แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 46

เวลาต่อมา...

บรืน~

หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามาในบ้าน เธอจำเสียงรถคันนี้ได้ว่าเป็นรถของชินกรณ์ เธอรีบเดินออกจากห้องลงไปต้อนรับชายหนุ่มด้วยความดีใจ ขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปสวมกอดสามีเธอก็ต้องหยุดชะงัก เพราะมีผู้หญิงหน้าตาสะสวยหุ่นดีแถมการแต่งตัวก็บ่งบอกว่าเธอน่าจะเป็นลูกคนมีเงิน

เธอสวยจนฟ้าฝันเองก็ละสายตาไม่ได้เช่นกัน

แต่สิ่งแรกที่อยู่ในหัวของเธอตอนนี้คืออยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แล้วมาที่นี่ได้ยังไงต้องการอะไร เป็นอะไรกับชินกรณ์

"ป้าครับเดี๋ยวรบกวนให้แม่บ้านช่วยจัดห้องนอนให้เธอด้วยนะครับ"

"ค่ะคุณชินกรณ์"

"คุณ...ผู้หญิงคนนี้..."

"วันนี้ฉันทำงานเหนื่อยขอพักก่อนนะ" พูดจบชินกรณ์ก็เดินขึ้นบันไดไปทันที โดยที่เขาเองก็ยังไม่ได้ตอบคำถามภรรยาเลย

"...." ฟ้าฝันหันกลับไปมองหญิงสาว ก่อนที่เธอจะยิ้มให้และเดินผ่านไปเฉยๆ

"ป้าคะผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันคะ"

"ป้าเองก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ คงจะเป็นเพื่อนของคุณชินกรณ์มั้งคะ"

"เพื่อนหรอคะ?"

"...."

เธอเองก็อยากจะคิดแบบนั้นเหมือนกันแต่พอลองนึกย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่ชินกรณ์หายตัวไปมันทำให้เธออดคิดไม่ได้เลย

นอกจากเพื่อนสนิทสามคนของเขาที่พอจะรู้จักอยู่บ้าง เธอเองก็ไม่เคยรู้จักเพื่อนคนไหนของชินกรณ์อีกเลย

แกร้ก~

"คุณชินกรณ์..."

"อืม เป็นยังไงบ้างยังแพ้ท้องอยู่อีกหรือเปล่า"

"ไม่แล้วค่ะ เอ่อ..." หญิงสาวยืนเม้มปากแน่น ชั่งใจคิดอยู่นานว่าจะถามคำถามที่เธออยากรู้กับสามีดีหรือเปล่า

"มีอะไร?"

"ผู้หญิงคนนั้น...เป็นใครกันหรอคะ"

"เพื่อน..." คำตอบสั้นๆ ที่แสนจะเย็นชา คำว่าเพื่อนที่ความหมายมันก็แปลตรงตัว แต่เธอกลับไม่ได้คิดแบบนั้นเลย

"ฉันไม่คิดว่าคุณจะมีเพื่อนผู้หญิงด้วย"

"อะไรที่เธอไม่รู้ไม่เห็นมันก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่มีจริงหรอกนะ สงสัยฉันหรอ?"

"ปะ เปล่าค่ะ"

"ช่วงนี้มิราจะมาอยู่ที่นี่สักพักจนกว่าจะหาที่อยู่ใหม่ได้หวังว่าเธอจะไม่มีปัญหาอะไร"

"ค่ะ ฉันไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ"

"...."

"คุณชินกรณ์คะ ฉันไปตรวจมาแล้วนะคะ เรา..."

"ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรก็เอาไว้ค่อยคุยกันวันอื่นนะ ฉันเหนื่อยตอนนี้ฉันอยากนอนพัก ตอนเย็นบอกให้แม่บ้านเตรียมอาหารเผื่อมิราด้วย"

"ค่ะ" เธอพยักหน้ารับเบาๆ มองดูสามีล้มตัวลงนอนบนเตียงที่เธอใช้นอนอยู่ทุกวัน ปกติเขาจะต้องเรียกเธอขึ้นไปนอนด้วย แต่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่เสียงเรียกหา

เวลาต่อมา...

โต๊ะอาหารจากที่เคยมีเธอและเขานั่งกินข้าวร่วมกันเพียงสองคน ตอนนี้มีผู้หญิงมานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารร่วมอีกหนึ่งคน

ภายนอกผู้หญิงคนนี้เป็นคนเงียบๆ วางตัวสมกับเป็นผู้ดี การกระทำของเธอทำเอาฟ้าฝันรู้สึกละอายใจ เพราะสิ่งที่เธอเป็นมันตรงข้ามกับสิ่งที่ฟ้าฝันทำอยู่ตอนนี้เลย

ถ้าเอามาเปรียบเทียบกันเธอไม่มีอะไรสู้ผู้หญิงคนนี้ได้เลยสักนิดเดียว ไม่มีการวางตัวเหมาะสมกับการเป็นผู้ดี

"ฉันอิ่มแล้ว เชิญคุณสองคนตามสบายเลยนะคะ" ฟ้าฝันวางช้อนในมือลงบนจาน จากนั้นเธอก็เดินกลับขึ้นไปด้านบนทันที ได้มาเจออะไรแบบนี้เธอก็กระเดือกอะไรไม่ลงเหมือนกัน มันรู้สึกอึดอัดจนเธอเองอธิบายไม่ถูก

ผ่านไปสักพัก...

แกร้ก!

"ทำไมไม่กินข้าว" คนตัวสูงเอ่ยถามขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้วเจอกับภรรยากำลังนั่งก้มหน้าอยู่ตรงปลายเตียง