แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 78

สองเดือนต่อมา

ขณะที่ลูกหมูกำลังนอนกินนมอยู่บนตักของผู้เป็นแม่ ชินกรณ์ก็ก้าวผ่านคอกที่เอาไว้สำหรับกั้นเด็กแล้วนั่งลงข้างๆ มองดูลูกชายกำลังนอนหลับตาพริ้มกินนมอย่างเอร็ดอร่อย

"มีอะไรคุณ?"

"เปล่า แค่อยากดูลูกหมูกินนม"

"ทำไมไม่ไปอาบน้ำ?"

"ตัวฉันก็ไม่ได้สกปรกนะ ไม่ได้มีเหงื่อเลยด้วยนั่งอยู่แต่ในห้องแอร์เธอไม่ต้องกลัวหรอกว่าฉันจะสกปรกสบายใจได้"

"...." ฟ้าฝันมองหน้าเขาแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

"ฟ้าฝัน"

"อะไร?"

"เราสองคนจะไม่มีทางคุยกันดีๆ ได้อีกแล้วหรอ"

"แล้วนี่ฉันไม่คุยดีกับคุณตรงไหน?" เธอถามกลับ เพราะที่ผ่านมาเธอก็ไม่ได้คุยกับเขาไม่ดีเลย ยังคุยปกติเสียด้วยซ้ำ และก็ไม่เคยได้ทะเลาะอะไรกันเลยด้วย

"หมายถึงเราไม่มีทางจะกลับมาดีกันได้แล้วหรอ?"

"...."

"งั้นไม่เป็นไร ถ้าเธอพร้อมเมื่อไหร่เธอค่อยพูดก็ได้ฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้แหละ"

"ฉันเปิดโอกาสให้คุณแล้วทำไมคุณถึงไม่ไปสนใจผู้หญิงคนอื่นล่ะ ไม่ดีหรอที่ฉันไม่หึงไม่หวงคุณ"

"แต่ฉันอยากให้เธอหึงอยากให้เธอหวงมากกว่า"

"...."

"ลูกหมูนี่เนื้อแก้มเยอะจังน่าหยิกชะมัดเลย"

"นี่คุณ!" ฟ้าฝันรีบปัดมือของเขาออกไป เมื่อชินกรณ์กำลังเอื้อมมือเข้าไปจะหยิกแก้มลูกชายที่กำลังนอนกินนมอยู่ "อย่ากวนลูกสิ"

"งั้นกวนแม่ก็ได้" ชินกรณ์ทำหน้าตาทะเล้นพลางยื่นใบหน้าไปใกล้ๆ กับเธอราวกับจะจูบหรือไม่ก็จะหอมแก้มเธอ ทว่า...

หมับ!

เท้าน้อยๆ ของลูกหมูถูกยกขึ้นมาและนาบไปบนหน้าของผู้เป็นพ่อ ขณะที่ชินกรณ์กำลังจะทำรุ่มร่ามกับแม่ของตน

ทำเอาเขาหยุดชะงักไปและฟ้าฝันก็หัวเราะออกมาด้วยความพอใจและคำมากๆ กับการกระทำของลูกชาย

"อะไรกันเนี่ยลูกหมู พ่อขอหอมแก้มแม่แค่นี้เองไม่ได้หรอ"

"อื้อ!" เด็กน้อยส่งเสียงให้กับผู้เป็นพ่อ สายตาจับจ้องมองไปที่ชินกรณ์ราวกับว่ากำลังบอกทางสายตาว่าอย่ามายุ่งกับแม่ของตัวเอง

"แล้วนี่ทำไมถึงไม่รู้จักนอนห๊ะ พ่อนึกว่าเราหลับไปแล้วนะเนี่ยเห็นนอนกินนมเงียบกริ๊บเลย นี่ถ้าหลับไปจริงๆ พ่อจะหาน้องมาให้เล่นด้วยสักคนนึงเราจะได้ไม่เหงาไง"

"นี่ๆๆ พูดอะไรของคุณเนี่ย ออกไปเลยนะถ้าจะมาพูดแบบนี้"

"เธอไม่คิดว่าลูกหมูจะอยากมีน้องบ้างหรอ"

"ลูกหมูยังไม่ทันจะรู้เรื่องอะไรหรอก มีแต่คุณนั่นแหละที่คิดเองเออเอง!"

"อื้อ...ลูกหมูครับช่วยพ่อด้วยสิ แม่ดุพ่ออีกแล้ว" ชินกรณ์ก้มหน้าลงไปคลอเคลียกับพุงป่องของลูกชาย ตวัดจมูกคมไปมาจนลูกหมูส่งเสียงหัวเราะเพราะจั๊กจี้ ก่อนที่ฝ่ามือเล็กๆ จะคว้าเส้นผมของเขาแล้วดึงกระชากอย่างแรงจนชินกรณ์ร้องโอดโอยออกมา

"โอยย ลูกหมูครับพ่อเจ็บนะ"

"แอ้~แอ้~"

"โอ๊ยๆ ลูกหมูอย่าแกล้งพ่อสิครับ โอ๊ยอย่าดึงพ่อเจ็บพ่อยอมแล้วครับ โอ๊ยลูกหมู.." ชินกรณ์ได้แต่ร้องโอดโอยเพราะลูกชายไม่ยอมปล่อยผมที่มือตนเองกำเอาไว้อยู่กระจุกใหญ่ และเขาเองก็ไม่กล้าที่จะกระชากออกมากลัวว่าลูกชายจะเจ็บมือ จึงจำยอมให้ลูกชายกระทำชำเราเขาโดยที่มีผู้เป็นแม่นั่งหัวเราะชอบใจอยู่ข้างๆ

แทนที่จะช่วยกัน แต่กลับเห็นด้วยกับการที่ลูกชายกระทำชำเราเขาแบบนี้

แถมยังนั่งหัวเราะชอบใจอย่างเลือดเย็นอีกต่างหาก

"โอยย..." ชินกรณ์ส่งเสียงร้องส่งท้ายพร้อมกับลูบตรงโคนผมเบาๆ เมื่อลูกชายค่อยๆ คลายมือที่กำเส้นผมของเขาอยู่ออก

เด็กน้อยได้แต่นั่งมองตาแป๋ว สายตาของลูกที่กำลังมองไปที่เขา ก็ทำเอาชินกรณ์โกรธไม่ลงจริงๆ