากการดูดไหนจะตรงเนินอกอีก ซึ่งเป็นฝีมือของผมล้วนๆ และดูเหมือนใบบัวจะรู้ว่ากำลังโดนมองเธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมก่อนจะรีบหันหลังเพื่อหลบสายตา

"หลบหน้าทำไม"

"เปล่าหลบค่ะ"

"แล้วหันหลังไปทำไม"

"ก็คุณฟิวมองบัวกำลังใส่เสื้อผ้าบัวอายค่ะ"

"ทำเหมือนกับว่าฉันไม่เคยเห็น" ผมพูดจบก็ขยับตัวแล้วก้าวข้ามไปยังเบาะคนขับเพื่อขับรถกลับบ้าน

"คุณฟิวจะไปไหนคะ"

"กลับบ้าน หรือเธอจะไม่กลับ"

"เอ่อแล้วถ้ากลับไปแล้วคุณท่านถามว่าทำไมบัวกับคุณฟิวไม่กลับบ้านเมื่อคืนคุณฟิวจะให้บัวตอบว่ายังไงคะ"

เออนั่นสินะผมก็ลืมคิดถึงข้อนี้ไปเลยว่าจะบอกป๊ากับแม่ยังไงเพราะปกติผมไม่เคยไปนอนที่อื่น แต่นั่นยังไม่เท่ากับว่าเมื่อคืนนี้ผมพาบัวมาด้วยน่ะสิ

"เอาไว้ฉันจะหาเหตุผลบอกป๊ากับแม่เอง"

"ก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างงั้นเดี๋ยวก่อนถึงบ้านคุณฟิวแวะร้านขายยาให้บัวหน่อยได้ไหมคะบัวจะไปซื้อยา"

"ทำไม โดนเอาทั้งคืนถึงกับไข้ขึ้นเลยหรือไง"

"เปล่าค่ะ บัวแค่จะลงไปซื้อยาคุม...ฉุกเฉินเพราะเมื่อคืนคุณฟิว...เอ่ออออ" ผมรู้ว่ายัยนี่จะพูดอะไร ผมผิดเองแล่ะที่ไม่ป้องกันก็ใครจะไปตั้งตัวใครจะไปคิดว่าตัวเองแม่งจะโดนวางยาในผับ แต่เรื่องนี้ผมจะไม่ยอมปล่อยผ่านไปง่ายๆ อย่างแน่นอนผมจะต้องจัดการยัยยูมิขั้นเด็ดขาดไม่เชื่อก็คอยดู

"ยังไงคุณฟิวหาร้านขายยาให้บัวด้วยนะคะ"

"เออ เออเดี๋ยวจะแวะให้" ผมตัดบทก่อนจะหันกลับมาแล้วรีบขับรถออกไประหว่างทางก็คอยมองหาร้านขายยาจนมาเจออยู่ร้านนึงที่กำลังเปิดพอดี

"ถึงละร้านขายยาลงไปซื้อดิ อ่ะเงิน" ผมหยิบเงินออกมาให้ใบบัวจำนวนนึงเพื่อที่เธอจะได้เอาไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน แม้ในใจจะจะรู้สึกผิดไปบ้างที่ไม่ป้องกันจนทำให้เธอต้องกินยาประเภทนี้ ผมรู้ว่ามันอันตรายพอสมควร ผมหันไปมองใบบัวที่ตอนนี้กำลังนั่งทำท่าทางลังเลใจไม่ยอมลงไปจากรถสักทีจนผมอดถามไม่ได้

"ทำไมยังไม่ลงไปอีก"

"เอ่ออ คือ บัวไม่กล้าลงไปค่ะ"

"หรือว่าอาย?? "

"เปล่าอายค่ะแต่ว่า..เอ่อคือเสื้อของบัวมัน...."ใบบัวก้มมองดูตัวเองที่ตอนนี้ที่ผมเพิ่งสังเกตเห็นก็คือเสื้อของเธอกระดุมมันขาดไปหลายเม็ดนั่นคงเป็นสาเหตุที่เธอยังไม่ยอมลงไปสักที ผมมองหาเสื้อของตัวเองที่เผื่อว่าผมจะถอดทิ้งไว้บนรถแต่มองแล้วมันก็ไม่มีแล้วผมจะต้องทำยังไง เรื่องกินยาคุมมันก็สำคัญเพราะถ้ายิ่งปล่อยเวลาให้ผ่านไปนานมากเท่าไหร่ประสิทธิภาพของยามันก็จะลดน้อยลง