แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 40

สองเดือนถัดมา...

โต๊ะอาหาร

"อึก..." มือเล็กรีบยกขึ้นปิดปากของตัวเอง เมื่อจู่ๆ ก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกทันทีที่ได้กลิ่นอาหารตรงหน้า ทั้งๆ ที่หน้าตาอาหารมันก็ดูน่ากินและคงจะมีกลิ่นหอมดี แต่เธอกลับรู้สึกว่าอาหารตรงหน้ามันมีกลิ่นเหม็นแปลกๆ จนทำให้เธอรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียน

"เป็นอะไรไปคะคุณฟ้า" แม่บ้านเอ่ยถามขึ้น เมื่อได้เห็นหญิงสาวมีท่าทางแปลกๆ

"ไม่รู้สิคะ อยู่ๆ มันก็อยากจะอ้วกขึ้นมา"

"ไม่สบายหรือเปล่าคะ ไปหาหมอมั้ย"

"อืม ไม่เป็นอะไรค่ะ ป้าให้แม่บ้านเก็บอาหารเช้าเลยนะคะฟ้าฝืนกินไม่ไหว ขอตัวก่อนนะคะ"

"ถ้างั้นรับอย่างอื่นเป็นอาหารเช้ามั้ยคะไม่กินอะไรเลยเดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะเอา"

"ขอนมก็ได้ค่ะ"

"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าเอาขึ้นไปให้ข้างบนนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ"

ฟ้าฝันเดินกลับขึ้นไปบนห้องนอน เพราะรู้สึกไม่สบาย ตอนนี้ชินกรณ์ก็ออกไปทำงานโทรไปเขาก็ไม่ยอมรับสาย เธอจึงไม่โทรไปรบกวนอีก เพราะคิดว่าเขาน่าจะกำลังยุ่งอยู่กับงานจึงไม่สามารถรับสายเธอได้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เข้ามาเลยค่ะ"

"ป้าเอานมมาให้แล้วค่ะ คุณฟ้าเป็นยังไงบ้างคะ ดีขึ้นบ้างหรือยัง"

"อือ ยังเลยค่ะ จู่ๆ ก็รู้สึกง่วงอยากนอนขึ้นมา ทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็นอนเต็มอิ่มแล้ว"

"ถ้างั้นก็นอนพักนะคะ จะได้รู้สึกดีขึ้น"

"ค่ะป้า"

ป้าแม่บ้านหันหลังเดินออกจากห้องของเธอไป ก่อนที่ฟ้าฝันจะเดินไปตรงที่แม่บ้านวางแก้วนมเอาไว้ให้ ทว่าพอเธอยกแก้วนมขึ้นและจมูกก็ได้กลิ่นนมในแก้ว มันคาวจนเธอต้องรีบเอามือปิดจมูกของตัวเองและวางแก้วนมนั้นลงทันที

"อึก...อะไรเนี่ย ทำไมนมถึงมีกลิ่นแบบนี้ล่ะ" หญิงสาวบ่นเบาๆ เพราะเธอเองก็กินนมอยู่ทุกวันอยู่แล้ว และที่ผ่านมามันก็ไม่ได้ผิดปกติอะไรเลย

ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นจากอาหารหรือว่ากลิ่นจากนมเธอก็รู้สึกเหม็นหมดเลย

ฟ้าฝันรีบวางแก้วนมในมือลงตรงที่เดิม จากนั้นก็เดินกลับมาที่เตียงกดเบอร์โทรออกไปหาเพื่อนสาวทันที

( ว่าไงฟ้า )

"ทำอะไรอยู่ว่างมั้ย ฉันมีเรื่องจะปรึกษา"

( ว่างๆ ว่ามาเลยฉันฟังอยู่ )

"ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายอ่ะ"

( แล้วนี่เป็นอะไรมากหรือเปล่า คุณชินกรณ์ไปไหนเขาไม่ได้อยู่กับเธอหรอ )

