แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 44

วันถัดมา...

"ป้าคะ ฟ้าจะไปบ้านนะคะ ถ้าคุณชินกรณ์กลับมาแล้วก็บอกเขาให้หน่อยนะคะ แล้วฟ้าจะรีบกลับ" หญิงสาวพูดกับแม่บ้าน ขณะที่กำลังรีบเดินลงมาจากด้านบน

"ค่ะคุณฟ้า ว่าแต่คุณฟ้าจะไปยังไงคะ ให้คนขับรถของเราขับรถไปให้ดีกว่านะคะ"

"ไม่เป็นอะไรค่ะ ฟ้าโทรให้เพื่อนมารับแล้ว"

"อ๋อ ค่ะคุณฟ้า"

เธอเดินออกไปรอที่หน้าบ้านได้ไม่นานต้นหอมก็ขับรถมาจอดอยู่ตรงด้านหน้าเธอ จากนั้นต้นหอมก็ขับรถออกไป

"เป็นยังไงบ้าง ยังแพ้ท้องอยู่อีกหรือเปล่า" เมื่อเห็นว่าภายในรถเงียบสงัดจนน่าอึดอัด ต้นหอมจึงเอ่ยปากถามขึ้นถึงสารทุกข์สุขดิบของเพื่อนสนิทเพราะไม่ได้เจอกันนาน

"ก็ยังพอมีบ้าง แต่ก็ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนแล้ว"

"ดีแล้วล่ะ ว่าแต่นึกยังไงถึงอยากกลับบ้านล่ะ"

"ไม่รู้สิ บ้านเป็นที่ที่ฉันเกิดและเติบโตมา ถึงแม้จะไม่มีใครต้องการฉันแล้วก็ตาม"

"อย่าคิดมากไปเลย เธอกำลังจะได้เป็นแม่คนแล้วนะ"

"ฉันก็แค่อยากกลับ บอกเรื่องที่ฉันท้องกับคนในครอบครัว เดี๋ยวก็จะหาว่าไม่บอกอะไรเลยอีก ฉันไม่อยากถูกกล่าวหาว่าเป็นคนชอบมองข้ามหัวใคร"

"ทุกคนเขาน่าจะดีใจ หลานทั้งคนเชียวนะ"

"อื้ม..."

ไม่นานต้นหอมก็ขับรถมาถึงยังบ้านของฟ้าฝัน เธอไม่ได้มาที่นี่หลายเดือนแต่ทุกอย่างก็ยังคงเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

หญิงสาวยืนกำสายสะพายแน่น ก่อนจะค่อยๆ คลายลงพร้อมกับถอนหายใจออกมา จากนั้นก็เดินเข้าไปในบ้านของตนเอง

"คุณฟ้า!" คนแรกที่ได้เจอเธอนั่นก็คือป้าแม่บ้าน แกรีบเดินเข้ามาหาเธอทันที แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักนิ่งไปอยู่ครู่หนึ่งเพราะเห็นร่างกายของฟ้าฝันดูแปลกไป "นะ นี่คุณฟ้า..."

"ใช่ค่ะฟ้ากำลังท้อง สี่เดือนแล้วค่ะ"

"ตายจริง ทำไมถึงไม่มาบอกข่าวดีนี้เลยล่ะคะ"

"ฟ้าก็อยากจะมาเหมือนกันค่ะ แต่ป้าก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อีกอย่างฟ้าก็แพ้ท้องหนักด้วยก็เลยไม่ได้มา"

"คุณฟ้าอย่าไปโกรธคุณพ่อกับคุณหญิงเลยนะคะ เพราะท่านรักคุณฟ้าท่านเลยทำแบบนี้"

"แล้วพวกเขาอยู่กันหรือเปล่าคะ?"

"ไม่อยู่กันทั้งสองคนเลยค่ะ ป้าเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าออกไปไหน แต่เดี๋ยวก็คงจะกลับมากันค่ะ คุณฟ้ามานั่งก่อนนะคะเดี๋ยวป้าเอาของว่างมาให้นั่งทาน"

"ขอบคุณค่ะป้า"

ต่อให้ทุกคนในบ้านนี้จะไม่ชอบหน้าเธอ แต่คนที่ดีกับเธอเสมอต้นเสมอปลายเลยก็คือป้าแม่บ้านคนนี้ ที่อยู่มาตั้งแต่เธอยังอยู่ในท้องของแม่จนตอนนี้ก็ 20 กว่าปีแล้ว

ผ่านไปสักพัก...

"ยัยฟ้า!"

"คุณพ่อ..." หญิงสาวรีบลุกขึ้นมองไปที่ผู้เป็นพ่อของตนเอง แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มเมื่อแม่เลี้ยงของเธอเดินเข้ามาตามหลัง

"ตายจริงหนูฟ้า มาตั้งแต่เมื่อไหร่จ๊ะ"

"...."

"นั่นสิ มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมถึงไม่โทรบอกก่อน"

"ฟ้าแค่จะมาบอกข่าวดีค่ะ"

"ข่าวดีอะไรหรอจ๊ะ?"

"...."

"คุณฟ้าเธอกำลังท้องค่ะคุณท่านคุณหญิง"

"ตายจริง นี่หนูฟ้ากำลังท้องหรอ ฉันกำลังจะมีหลานจริงๆ ใช่มั้ย" แม่เลี้ยงแสดงสีหน้าที่ดูตื่นเต้น แต่พ่อของเธอกลับยืนนิ่งไม่ได้มีสีหน้าที่ดูตื่นเต้นอะไรเลย

"ฟ้ามาเพื่อจะบอกแค่นี้แหละค่ะ"

"กี่เดือนแล้วล่ะ"

"สี่เดือนค่ะ"

"ยังเรียนไม่จบเลยทำไมถึงรีบมีล่ะ"

"คือฟ้า..."

"ถ้ามั่นใจว่าเลี้ยงกันได้ก็เอา พ่อไม่ได้ว่าอะไรหรอกยินดีด้วย มีลูกแล้วก็รู้จักทำตัวให้มันสมกับคนเป็นแม่"

"...." ฟ้าฝันยืนนิ่งเพราะทำตัวไม่ถูก ดูพ่อของเธอไม่ยินดีกับเรื่องนี้เลย ทั้งๆ ที่เธอตั้งใจจะเอาข่าวดีนี้มาบอกกับทุกคน