แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 47

กลางดึกหลังจากที่ชินกรณ์หลับเรียบร้อยแล้วเธอก็แอบออกจากบ้านโดยอ้างกับการ์ดที่อยู่หน้าประตูว่ามีธุระต้องออกไปทำและบอกกับชินกรณ์เอาไว้เรียบร้อยแล้ว และให้ต้นหอมขับรถมารอรับเธอที่หน้าบ้าน

"นึกยังไงถึงจะกลับบ้านดึกดื่นขนาดนี้" ต้นหอมเอ่ยถามเพื่อนสนิทที่เอาแต่นั่งเงียบอย่างเดียว หวังว่าเธอจะให้คำตอบอะไรได้บ้าง เพราะการที่นั่งเงียบแบบนี้มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

"ฉันแค่อยากกลับบ้านน่ะไม่มีอะไรหรอก"

"...." ต้นหอมมองหน้าแล้วก็หนักใจ รู้ทั้งรู้ว่าเพื่อนสนิทมีเรื่องไม่สบายใจอยู่แต่ก็เลือกที่จะไม่ถามเพราะไม่อยากตอกย้ำให้ฟ้าฝันต้องรู้สึกไม่ดี

ไม่นานเธอก็ขับรถมาส่งฟ้าฝันถึงบ้านของเธอ ตอนนี้ทุกคนก็พากันหลับหมดแล้ว เธอเดินเข้าไปอย่างเงียบๆ เพราะมีกุญแจเข้าบ้าน ก่อนจะรีบขึ้นไปยังบนห้องนอนของตัวเอง

ผ่านไปสักพัก...

กึก! แกร้ก!

"คุณฟ้า!?" ป้าแม่บ้านเปิดประตูเข้ามา เห็นฟ้าฝันแล้วก็ต้องตกใจ เพราะไม่คิดว่าเธอจะมาดึกเอาจนป่านนี้

"อ้าวป้า ยังไม่นอนอีกหรอคะ"

"ป้านอนหลับไปแล้วค่ะ แต่ตื่นขึ้นมาเข้าห้องน้ำเห็นไฟในห้องของคุณหนูเปิดอยู่ก็นึกว่าโจรเข้า แล้วทำไมถึงได้มาดึกจนป่านนี้คะ"

"ฟ้าแค่อยากกลับบ้านน่ะค่ะ ไม่มีอะไรหรอก"

"โถ่คุณหนู แล้วคนที่บ้านนั้นไม่เป็นห่วงกันหรอคะคุณหนูหายตัวออกมาแบบนี้"

"ไม่มีใครเป็นห่วงหรอกค่ะป้า ไม่มีใครสนใจด้วยซ้ำ"

"เป็นอะไรหรือเปล่าคะคุณหนู"

"เปล่าค่ะฟ้าไม่ได้เป็นอะไร แค่อยากกลับมาบ้านเฉยๆ ก็เลยให้เพื่อนมาส่ง"

"งั้นก็พักผ่อนซะนะคะป้าไม่รบกวนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ป้าจะเตรียมอาหารเพิ่มไว้ให้อีกที่นึงนะคะ"

"ขอบคุณมากค่ะป้า"

ป้าแม่บ้านเดินออกจากห้องไป ส่วนฟ้าฝันก็ยังไม่นอนเพราะนอนไม่หลับ เธอหยิบรูปของเธอและแม่ที่ถ่ายคู่กันตอนที่เธอยังเด็กออกมาดู ก่อนที่น้ำตามันจะไหลหยดลงไปบนกรอบรูปตรงหน้าของแม่เธอพอดี

"ฟ้าจะทำยังไงดีคะแม่ ฟ้าไม่ชอบความรู้สึกที่มันอึดอัดแบบนี้เลย"

ยิ่งเธออยู่ในบ้านเธอก็ยิ่งรู้สึกว่าสองคนนั้นต้องมีอะไรกันอย่างแน่นอน ความรู้สึกของเธอมันบอกแบบนั้น เพราะไม่อย่างนั้นชินกรณ์คงไม่พาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในบ้านที่เป็นเรือนหอของเธอและเขา

เช้าวันต่อมา...

"กินข้าวกันอยู่สองคนทำไมถึงจัดโต๊ะไว้สามที่ล่ะ" สิทธาพ่อของฟ้าฝันเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นแม่บ้านจัดเตรียมโต๊ะอาหารไว้สามที่ทั้งๆ ที่มีเพียงตนและภรรยาเท่านั้น

"คุณฟ้าอยู่ที่นี่ค่ะ เมื่อคืนเธอมา"

"อะไรนะยัยฟ้ามาหรอ?"

"ค่ะ มาจนดึกดื่นจนดิฉันเองก็ตกใจเหมือนกันไม่คิดว่าจะมากลางดึกแบบนั้น"

"กำลังท้องกำลังไส้ทำไมถึงชอบทำอะไรตามใจตัวเองอยู่เรื่อยเลย มันน่านักนะไอ้ลูกคนนี้!"

"คุณท่านอย่าไปดุคุณฟ้าเลยค่ะเธอคงมีเรื่องไม่สบายใจถึงกลับมาที่บ้าน"

"แล้วหายออกมาแบบนี้คนที่บ้านโน้นไม่ออกตามหากันให้วุ่นเลยหรือไง"

"...." แม่บ้านไม่ได้ตอบอะไรเพราะเรื่องนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน

ตึก ตึก ตึก

"นั่นไงคะ คุณฟ้าลงมาแล้วค่ะ"

"...." สิทธามองไปที่บันได เห็นลูกสาวใส่ชุดคลุมท้องกำลังเดินลงมา

"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อ ฟ้ากลับมานอนบ้านแค่คิดถึงแม่ค่ะ หวังว่าจะไม่มีใครว่าอะไรนะคะ"

"แล้วนี่ทำไมถึงมากลางดึกแบบนั้น แล้วคนที่บ้านโน้นรู้หรือเปล่าว่าออกมาแบบนี้"

"เขาไม่ได้สนใจหรอกค่ะว่าฟ้าจะอยู่ที่ไหน"

"ทะเลาะกันหรอ?"

"...."

"อ้าวหนูฟ้า มาแต่เช้าเลย" ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตอบอะไรเสียงของแม่เลี้ยงก็ดังขึ้นมาซะก่อน