แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 41

เช้าวันต่อมา...

"อืมม...."

อ้วก อ้วก อ้วก

มาเฟียหนุ่มสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงโอ้กอ้ากดังมาจากทางห้องน้ำ เขารีบลุกขึ้นและเดินไปดูทันทีเพราะเห็นว่าภรรยาไม่ได้นอนอยู่ที่เตียง

"เป็นอะไรหรือเปล่าฟ้าฝัน!?"

"อือ...นี่ฉันทำให้คุณตื่นหรือเปล่าเนี่ย" เธอหันหลังกลับมาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาเหมือนกับคนที่กำลังจะหมดแรง

"เป็นอะไรมากหรือเปล่า?"

"ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ"

"หน้าเธอซีดมากเลยนะ กลับเข้ามานั่งด้านในก่อนเถอะ" ชินกรณ์พยุงภรรยาที่อยู่ในสภาพหมดเรี่ยวแรงเดินกลับเข้าไปนั่งที่เตียง ก่อนที่เขาจะนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ

"อืม..."

"หน้าเธอซีดมากเลยนะ เป็นยังไงบ้างไหวหรือเปล่า"

"ฉันไหว ขอโทษนะที่ทำให้คุณต้องตื่น"

"ฉันจะโกรธเธอก็เพราะว่าเธอเอาแต่โทษตัวเองนี่แหละ"

"ก็ฉันทำให้คุณต้องตื่นจริงๆ นี่นา แทนที่คุณจะได้นอนเต็มอิ่ม แต่กลับต้องมาคอยระแวงฉันเพราะฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้"

"อย่าโทษตัวเองเถอะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร"

"...."

"สายๆ ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล นัดหมอเอาไว้ให้แล้ว จะได้ตรวจร่างกายของเธอ"

"งั้นตอนนี้ฉันขอนอนก่อนนะไม่ไหวจริงๆ"

"นอนเถอะถึงเวลาแล้วฉันจะปลุกเธออีกที"

"ค่ะ"

และหลังจากนั้นฟ้าฝันก็หลับไปทันทีด้วยความเพลีย

เวลาต่อมา...

"ฟ้าฝันตื่นได้แล้ว จะได้เวลาไปพบหมอแล้วนะ กินข้าวสักหน่อยเถอะเดี๋ยวจะไม่มีแรงเอา"

"ฉันไม่หิวเลย ไม่อยากกินด้วย" เธอตอบเสียงอึมอำเหมือนกับคนที่กำลังละเมอพูด แต่เธอพูดออกมาจริงๆ และรู้สึกตัวจริงๆ เธอไม่หิวและไม่อยากกินอะไรเลยด้วย

"งั้นกินอะไรรองท้องสักหน่อยก็ดีนะ เมื่อวานป้าแม่บ้านบอกว่าเธอไม่กินอะไรตั้งแต่เมื่อวานแล้ว"

"ฉันไม่หิวจริงๆ นี่นา ต่อให้คุณบังคับฉันไปก็เท่านั้นแหละฉันกินไม่ลงหรอก ปวดหัวด้วยอยากนอน"

"ลืมหรือเปล่าว่าเราต้องไปหาหมอกัน ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะฉันจะพาเธอไปหาหมอ อยากกินอะไรก็บอกเดี๋ยวฉันพาแวะซื้อ"

"อื้ม..."

ถึงจะไม่อยากลุกแต่ก็ต้องทำตามที่ชายหนุ่มพูดเพราะเขานัดหมอเอาไว้ให้เธอแล้ว ไม่อยากผิดเวลานัดให้ถูกมองไม่ดี

ผ่านไปไม่นาน..

โรงพยาบาลเอกชน...

ฟ้าฝันเดินไปยังห้องตรวจพร้อมกับสามี เพราะได้นัดคุณหมอเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว จึงไม่ต้องรอคอยอะไร

"สวัสดีครับอาหมอ"

"สวัสดีหลานชาย เป็นยังไงบ้างล่ะ"

"ก็ดีครับอา"

"ได้ข่าวว่าแต่งงาน แต่ตอนนั้นอาอยู่ต่างประเทศก็เลยไม่ได้มาร่วมงานด้วย ยินดีด้วยนะ"

"ขอบคุณครับอา"

"เอ่อ...สวัสดีค่ะคุณหมอ"

"สวัสดีครับ เรียกว่าอาหมอเหมือนกับเจ้าชินก็ได้นะ"

"เอ่อค่ะ"

"นี่เป็นคุณหมอแล้วก็เป็นอาของฉันด้วย"

"ไม่รู้สิ ฉันทำตัวไม่ถูกน่ะ"

"เป็นธรรมดาแหละลูกคนแรก ตอนที่พ่อของเรารู้ว่ากำลังจะมีเราก็ดีใจแบบนี้แหละ"

"ครับอาหมอ"

"กลับบ้านไปก็ดูแลหนูฟ้าให้ดี กินข้าวกินยาให้ครบทุกมื้อ แต่ถ้ากินข้าวไม่ได้ก็หาอย่างอื่นกินที่พอจะให้ตัวเองอิ่มท้อง อย่าปล่อยให้ตัวเองอดอาหารนะมันไม่ดีต่อสุขภาพ และมันก็ไม่ดีกับทารกในครรภ์ด้วย"

"ครับอาหมอ"

"เดี๋ยวอาเขียนใบสั่งยาให้แล้วก็ออกไปรอรับยากลับบ้านได้เลยนะ"

"ครับอาหมอ"

"ต่อจากนี้ต้องมาตรวจที่โรงพยาบาลทุกเดือนนะ จะได้ดูพัฒนาการของทารกในครรภ์ด้วย"

"ค่ะคุณหมอ"

"อะ เสร็จเรียบร้อยแล้ว รับยาเสร็จก็กลับบ้านกันได้เลย"

"ครับอาหมอ ขอบคุณมากนะครับ"

ชินกรณ์พาภรรยาออกมานั่งรอรับยาด้านนอก เสร็จแล้วก็พาเธอกลับไปที่รถ

"เธออยากกินอะไร เดี๋ยวฉันจะพาไปกิน"

"ไม่รู้สิ ฉันยังไม่หิวเลย"

"อาหมอเพิ่งจะกำชับมาเองนะว่าให้กินข้าวกินยาให้ตรงเวลาห้ามอดเด็ดขาด ถ้าเธอกินข้าวไม่ได้ก็กินอย่างอื่นที่มันทดแทนได้ท้องจะได้อิ่ม อย่าลืมนะว่าเธอไม่ได้ตัวคนเดียวเธอมีลูกของฉันอยู่ในท้องด้วย"

"แต่ฉันก็บอกไม่ถูกนี่นาว่าอยากกินอะไร"

"งั้นเดี๋ยวฉันพาไปเอง"

"จะไปที่ไหน?"

"ไปเถอะน่า รับรองว่าเธอจะต้องชอบแน่นอน"

"...." ฟ้าฝันไม่ได้พูดอะไร ถึงจะสงสัยเอามากๆ แต่ก็ไม่ได้ถามว่าชินกรณ์จะพาเธอไปที่ไหน เธอนั่งนิ่งพร้อมกับใช้มือลูบที่หน้าท้องของตัวเองอยู่ตลอดเวลา เพราะในนั้นกำลังมีเด็กตัวน้อยๆ นอนอยู่