แค้นนพิศวาส นิยาย บท 54

"นวดเอ็นให้หน่อยสิ" มาเฟียหนุ่มกระซิบที่ข้างใบหูของอีกฝ่าย

"ได้ค่ะ" อบเชยรีบบีบเคล้นแถวต้นขา เธอขย้ำด้วยแรงอันน้อยนิดของตัวเอง

"เธอทำอะไร" คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแบบไม่สบอารมณ์

"ก็นวดเอ็นไงคะ คุณปวดเมื่อยตรงไหนบอกมาได้เลยนะ ฉันนวดเก่ง"

"หึหึ เธอไม่รู้จริงหรือแกล้งไม่รู้กันแน่"

"ทำไมคะ ฉันนวดไม่ถูกใจเหรอ"

"ฉันหมายถึงเอ็นตรงนี้ต่างหาก" ชายหนุ่มคว้ามือเรียวมาวางไว้ที่เป้ากางเกงของตัวเอง เพื่อเป็นการบอกจุดประสงค์

"........" ใบหน้างามแดงขึ้นมาทันที เธอมองซ้ายมองขวา ถึงแม้ว่าตรงนี้มันจะเป็นมุมมืด แต่ก็ยังมีคนเพ่นพ่านอยู่ถ้าใครตั้งใจมองเข้ามาคงจะเห็น

"เริ่มเลยสิรออะไร"

"ทะ..ทำยังไงคะ" อบเชยเริ่มใจไม่ดี แต่เธอคงไม่ปฏิเสธถ้าเขาต้องการ เวลาอาทิตย์หนึ่งมันไม่ได้เยอะเลย

"รูดซิบลงแล้วทำยังไงก็ได้ ให้ไอ้ที่มันกำลังแข็งอยู่.... เธอต้องให้ฉันบอกทุกอย่างเลยเหรอ" น้ำเสียงของเขาเริ่มไม่ปกติ

"ดะ..ได้ค่ะ" อบเชยรีบรูดซิปของเขาลง มือเรียวแหย่เข้าไป แล้วก็เริ่มบีบเคล้นท่อนเอ็นของเขาเบาๆ

ธานินทร์นึกขำ แต่ก็ไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็น และยังนั่งเกร็งอยู่แบบนั้น เขาแค่อยากลองดูว่าเธอจะทำได้สักแค่ไหน ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะอมและดูดไปแล้ว

มือเรียวสั่นระริก..ให้เขาจัดการกับเธอซะยังดีกว่าจะให้มานั่งลูบคลำอยู่แบบนี้ หญิงสาวลูบไล้ไปเรื่อยๆ ส่วนสายตาก็แอบมองไปรอบๆ เพราะกลัวว่าใครจะมองมา

"อมด้วยสิ"

"คะ?!"

"ฉันพูดเบาไปใช่ไหม อยากจะให้พูดแรงกว่านั้นแน่นะ"

"มะ..ไม่ต้องค่ะ" หัวใจดวงน้อยๆ เริ่มเต้นรัวไม่เป็นจังหวะมือไม้สั่น เธอจำเป็นต้องทำตามที่เขาต้องการ หญิงสาวคว้าท่อนเอ็นของเขาออกมา แล้วค่อยๆ ก้มลงไปหาท่อนเอ็นนั้นแบบช้าๆ

ป๊อก! (เสียงน้ำใสๆ ที่มันไหลออกมาจากดวงตางามได้หยดลงไปที่ท่อนเอ็นของเขา) จนชายหนุ่มรู้สึกตัวได้

หมั่บ!

เขาคว้าตัวเธอให้กลับขึ้นมา อีกมือก็เก็บท่อนเอ็นของตัวเองให้เข้าที่

"เสี่ยขาาา" เขมมิกาเดินเข้ามาจังหวะที่เขาเก็บมันเข้าที่เรียบร้อยแล้ว

อบเชยหายใจโล่งขึ้นคิดว่าเขาคงจะกลัวผู้หญิงของเขาเห็นก็เลยต้องรีบเก็บ

พอเขมมิกาเดินเข้ามาเก็รีบเดินไปนั่งอีกฝั่งหนึ่งของธานินทร์

"วันนี้นึกว่าเสี่ยจะไม่เข้ามา..ทำไมมานั่งมุมนี้ล่ะคะ" เสียงออดอ้อนออเซาะ พร้อมกับมือที่ลูบไล้ตามลำตัวมาเฟียหนุ่ม อบเชยได้แต่แอบมองลีลาการยั่วยวน

"ก็อยากจะเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง"

