แค้นนพิศวาส นิยาย บท 56

"คุณรักผมตั้งแต่ตอนไหน" ชายหนุ่มถามหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอด และตอนนี้ศึกบนเตียงได้สงบลงไปแล้ว

"ใครรักคุณ"

"ก็น้องเชยไง น้องเชยรักพี่ตั้งแต่เมื่อไรจ๊ะ"

"น้องเชย?!"

ตุ๊บ!!

"โอ้ย คุณตีผมทำไม" ชายหนุ่มแกล้งลูบแขนตรงที่ถูกฟาดเมื่อสักครู่ ที่จริงมันไม่ได้เจ็บอะไรเลย

"คุณเรียกชื่อเต็มฉันหน่อยได้ไหม"

"อ้าว คนเราต้องมีชื่อเล่นสิ หรือจะให้พี่เรียกน้องอบ" มาเฟียหนุ่มพูดได้หน้าตาเฉย เขาแค่อยากจะล้อเธอเล่น เพราะเวลาเธออายหรือแม้กระทั่งตอนที่โกรธมันน่ารักมาก

"คุณ!" อบเชยค้อนด้วยสายตาพิฆาต

"อย่ามองด้วยสายตาแบบนี้อีก ถ้าไม่อยากจะเสียว.."

มันคือคำขู่ที่ทำให้คนถูกขู่หน้าแดงได้ "ไอ้เสี่ยบ้า! ในสมองของคุณคงคิดแต่เรื่องนี้ใช่ไหม"

กำปั้นรัวใส่ต้นแขนแกร่งอีกครั้ง ชายหนุ่มรวบมือของเธอกดลงที่เตียง พร้อมกับยันกายขึ้นคร่อมเธอไว้

"ว่าจะไม่ซ้ำแล้วนะ ขออีกสักดอกเถอะ" สิ้นคำพูดใบหน้าหล่อก็ได้โน้มลงไปบดขยี้ริมฝีปากของเธอแบบไม่ให้ตั้งตัวได้

...บนรถ…

"พวกมึงมองอะไรวะ" มาเฟียหนุ่มถามลูกน้องที่มองหน้ากันและก็ยิ้มแบบมีเลศนัย

"ปะ..เปล่าครับ" นิวัฒน์และคนขับรถที่อยู่ด้านหน้า พูดขึ้นมาพร้อมกัน

จะไม่ให้มองได้ยังไง ตอนนี้อบเชยไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะนั่ง เธอได้นอนหนุนตักเขาไป

ขับรถไม่นานก็ถึงคฤหาสน์หรู..

"ลงรถไหวไหมจ๊ะ" มาเฟียหนุ่มปลุกคนตัวเล็กที่นอนหลับมาตลอดทางให้ตื่นเมื่อรถจอดสนิท

"ถึงแล้วเหรอคะ" อบเชยงัวเงียลุกขึ้นโดยมีมือหนาพยุงไม่ห่าง

..ครุฑ..

ก๊อก~ ก๊อก~

“ทำไมคุณเข้าห้องน้ำนานจัง” ครุฑเห็นว่าวันหนึ่งเข้าห้องน้ำนานผิดสังเกต ก็เลยมาเคาะประตูเรียก

“คุณอย่าเข้ามานะคะ ชักโครกมันกดไม่ลง” เธอปล่อยหนักไว้ แต่ชักโครกกดน้ำไม่ลง ก็เลยพยายามกดมันอยู่แบบนั้น

“คุณเปิดประตูให้ผมหน่อย เดี๋ยวผมเข้าไปดูเอง”

“คุณไม่ต้องเข้ามา เดี๋ยวฉันจัดการเอง แค่น้ำมันกดไม่ลงเฉยๆ ค่ะ”

“คุณจะอายทำไม เปิดประตู เดี๋ยวผมดูให้”

หญิงสาวก็เลยเดินมาเปิดประตูให้

แกร่ก แกร่ก แกร้ก เสียงครุฑพยายามกดชักโครกลง แต่มันก็เหมือนมีอะไรติดอยู่ข้างใน ชายหนุ่มก็เลยแงะฝาด้านบนออกดู

“หึ..” สิ่งที่เขาเห็นในนั้นทำให้ขำออกมา

“คุณขำอะไร” โชคดีที่ฝาชักโครกปิดไว้แล้ว ถ้าไม่งั้นได้อายเขามากไปกว่านี้

“ก็ขำไอ้ต้นเหตุนี่ไง” มือหนาค่อยๆ ล่วงสิ่งนั้นออกมาจากที่กักน้ำของชักโครก เขายกขึ้นมา มันคือโทรศัพท์เครื่องที่วันหนึ่งแอบซ่อนไว้ ตอนที่ถูกจับตัวมาที่บ้านหลังนี้ครั้งแรก

“เอ่อออ” วันหนึ่งถึงกับพูดอะไรไม่ออก ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมา เธอคงจะลืมโทรศัพท์เครื่องนี้ไปแล้ว เพราะวันนั้นตกใจมาก ไม่รู้ว่าจะซ่อนมันไว้ที่ไหน ก็เลยเปิดฝาที่กักเก็บน้ำของชักโครก แล้วทิ้งมันลงไปในนั้น