"เขาไปทำงานน่ะ ฉันเพิ่งจะเป็นวันนี้แหละ ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรเหมือนกัน"

( เป็นอะไร ไหนเล่าอาการให้ฉันฟังหน่อย )

"ฉันเหม็นอาหาร ไม่ว่าจะกลิ่นอะไรฉันก็เหม็นหมดเลย นี่ก็ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยเพราะมันเหม็นจนฝืนกินไม่ไหว"

( เดี๋ยวนะ เหม็นอาหารแล้วมีความรู้สึกแบบว่าอยากจะอาเจียนร่วมด้วยใช่มั้ย )

"อื้ม แต่แค่รู้สึกนะฉันไม่ได้อ้วก แค่รู้สึกอยากจะอ้วกแค่นั้น"

( ร่างกายเธออ่อนแอหรือเปล่า )

"ไม่นะ แค่รู้สึกอ่อนแรงอยากนอนแค่นั้นเอง"

( มันก็ไม่แน่นะเธอ ถ้าเขาแกล้งทำดีกับเธอจริงๆ เขาคงไม่แกล้งมาจนถึงป่านนี้หรอก เขาคงอยากจะมีลูกแหละ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วนี่ อีกอย่างก็คงอยากมีลูกตั้งแต่อายุสามสิบต้นๆ พอแก่ตัวลงลูกก็จะโตพอที่จะเข้ามารับตำแหน่งในบริษัทแทน เขาคงคิดมาล่วงหน้าแล้วล่ะ )

"เฮ้อ...เหงาเหมือนกันนะ คืนนี้นัดเจอกันหน่อยมั้ย"

( เธอจะดื่มได้ยังไง ถ้าเธอท้องแล้วไปดื่มขึ้นมา เด็กในท้องจะเป็นยังไง )

"ก็ไม่ต้องดื่มสิ ฉันแค่อยากเจอเธอบ้าง อยู่แต่บ้านมันก็น่าเบื่อเหมือนกันนะ ถึงจะไม่ต้องเจอเรื่องวุ่นวายแล้วก็เถอะ ยังไงมันก็น่าเบื่ออยู่ดี"

( ให้สามีเธออนุญาตให้ได้ก่อนเถอะค่อยออกมาเจอกัน ช่วงนี้ตามติดแจแถมยังหวงเธออย่างกับอะไรดีคงจะปล่อยให้เธอออกมาง่ายๆ หรอก )

"อื้ม ฉันจะลองคุยกับเขาดูอีกทีก็แล้วกัน ยังไงฉันจะส่งข้อความไปบอกอีกทีนะ"

( จ้ะ นอนพักผ่อนเถอะ ทำใจให้สบาย เตรียมตัวต้อนรับอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะเติบโตมาในท้องเธอ )

"จ้ะ แล้วเจอกันนะ"

หลังจากวางสายจากเพื่อนสนิท ฟ้าฝันก็ล้มตัวลงนอนและเผลอหลับไปอีกทันที รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ตอนเย็นแล้ว และที่สำคัญชินกรณ์ก็นั่งอยู่ข้างๆ เธอบนเตียงด้วย

"อื้ม คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"กลับมาสักพักแล้ว ป้าบอกว่าเธอไม่ค่อยสบาย เป็นอะไรมากหรือเปล่า"

"ไม่รู้สิ แค่รู้สึกอ่อนเพลีย แล้วก็ไม่อยากกินอะไรเลย"

"พรุ่งนี้ไปหาหมอกันนะ ไปตรวจให้รู้เรื่อง จะได้รู้ว่าเธอเป็นอะไร เดี๋ยวฉันจะนัดหมอเอาไว้ให้"

"อืม...คุณกลับมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำสิ"

"อืม งั้นเดี๋ยวฉันมานะ" มือหนาลูบที่แก้มนวลยังอ่อนโยน

"ค่ะ"