"คืนนี้เข็มขอบริการเสี่ยได้ไหมคะ" จากที่ลูบไล้ ด้านบน มือเรียวของเขมมิกาเริ่มลูบไล้ต่ำลงมา จนถึงเป้ากางเกง แล้วก็เขี่ยมันเล่นอยู่แถวนั้น

"ได้สิ เปิดห้องให้กูที" เขาสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่แถวนั้นโดยไม่สนใจผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ด้วยก่อนหน้านั้น

"เข็มรับรองค่ะว่าจะพาเสี่ยขึ้นสวรรค์ชั้นสิบเลย" เขมิการีบฉุดมือของธานินทร์ให้ลุกขึ้น

เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ ร่างหนายันตัวลุกขึ้นทันทีตามแรงดึงของเขมมิกา

แต่ทันใดนั้นมือเรียวของผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ ได้คว้าชายเสื้อของเขาไว้ "อย่าไปเลยนะคะ" อบเชยคิดว่าถ้าเธอรั้งเขาไว้ไม่ได้ นั่นก็แสดงว่าเวลาที่เหลืออยู่ทั้งหมดมันก็ไม่มีค่าอะไรแล้ว

"เธอเป็นใคร! ทำไมถึงจะมาห้ามเสี่ย ปล่อยเลยนะ!!" เขมมิกาสะบัดมืออบเชยออกจากชายเสื้ออย่างแรง

เช้าวันต่อมา..

"หลับเหรอ" ธานินทร์มองดูผู้หญิงที่รอเขาอยู่หน้ารถทั้งคืน เพราะไม่มีคำสั่งให้กลับบ้านก็เลยต้องได้รออยู่ตรงนั้น

"ผมก็ไม่แน่ใจครับ เห็นขยับอยู่ทั้งคืนเลย"

"จะเล่นตัวอะไรอีก เธอต้องรีบทำเวลาไม่ใช่เหรอ"

"ฉันไม่ทงไม่ทำอะไรมันอีกแล้ว! ถ้าคุณจะฆ่าฉันคุณก็ฆ่าตอนนี้ได้เลย ฉันไม่สามารถที่จะใช้ผู้ชายร่วมกับผู้หญิงคนอื่นได้หรอก เมื่อคืนนี้คุณยังไปกกไปกอดอยู่กับผู้หญิงอีกคน ปล่อยฉันนะ!!"

"เป็นอะไรของเธออีก"

ตุ้บ!! กำปั้นเล็กรัวเข้าที่หน้าอกชายหนุ่มเพื่อให้เขาปล่อย

"เจ็บนะ" มือหนารวบมันเข้ามาหากันเพื่อให้เธอหยุด

"ฆ่าฉันสิ ฆ่าฉันเลย ฉันพร้อมแล้ว" อบเชยค่อยๆ หลับตาลง เพราะตอนนี้เธอยอมแพ้ทุกอย่าง

หญิงสาวก็ไม่รู้ว่าทำไมเห็นเขาไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นแบบนั้นจิตใจของเธอถึงไม่สงบเลย..มันว้าวุ่น

ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยคลอเคลียกับผู้ชายแบบนี้มาก่อน จะเรียกว่าไม่รู้จักผู้ชายเลยก็ว่าได้ แต่พอได้เจอเขา ผู้ชายคนแรกที่เข้ามาในชีวิตมันทำให้หัวใจดวงน้อยๆ เต้นแรงได้ทุกครั้ง ทั้งๆ ที่ เขาไม่เคยทำดีด้วยเลย

"จะให้ฆ่าอะไร ฆ่าของเหรอ ได้เลย..เดี๋ยวพี่จัดให้" (คำนี้ธานินทร์เคยได้ยินมาจากลูกน้องที่เป็นคนภาคอีสาน หมายถึงจัดการกับที่ลับของหญิงสาว)

เขาปิดปากเธอทันทีที่พูดจบหญิงสาวพยายามดิ้นรนต่อสู้ เพราะคิดถึงภาพเมื่อคืนนี้ที่เขาทำกับผู้หญิงคนนั้น คงจะไม่ต่างจากที่ทำกับเธอในหลายๆ ครั้ง

"โอ้ยย" ชายหนุ่มรีบปล่อยปากออกทันทีเมื่อโดนกัด "กัดลงมาได้ยังไงวะ ฉีดยาบ้างหรือเปล่าเนี่ย"

"ปล่อย!!!"

"ไม่" ถึงแม้ว่าจะเจ็บปากตรงที่ถูกเธอกัด แต่มือของเขาก็ไม่ได้ปล่อย

"ปล่อยยย!!!"

"เป็นอะไรบอกมาก่อนสิ"

"เมื่อคืนนี้คุณยังไม่อิ่มหรือไง!"

"จะอิ่มได้ยังไงยังไม่ได้กินเลย"