แค้นนพิศวาส นิยาย บท 57

ธานินทร์รีบเดินเข้าไปพยุงอบเชยให้มานั่งลงที่โซฟาแบบทะนุถนอม ใครมันช่างกล้าทำร้ายคนที่เขารักแบบนี้

"ไปหาหมอดีกว่า" ชายหนุ่มดูท่าทางแล้วเธอคงไม่เจ็บแค่นิดเดียวแน่

"แค่หกล้มเองค่ะ" หญิงสาวยกศอกและเข่าขึ้นมาสำรวจดูร่องรอย เพราะมันรู้สึกเจ็บๆ แสบๆ

สายตาของเขาที่มองตาม ทำให้มาเฟียผู้แข็งกร้าวถึงกับกัดฟัน แบบโมโหแค้นคนที่ทำให้เธอเจ็บ

ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าความอิจฉาริษยาของผู้หญิงมันรุนแรงแค่ไหน ต้นเหตุคงจะเป็นเพราะคำสั่งของเขา แต่ไม่มีใครเคยท้าทายอำนาจเขาแบบนี้

ในเมื่อเธอไม่ยอมไปหาหมอ เขาก็เลยให้คนไปหายามาทา เพื่อคลายความเจ็บให้เธอได้บ้าง

"เสี่ยครับ" ไม่นานนักนิวัฒน์ก็เดินกลับมา เพื่อรายงานสิ่งที่เห็นจากกล้องวงจรปิด

กล้องวงจรปิดนี้เขาติดมันไว้ทุกซอกทุกมุมในคลับ ไม่เว้นแม้แต่หน้าห้องน้ำ และมันก็เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง

"อืม เดี๋ยวกูไป" แค่มองตาลูกน้องก็รู้แล้วว่า มันต้องมีเรื่องอะไรแน่

"คุณไม่ต้องไปไหน ถ้าจะเข้าห้องน้ำอีกให้บอกไอ้พวกที่ยืนอยู่ตรงนี้" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยันร่างหนาให้ลุกขึ้น

"คุณจะไปไหนคะ" อบเชยคว้าแขนของเขาไว้ พร้อมกับมองซ้ายมองขวา หญิงสาวกลัวว่าพวกนั้นจะมาหาเรื่องอีกถ้าเขาไม่อยู่

"ไปไม่นานหรอก เดี๋ยวผมกลับมา" มาเฟียหนุ่มก้มลงมาจุมพิตเบาๆ ที่หน้าผากงามนั้น "รอผมอยู่นี่นะ" มือหนาลูบไล้ผมคนตัวเล็กเบาๆ เพื่อแสดงความรัก

ก่อนที่จะเดินออกมา เขาได้สั่งลูกน้องดูแลเธอให้ดี

เพี๊ยะ!! เพรี๊ยะ!!!

"งื้อออ เข็มกลัวแล้ว" เขมมิกาโดนเข้าไปหลายดอกจนเลือดกบปาก ถึงแม้ว่าจะล้มลงไปแต่เธอก็ต้องรีบคลานขึ้นมาคุกเข่าต่อหน้ามาเฟียเจ้าของคลับ

"ผู้หญิงของกู กูแตะต้องได้แค่คนเดียว มึงเป็นใคร!" เสียงทุ้มถูกเปล่งออกจากปากผู้ชายตัวสูงใหญ่ โดยไม่แยแสคนที่คุกเข่าอยู่ต่อหน้า

"เข็มจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว เข็มจะอยู่ในที่ของเข็ม" เธอพูดไปด้วยน้ำเสียงและร่างกายที่สั่นระริกเพราะความกลัว

"กูคงไม่เก็บมึงไว้ให้เป็นเสี้ยนหนามหรอก พามันออกไป" เขาสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ด้านหลัง..

"เข็มกลัวแล้วว อย่าฆ่าเข็มเลยนะคะ เข็มยังไม่อยากตาย" ทำไมเขมมิกาจะไม่รู้ว่าเขาทำได้ทุกอย่าง แต่ถึงแม้ว่าเธอจะขอร้องอ้อนวอนเขาแค่ไหน มาเฟียหนุ่มก็ไม่มีทีท่าว่าจะเห็นใจ

พอจัดการเรื่องเขมมิกาเรียบร้อย ธานินทร์ก็กลับมาที่โต๊ะ

"อะไรนะ?"

"ผมขอโทษครับ"

"กูจะกลับมาจัดการกับมึงอีกคน" มาเฟียหนุ่มรีบวิ่งออกมาด้านนอก พอได้ยินรายงานจากปากลูกน้องว่า เธอออกมากับใครบางคน

"เจอไหม" เขาสั่งลูกน้องให้ตามหาแถวนั้นและดูกล้องวงจรปิดทุกตัว

"พวกมึงตามหาเมียกูให้เจอ ถ้าไม่เจอไม่ต้องกลับมาให้กูเห็นหน้า!!"

"เสี่ยครับ..คนของนายใหญ่ติดต่อมา" ลูกน้องอีกคนรีบวิ่งถือโทรศัพท์มาส่งให้

หลายวันผ่านไป..